Prirodni jezik

Prirodni jezici podrazumevaju jezike koji su spontano nastali u davnim vremenima i kojima govore pojedine ljudske zajednice (narodi, nacije, plemena).

Mnogi jezici su u svakodnevnoj upotrebi, ali nisu svi ti jezici prirodni, kao što ni svi prirodni jezici nisu u upotrebi (mrtvi jezici).

Prirodni, planski i veštački jezici

Potkategorija »prirodni jezici« uvedena je da bi se njome objasnili jezici koji nisu prirodni, ali su u upotrebi ili se mogu upotrebiti za sporazumevanje.

Pored prirodnih jezika, postoje i planski jezici koji se koriste ili se mogu koristiti za sporazumevanje. Od planskih jezika koji su u upotrebi najpoznatiji su esperanto, interlingva i ido (ovo su inače jedini planski jezici koji imaju svoje portale na Vikipediji). Drugi planski jezici su za sada samo teoretski projekti koji još uvek nemaju svoje govornike (što je neophodno za ostvarenje jezičke prakse).

Osim jezika koji se koriste za sporazumevanje, postoje i veštački jezici. Veštački jezici mogu biti stvoreni iz naučnih razloga (kao jezički eksperiment) ili iz praktičnih razloga (programski jezici u računarskoj tehnici). U tu kategoriju spadaju i fiktivni i tajni jezici.

Bitna razlika između planskih i veštačkih jezika je u činjenici da se planski jezici grade na osnovu leksike i sintakse živih jezika, dok veštački jezici imaju sasvim drugu logiku tvorbe, koja proističe iz namene tog jezika.

Jezička praksa

• Prirodni ili etnički jezik je jezik koji se razvija kao deo kulture nekog etno prostora čiji ga članovi upotrebljavaju kao maternji jezik. Za razliku od planskih i veštačkih jezika, prirodni jezik nastaje spontano.
• Termin prirodni jezik često označava svaki jezik u ljudskoj upotrebi, dok se kao veštački označavaju programski jezici.