Rajding mauntin (nacionalni park)
Rajding mauntin jedan je od mnogobrojnih nacionalnih parkova Kanade koji se nalazi u pokrajini Manitoba. Park, lociran u prerijskom krajoliku Parklanda u kome dominira poljoprivredno zemljište, svojim kontrastom daje posebnu lepotu ovoj ruralnoj oblasti, izuzetno očuvanim ekosistemom, rezervatom životinja, brojnim pašnjacima, brdovitim predelima, jezerima, i listopadnim šumama. Park je „dom” vukova, musa, losa, crnih medveda, stotine vrsta ptica, bezbroj insekata i zatočenih stada bizona. Rajding mauntin ne predstavlja samo jedan deo moćnog prirodnog okruženja kanadskog Zapada - već i ubedljivu snagu - koja je oblikovala ne samo geografiju nepregledne prerijske ravnice Manitobe, već i tok njene istorije i iskustvo brojnih generacija ljudi koji su živeli, žive i putuju kroz ovaj prirodni prostor.[2]
| Nacionalni park Rajding mauntin | |
|---|---|
IUCN kategorija II (nacionalni park) | |
 Rajding mauntin, teren za golf | |
  | |
| Mjesto | Manitoba, Kanada |
| Koordinate | 50° 51′ 50″ N 100° 02′ 10″ W / 50.86389° S; 100.03611° Z |
| Površina | 2,969 km2 (1,146 sq mi)[1] |
| Osnovano | 1933 (Nacionalni park) 1986 (Rezervat biosfere) |
| Upravljačko tijelo | Parkovi Kanade |
Polazeći od ovih vrednosti osnivanje nacionalnog parka Rajding mauntin 1929. godine imalo je za cilj da se obezbedi zaštita ekosistema ovog veličanstvenog prirodnog područja, koje se prostire na 2.969 km², od radikalnih promena ekosistema izraženih na okolnom poljoprivrednom zemljištu i u ekonomski razvijenim područjima.[3] Osnvivanje parke takođe je trebalo da obezbedi pravilno gazdovanje i upravljanje njegovim resursima, a kod posetilaca stvori svest i potrebu da razumeju, cene, i uživaju u lepotama parka, na način koji ne dovodi u pitanje njegov integritet i devastiranje.
Osnivanje i status uredi
Predlog da se u istočnoj Manitobi osnuje nacionalni park prirode prvi put je pokrenut 1919. godine. Tada je za nacionalni park u Manitobi predložena drugi lokaliteta od sadašnjeg, područje u blizini reke Vajtšel. Međutim predlog je ubrzo pao u zaborav sve do 1927. godina, kada je jedan član Parlamenta za ruralnu opštinu Springfild, primio pismeno predlog od službe Nacionalnih parkova Kanade da u istočnoj Manitobi treba osnovati Nacionalni park prirode. Kako nisu svi predlagači u Parlamentu Manitobe nisu bili za to da se park osnuje na području reke Vajtšel, preovladao je predlog službi iz ruralnih opština Manitobe da se nacionalni park osnuje u oblasti šuma i rezervata Rajding mauntin, sa obrazloženjem da je ova oblast pristupačnija sistemu autoputeva, da je bliža gradovima Parklanda i da i u njemu živi jedno od najvećih krda bizona u Kanadi.
Posle višemesečnog većanja, i konačne odluke Vlade Manitoba da ova pokrajina može imati samo jedan nacionalni park, naloženo je da se na osnovu procene od strane stručne komisije u oba područja donese odgovarjuća odluka. Komisija je odlučila da kompleksu šuma i rezervatu Rajding mauntin treba dati prednost u odnosu na područje Vajtšel, ali da se iz parka treba izuzeti 180 km² u oblasi jezera Kri lejk, što je na zahtev lokalnih opština odbijeno) uz obrazloženje da celo područje oko Rajding mauntina treba da postane nacionalni park, „jer je ovo područje ostrvo divljine okruženo morem poljoprivrednog zemljišta”.
Tako je konačno 1929. godine Rajding mauntin proglašen za nacionalni park i 26. jula 1933., svečano otvoren, na osnovu Zakona o nacionalnim parkovima Kanade iz 1930. godine, u kome između ostalog stoji:
...Parkovi su posvećeni narodu Kanade da ih koriste za obrazovanje i uživanje...i treba da se održavaju i koriste na način kako bi ostali neobezvređeni za uživanje budućim generacijama.[4]
Godine 1986. Organizacija Ujedinjenih nacija za prosvetu, nauku i kulturu (UNESKO) označila je Nacionalni park Rajding mauntin i okolno područje kao rezervat biosfere, u okviru svog programa „Čovek i biosfera”. Tako je on postao jedan od 621 rezervata biosfere (BRs) u 117 zemalja širom sveta, i jedan od 16 koji se nalaze u Kanadi.[5]
Položaj i prostranstvo uredi
Nacionalni park Rajding mauntin se nalazi u jugo-zapadnom delu pokrajine Manitoba, u blizini geografskog centra Kanade, na 20 km južno od najvećeg grada Parklanda, Dofena. Njegov središnji deo udaljen je 140 mi (230 km) severozapadno od Vinipega, 57 mi (92 km) severno od Brendona, i 102 mi (164 km) severno od međunarodne granice Kanade sa SAD. Većina zemljišta koji okružuje planinsku oblast parka je, ravničarsko i pretežno je namenjeno poljoprivredi.
Lokacijske koordinate parka su oko 50°N severno i 100°W. Ukupna površina biosfere Rajding mauntin NP je 1331.8 ft², sa centralnom zonom od 270.8 ft², tampon zonom od 26.8 ft² i prelaznom zonom od 1034.2 ft². Administrativno gledano, centralna zona NPRM je federalno uređena; tranzicionom zonom upravlja ukupno 12 opština (od 1. januara 2015. godine) koje vladaju u okolni nacionalnog parka Rajding mauntin.
Geografske karakteristike uredi
Rajdin mauntin je nastao kao odron stenovite mase ili bloka, koji se odvojio od zaleđa i survao u njegovo podnožje.[6] Zato se, geomorfološki gledano za Rajdin mauntin može se reći da je nastao tako što su se sedimentne stene koje su bile teže od okolnog krečnjaka koluvijalnim procesom, tj. naglim otkidanjem i stropoštavanjem stenske mase spustle niz strme padine planinske oblasti - koja se proteže od Parklanda sve do severnog Saskačevana, gde je formirana slične brdska oblast.
Iako je najveća visina Rajdin mauntina 756 metara, gledano u odnosu na njene najviše obodne delove na severoistočnoj strani, i ravnicu (preriju) koje je okružuje sa svih strana, ona deluje kao visoka planina.
Park karakteriše raznolikost pejzaža: zimzelene i listopadne šume, talasasto zemljište, doline, jezera i potoci. Kao planinski plato u centru Severne Amerike, park je raskrsnica gde se prerija, i severna oblast listopadnih oblika života i staništa meša.
Manitoba je poznat i po hiljadama „prerijskih jama” - jezera svih dimenzija koja su ostala nakon povlačenja glečera. One su sada utočište vodenog sveta, riba, ptica i insekata. Rajdin mauntin park danas je jedno od retkih mesta sa nastanjenim delovima u Manitobi, gde nije izvršeno odvodnjavanje „prerijskih jama” i oranje njihovog poda.
Klima uredi
Zbog nešto veće nadmorske visine i severno kontinentalne lokacije parka, klima se odlikuje velikim oscilacijama, karakterističnim za kontinentalnu klimu kanadskih prerija. Leta su topla zbog preovlađujuće vazdušne mase sa juga i jugozapada. Zime se odlikuju hladnim frontovima koji se sele sa severa i severozapada. Na prostoru Manitoba odrona, na turbulenciju vazdušnih masa utiče mnoštvo jezera i drugih močvarinh terena, koje doprinosi povećanju konvektivnih oblaka i pljuskova u letnjim mesecima.[7]
Prosečno trajanje vegetacije (od prosečnog datuma setve do prosečnog datuma prvog mraza) je 72 dana. Značajno je izražena varijabilnost u trajanju vegetacionog perioda koji se u 21. veku u parku menja se iz godine u godinu.[7]
Jezera i potoci, obično se zalede početkom novembra, a stalni sneg može pasti čak i ranije. Zima je prilično ujednačeno hladno. Proleće koje počinje u aprilu značajno kasni u odnosu na ravničarski deo oblasti Parklanda. Letnja sezona je od sredine juna do kraja avgusta. Jesenji meseci su možda najprijatniji deo godine, sa umerenim temperaturama, i prirodom oslobođenom od štetočina.[8]
Srednja godišnja količina padavina je 47,6 cm. Leto koje obično kratko traje, karakteriše se relativno čestim olujnim padavinama, u junu, julu i avgustu. Najviše snega javlja u decembru i martu, a zima ima tendencju dužeg trajanja. Izuzetno hladni dani se obično javljaju u januaru ili februaru, sa prosečnom temperaturom od - 13.8 do - 27.3 °C. Najtopliji dani su u julu, kada je prosečna temperatura oko 17,3 °C, a povremeno u pojedinim područjima i do 32,3 °C. Srednje dnevne maksimalne i minimalne temperature u jul su 8,3 i 23,9 °C. Bez obzira na jako tople letnje dane, noći su uvek prijatne.[7]
U parku kao i na prostoru Južne Manitobe i jugoistočnog Saskačevana duvaju pretežno dva vetra, severozapadni i jugoistočni. Međuti ovo vetrovi su manje snage od onih u ruralnim područjima oko parka. Ovo je posledica većih frikcionih uticaja, na strujanje vazduha, talasastog terena i šumskog pokrivača. U principu, park ima značajnu varijaciju u srednjoj brzine vetra iz meseca u mesec i iz jednog pravca u drugi. U decembru, januaru i februaru brzina vetra je najmanja. U ovim mesecima, međutim, povremeni jak vetar može ograničiti putovanje bilo koje vrste kroz park jer može biti veoma opasan.[7]
Stanovništvo uredi
Na širem prostoru Rezervata biosfere Rajding mauntin živi 29.758 stanovnika (prema popisu stanovništva Kanade iz 2011 godine), sa prosečnom gustinom naseljenostri od 2,8 osoba po kvadratnom kilometru. U oblasti koja je u neposrednoj nadležnosti Nacionalnog parka Rajding mauntin gustina naseljenosti je 2,2 stanovnika po kvadratnom kilometru.[9]
Jezera uredi
|
|
|
|
|
|
Fauna i flora uredi
Kada su Parklandu formirani prvi parkovi prirode 1929. godine, malo se znalo o divljim životinja, ili su baze podataka o fauni bile nepotpune. Većina dostupnih informacija odnosilo se na krupnu divljač i sisara sa krznom. Prelimlnari ornitološka istraživanja započeta su od strane Angusa Šorta i Ričarda Satona, u 1938. i 1939. godini. Sveobuhvatna istraživanja faune Parklanda nastavljena su od 1940. do 1946. godine, prema izveštaju Ministarstvo unutrašnjih poslova u Otavi, koje je dalo dozvolu za njihovo sprovođenje. Evidencija koja je kasnije konsolidovana i objedinjena sa ostalim dostupnim podacima danas se nalazi u Narodnom muzeju u Otavi.
Mada je poslednjih 200 godina došlo do dramatičnog smanjenja divljači u većem delu Severne Amerike, zdrave populacije biljaka i životinja i dalje su prisutne na prostoru nacionalniog parka Rajding mauntin, u kojima danas živi 669 vrsta biljaka, 20.000 vrsta insekata i paukova, veći broj vrsta riba, 16 vrsta vodozemaca i gmizavaca, 233 vrste ptica i 60 različitih vrsta sisara, uključujući ljude. Parku se takođe može pohvaliti činjenicom da je stanište jedne od najvećih populacija crnih medveda u Severnoj Americi, kao i staništem oko 40 bizona (prema podacima iz 2016 godine), prvobitno uvezenih iz Alberte 1931. godine.
Specifični, geološki, geografski i klimatski uslovi značajno su uticali da se u parku formiraju različita staništa sa iznenađujuće velikim brojem različitih vrsta faune i flore. Park je poznat po specifičnom divljem cveću i širokom spektru druge jedinstvene vegetacije, koja u većini slučajeva ne postoji nigde drugde u prerijskim regionima Kanade.
Fauna uredi
Na zapadu parka, ivica odrona postepeno prelazi u blago talasasti krajolik sa planinskim proplancima, na kojima preovladavaju brojne biljne i životinjske zajednice. Veliki krda jelena okupljaju sa na livadama a čopori vukova u okolnim šumama. Ris i puma naseljavaju šume, orlovi i orlovi ribari gnezde se duž potoka i jezera.
Espen parklend je izuzetno dobro staništa za divlje životinje kao što su; belorepi jelen, kojot, zec i veverica. U prošlosti, ogromna krda bizona kretala su u espen zonom, sada ih ima oko 40. Od velikih sisara, pored bizona u parku žive; crnih medveda (koji može težiti do 400 kilograma), los (mus), jelen i vuk.
U parku ima trenutno oko 3.500 drvenih brana koje je izgradilo preko 18.000 dabrova. Takva eksplozija populacije dabrova, stvara probleme, jer njihove brane sprečavaju mrešćenje ribe u nekim oblastima parka.
U parku postoji najmanje 260 vrsta ptica, uključujući i veliku laponsku sovu.
Na desetine „prerijskih jama” je stanište najgušćeg uzgoja prvih pataka u Severnoj Americi, posebno; particularly mallards, shovellers i pintails.
U proleće šumama i pašnjacima parka odjekuje simfonija pesama ptica koje traže prijatelje i teritoriju na kojoj će da podignu svoje mlade.[10]
| R.br. | Naziv | Slika | Opis |
|---|---|---|---|
| 1. | Mus |  |
Mus je jedan od simbol kanadskih šuma, koga ima u veleikom broju u NPRM. Mus najčešće može biti primećen tokom jeseni i u zimskim mesecima, duž autoputa 10, a posebno u oblasti jezera Mun. Njihova populacija u parku procjenjuje sa na 3.000 životinja. |
| 2. | Vuk |  |
Populacija vukova u parku procenjuje na broj od 70 do 100 životinja. Mada se većina ljudi boji vukova, ova stvorenja se plaše čoveka i najčešće ga izbegavaju. Najvše ih ima duž autoputa 19 i na području jezera Edi. |
| 3. | Ris |  |
Ris je dobro prilagođen intenzivnim zimamama u NPRM. On ima velika, okrugla stopala i može da širi svoje prste u mekom snegu. Najviše ih ima duž autoputa 19, gde im je dosupna omiljena hrana - zec koga ima u izobilju. |
| 4. | Jelen |  |
Jelen je prisutana širom NPRM a najviše na prostoru espen parklanda i u mešovitim listopadnim šumama, gde se najčešće i može uočiti ove životinje u parku. Populacija jelana u NPRM je trenutno stabilan, i procenjuje se na 1.800 životinja. |
| 5. | Kuna ribolovac | .jpg) |
Ova vrsta iz porodice severnoamaričkih kuna ponovo se pojavaila u NPRM pre nešto više od 20 godina. Najčešće se može videti kako prelazi preko puteva i staza. |
| 6. | Američka kuna |  |
Ova vrsta iz porodice amaričkih kuna ponovo se pojavila u NPRM pre nešto više od 20 godina. Veličine je mačke. Najčešće se može videti kako prelazi preko puteva i staza. |
| 7. | Vidra |  |
Vidra, koja je pre osnivanja NPRM prethodno istrebljena, poslednjih desetinu godina ponovo se vratio u ovu oblast. Može se videti duž rečica i potoka u RMNP - mada se nikad ne zna gde će se pojaviti! |
| 8. | Lisica |  |
Lisica, se u NPRM može videti duž puteva - mada se nikad ne zna gde će se pojaviti! |
| R.br. | Naziv | Slika | Opis |
|---|---|---|---|
| 1. | Laponska sova | .JPG) |
Laponska sova - pokrajinski ptica Manitobe, jedna je od retkih dnevnim sova, koja se lako može uočiti, duž autoputu 10 između Vasagaminga i Kri lejka. Poseuje izuzetne lovačke veštine, koristeći svoju odličnu sluh da locira i uhvati plen čak i ispod snega dubokog 45 cm. |
| 2. | Gavran |  |
Gavrani se u NPRM najbolje mogu uočiti tokom zime. Kada sve druge ptice odlete u toplije krajeve, gavrana, zajedno sa joj oko još tridesetak vrsta, provodi dugu hladnu zimu u NPRM. Oni se hrane otpacima hrane nakon obeda vukova i kojota. |
| 3. | Sivi brbljivac |  |
Sivi brbljivac je jedan od omiljeni zimski ptica. Iako je stanovnik NPRM tokom cele godine, njene aktivnosti su izraženije u zimskoj sezonim jer je dobro prilagođena životu u zimskim uslovima. Ženka koja se gnezdi krajem zime, skladišti hranu tokom cele zime kakao bi njom hraniti svoje mlade nakon što se izlegu. |
Flora uredi
U parku su prisutne tri karakteristične areala vegetacije, koje nisu zasebne celine već se međusobno prepliću. U južnom delu espen parklenda (ekoregionu ili velikoj tranzicionoj oblasti između južnog toplijeg područja prerije i severnih šuma),[12] koji se jednim delom prostire i kroz Nacionalna parka Rajding mauntin, dominiraju neravni vijugavi pašnjaci i šumarci duž istočne obale jezera Adi. Granica espen parklenda je zona mešovitih šuma koja se sastoje od različitih kombinacija četinara (bele smrče i jele) i listopadnog drveća (bela breza, brest, javor i topola).
I dok je vrlo mali broj listopadnog drveća sačuvan u južnoj Manitobi, zbog masovnog krčenja šuma i pretvaranja u poljoprivredno zemljište, u parku Rajding mauntin mogu se videti bogati ostatci nekada kompleksne ekološke zone Manitobe. U parkovskim šumama, dominiraju; vegetacija loze, bobičasto žbunje, gljiva i cveće, koje je na vrhuncu svoje lepote i okruženo prerijskom travom u junu i julu. Oblasti koje se pretežno prekrivene severnim šumama, i nalaze se na krajnjem severu ovog prirodnog regiona, javljaju se kao naizgled beskrajne nizovi crne smrče između stanovitih predela, i slabo dreniranog zemljišta. Kombinacija biljnih zajednica sa prepoznatljivim oblicima odrona zemljišta, u parku Rajding mauntin, čini ova kanadska staništa jedinstvenim u svetu.
Istorija uredi
- Prvi stanovnici na prostoru parka
Istorija naseljavanja područja Rajding mauntin započela je u praistoriji, pre oko 10.000 godina, kada su na ovom prostori nastale prve ljudske naseobine. Surova i oštra klima, sa ekstremnim godišnjim dobima i izuzetno niskim temperaturama i obilnim snežnim padavinam u zimskom periodu, zahtevala je od prvih stanovnika upornost i sposobnost u prilagođavanju takvim uslovima života, što je bilo nagrađeno od strane parklandnske prerije, plodnim tlom i obilnim žetvama i životnim prostorom bogatim prirodnim lepotama i brojnim resursima.
Nedavna arheološka istraživanja o stanovanja, ribolov, lov, alat i grnčarije i sahranama umrlih ukazuju na to da su Aboridžini naseljavali područje Rajding mauntin najmanje 6000 godina unazad. U skorijoj istoriji Anišinabe narod migrirao je iz istočnih regiona Kanade i naseljavao područje Rajding mauntin, koje je ranije bilo dom Nakota naroda.
- Kolonizacija parka u Srednjem i Novom veku
Prvi stanovnici koji su u Srednjem veku nastanili ovo područje bili su Evropljani, koji su u ove krajeve stigli na početku 18. veka. Naime između 1731. i 1749. godine Pjer Verendrie i njegovi sinovi istraživači i trgovci prvi su stigli na prostor oko Rajding mauntina. Postaju su osnovali pored jezera Dofen 1741. i ubrzo za njima došla je i kompanija Hadson bej. Oni su se uglavnom bavili lovom i trgovinom krzna, pa su kao i starosedoci koji su na ovom prostoru žive hiljadama godina, opstali zahvaljujući lovu bizona kojih je bilo na stotine hiljada (u velikim stadima) i druge divljači, ribolovu, na naizgled bezbrojnim jezerima, i ishrani bogatoj ribizlama, korenju i lekovitim biljkama.[13] Do 1800-ih, planini je bila okružena njivama sa bogat žetvom, sa ve veći broj krzna sa ovog područja izvožen je u daleke zemlje. Kao rezultat 150 godina eksploatacije divljači, populacija krznaša je znatno smanjeni. Vrsta kao što su vidre, kune, ribe i žderavaci nestali su u potpunosti.
Nakon izgradnje Pacifičke železnice do Brandona 1881, doseljenici iz istočne Kanade, Evrope i SAD, sve više su naseljavali ravnico oko planinskog područja. Ova naselja koristla su šume sa planina kao izvor građe za izgradnju, pruga, i kao ogrevno drvo, a meso divljih životinja kao da dopunu zaliha hrane.
- Osnivanje parka
Potreba za očuvanje prirodnih resursa je shvaćena je pred kaj 19. veka, kada je u planinskim predelima ograničena seča šuma, ali je područje i dalje bilo poznat po lovu. Služba za zaštitu šumama uvela je sistem za izdavanja dozvola i zakup zemljišta i izgradnju vikendice 1925. godine.
Konačno 30. maja 1930, osnovan je Nacionalni park Rajding mauntin, koji je zvanično otvoren 26. jula 1933. godine. Na bronzanoj plaketi, na spomeniku na glavnoj plaži plaži Kri lejka, u znak sećanja na ovaj događaj stoji:
Ovaj spomenik obeležava zvanično otvaranje Nacionalnog parka Rajding mauntin, površine posvećene narodu Kanade da je koristi za obrazovanje i uživanje.
U vreme osnivanja Nacionalnog parka stanovnici Prve nacije su 1930. godine nepravedno uklonjeni iz parka; zemlja im je vraćena 1991. godine nakon što je pokrenut kolektivni zahtev za povraćaj zemljišta. Danas postoji nekoliko zajednica Prve nacije koje žive širom parka.
- Park u periodu Velike krize
Tokom velike krize, koja je trajala između 1928. i 1939. godine, Kanadska vlada je u Nacionalnom parku Rajding mauntin osnovala veliki radni kamp. U tom periodu u parku je izgrađeno 86 objekata u kojima posetioci i danas uživaju. Među njima je i istočni ulaz u park koji je 1992. godine proglašen za Nacionalnu i istorijsku znamenitost Kanade.[14]
- Zatvorenički logor u parku
Za vreme Drugog svetskog rata u leto 1943. u parku je izgrađen logor za Nemačke vojnike. Do oktobra u njemu je bilo 450 zatvorenika (zarobljeni u Severnoj Africi), od ukupno 31.000 koliko ih je bilo u Kanadi. Od infrastrukture logor je imao petnaest baraka, uključujući i pet sanatarnih čvorova (sa kompletnim toaletima i kupatilom), administrativne objekte i kancelarije, veliku kuhinju sa trpezarijom, prodavnicu, malu bolnicu, garažu, kovačnicu, elektranu, mašinsku radionicu i štala za konje. Prema pisanju Vinipeg Presa, (1943); „bio je to najveći radni kamp izgrađen u Kanadi za smeštaj zatvorenika i ... u kome su zatvorenici korišćeni za proizvodnju ogrevnog drveta.”[15][16]
Kada je sredinom 1944. godine logor preuzet od strane Odeljenja za rad broj logoraša je smanjen na oko 200. Brojno stanje u logoru se i narednih meseci stalno smanjivalo kako su ratni zarobljenici premeštani na druge projekte i kako se potreba za ogrevnim drvetom smanjivala. Kada je proizvodnja ogrevnog drveta prestala 31. mart 1945. godine, preostali zarobljenici su tokom leta pozajmljeni lokalnim poljoprivrednicima za radove u preriji. Logor je zatvoren 1. septembra 1945. godine, i ubrzo srušen, ostavljajući malo tragova iza sebe.[17]
Ugroženost ekosistema parka uredi
Karakter nacionalnog parka Rajding mauntin definisan je njegovim ekosistemom - dinamičkom interakcijom autohtonih vrsta i prirodnih procesa. Očuvanja prirodne i optimalnog stanje u parku zahteva neprekidno održavanje integriteta svakog ekosistema ponaosob.
- Vrste i težina ugroženosti
Tokom proteklih 150 godina klima je jako varirala. Vegetacije je po određenim obrascima odgovorili svojim promenama. Povremene oštre zime, odigrali su svoju ulogu u oblikovanju ekosistema. Broj životinja, sve je više pogođen klimatskim uslovima koji danas preovladavaju.
Ekološki integritet parka neprekidno je ugrožen od strane različitih ljudskih uticaja, kao što su razvoj, požari, uvođenje neautohtonih biljaka, fragmentacija staništa i drugi ljudski „sukobi“ sa divljinom, među koje spadaju (kao najvećih opasnosti) proširenje putnog sistema i i intenziviranje rekreativnih aktivnosti.
Nedavno sprovedeno ispitivanje preporučiolo je promene u rekreativnom i urbanom razvoju pojedinih lokaliteta u parku koji bi ponovo obnovile neke od gubitka staništa u ovom ekoregionu na duži rok.
U tom cilju Parkovi Kanade neprekidno izvode niz akcija kako bi se obnovili narušeni ekosistemi i održao ekološki integritet u nacionalnom parku Rajding mauntin. Pokušaji zaštite ekosistema su posebno usmereni na puteve koji prolaze kroz park, u cilju smanjenja saobraćajnih nesreća i sprečavanja udesa u kontaktu sa divljim životinjama.
Informacije za turiste uredi
|
Dozvolu za boravak u nacionalnom parku Rajding mauntin je obavezna i turistička karta je uobičajena tokom letnjih meseci. Dozvole nisu potrebne za vožnju (tranzit) kroz park bez zaustavljanja.
Atrakcivnost i pristupačnost nacionalnih parkova Rajding mauntin stvorila je svojevrstan zaštitni znak (brend) Manitobe, koji do današnjeg dana privlači mnoge turiste iz celoga sveta. Sa druge strane, postoje mnoge obeležene pešačkih i biciklističkih staz, kojima se svakodnevno kreću odvažniji turisti. Šetači se moraju vrlo oprezno kretati stazama pored jezera bogatima lososima, zbog mogućih bliski susret sa mrkim medvedima i drugim životinjama.
U parku su građeni hoteli, golf i drugi sportski tereni, igrališta za decu, ergele konja, trgovine sa suvenirima, restorani, prodavnice sportske opreme.
Ostale turističke atrakcije uključuju kupanje i vožnju čamcem i malim brodićima restoranima po jezeru od kojih je najposećenije: Klir lejk (engl. Clear Lake)
Zahvaljujući Guglu i Nacionalnim parkovima Kanade sve lokacije u parku Rajding mauntin dostupne su turistima u onlajn varijanti. Zahvaljujući ovom projektu svi, počev od onih koji planiraju godišnji odmor, pa do nastavnika koji planiraju časove nastave u prirodi, mogu da se lakše i brže upoznaju sa izuzetnim mestima i predelima kojima se karakteriše ovaj nacionalni park. Virtuelnom turisti dostupne su uličice naselja, putevi, unutrašnjost i spoljašnjost istorijske znamenitosti, kao i staze i predeli koji krase prirodu ovog zaštićenog parka i njegove okoline.
Izvori uredi
- ^ „Parks Canada - Riding Mountain National Park of Canada”. Arhivirano iz originala 05. 06. 2011. g. Pristupljeno 30. 06. 2016.
- ^ Great Canadian Parks (Manitoba) Riding Mountain National Park Manitoba www.canadianparks.com, 2013.
- ^ „Riding Mountain National Park Natural Heritage”. Parks Canada, Date Modified 2016-02-16. Pristupljeno 1. 7. 2016.
- ^ Zakon o Nacionalnima parkovima Kanade, akt iz 1930. Vlade Kanade.
- ^ Canadian Commission for UNESCO & Canada/ MAB. 2001. Riding Mountain Biosphere Reserve. Periodic Review Report 2000.
- ^ Geološka terminologija i nomenklatura VIII-2 Inženjerska geologija, Zavod za regionalnu geologiju i paleontologiju Rudarsko-geološkog fakulteta, Univerzitet u Beogradu, Beograd, 1978.
- ^ a b v g „Riding Mountain National Park Weather”. Parks Canada, Date Modified 2015-08-07. Pristupljeno 1. 7. 2016.
- ^ Soper, J. Dewey, "The birds of Riding Mountan National Park, Manitoba, Canada" (1953). Other Publications in Wildlife Management. Paper 75 U: www. digitalcommons.unl.edu.
- ^ Stadel|fir Christoph, A Mountain in the Prairies – the Riding Mountain Biosphere Reserve, Manitoba, Canada [1] Eco.mont: Journal on Protected Mountain Areas Research, volume 7, issue 2, Pristupljeno: 2. 7. 2016.
- ^ „Riding Mountain National Park, The Sounds of Riding Mountain National Park”. National Parks of Canada, Date Modified 2015-05-08. Pristupljeno 4. 7. 2016.
- ^ a b „Top 10 wildlife to spot in RMNP this winter, Riding Mountain Natiuonal Park”. National Parks of Canada, 2016-02-16. Pristupljeno 3. 7. 2016.
- ^ „Canadian Aspen forests and parklands”. World Wildlife Fund, Washington, 2016. Pristupljeno 1. 7. 2016.
- ^ „Riding Mountain National Park, Historic & Cultural Heritage”. Parks Canada, Date Modified 2016-02-16. Pristupljeno 1. 7. 2016.
- ^ „Riding Mountain Park East Gate Registration Complex National Historic Site of Canada”. Parks Canada. Pristupljeno 1. 7. 2016.
- ^ Bell, L. 1987. Parks for Profit. Montreal, Harvest House.
- ^ Waiser, B. 1995. Park Prisoners: The Untold Story of Western Canada National Parks, 1915-1946. Fifth House Publishers Ltd., pp. 294.
- ^ O'Hagan, Michael. „Prisoners in the Park: German PoWs in Riding Mountain National Park”. www.niche-canada.org (2013). Pristupljeno 3. 7. 2016.
- ^ „Responsibility of Visitors U:Riding Mountain National Park Visitor Safety”. National Parks of Canada. Arhivirano iz originala 12. 07. 2016. g. Pristupljeno 3. 7. 2016.
