Reno R-35
Reno R-35 (fr. Renault R35) je bio francuski tenk dizajniran u periodu između Prvog svjetskog rata i Drugog svjetskog rata, sa namjerom da zamijeni zastarjele tenkove Reno FT-17. Do 1940. izrađeno je 1400 primjeraka.
Reno R-35 | |
---|---|
Osnovne karakteristike | |
Brzina na putu | 20 km/h |
Brzina van puta | ? km/h |
Doseg | 140 km |
Dimenzije i masa | |
Dužina | 4,2 m |
Širina | 1,85 m |
Visina | 2,37 m |
Oprema | |
Glavno naoružanje | 37 mm top |
Sporedno naoružanje | 1 × 7.5 mm mitraljez, spregnut sa topom |
Oklop | 40 mm |
Motor | Benzinski, 4-cilindra |
Snaga (KS) | 82 KS |
Snaga (kW) | 61 kW |
Posada | |
Posada | 2 |
Razvoj
urediPočetkom 1934. godine francuska armija raspisala je konkurs za izradu projekta novog lakog tenka koji je trebalo da zameni veliki broj tenkova Reno FT-17, koji su se nalazili u upotrebi još od Prvog svetskog rata. Renoov model pod imenom Reno ZM ili (R-35) izabran je za serijsku proizvodnju. Prototip je bio naroužan sa dva mitraljeza kalibra 7,5 mm smeštenih u kupoli i po mnogo čemu se razlikovao od proizvodnog modela. 1935. godine naručeno je prva serija od 300 primeraka ovog tenka.
Karakteristike
urediGlavno naoružanje tenka činio je top SA 18 kalibra 37 mm u kupoli i spregnuti mitraljez kalibra 7,5 mm. Kasnije verzije tenka bile su naoružane topom duge cevi SA 38 kalibra 37 mm. Pogonsku grupu tenka R-35 činio je Renoov četvorocilindrični benzinski motor koji je razvijao 82 KS i koji je omogućavao maksimalnu brzinu od 20 km/h na putu. Borbena masa tenka iznosila je 10 tona. Oklopno telo tenka i kupola bili su sučinjeni od livenih sekcija koje su spajane zakivcima. Hodni deo činilo je po pet potpornih točkova sa svake strane i po tri nosača gusenica, dok su se pogonski točkovi nalazili napred. Na zadnjem delu tenka nalazila se izdužena metalna konstrukcija koja je omogućavala savlađivanje protivtenkovskih rovova i olakšavala kretanje po neravnom terenu.
Posadu je činilo dvoje ljudi. Vozač je bio smešten napred u telu tenka dok je komandir bio smešten u kupoli. Motor se nalazio u zadnjem delu tenka sa desne strane, a sa leve strane se nalazio rezervoar za gorivo. Motor i rezervoar su protivpožarnom pregradom bili odvojeni od dela za posadu.[1]
Borbena upotreba
urediGodine 1940, R-35 je bio najbrojniji tenk u sastavu francuske vojske, ali određeni broj starih FT-17 tenkova je i dalje zadržan. Tenk se pokazao dobrim za podršku pješadije, ali je upotrebljivan u malim grupama, razvučenim po frontu, i nije mogao da se ozbiljnije suprotstavi napadima njemačkih tenkova, koji su napadali u masi u sastavu oklopnih jedinica. Top Renoa R-35 nije bio podesan za borbu protiv tenkova protivnika, zbog male početne brzine projektila.
Veliki broj je pao u njemačke ruke po kapitulaciji Francuske, i dalje su korišteni od Nijemaca za patroliranje, obuku posada, za vuču artiljerijskih oruđa, kao nosači municije i samohodni topovi. Kupole su kasnije korištene i za odbranu obale u sklopu Atlantskog zida, za odbranu od anglo-američke invazije.
Vidi još
urediReference
urediLiteratura
uredi- Trewhitt, Philip (1999). Armored Fighting Vehicles. B&N. ISBN 978-1-894102-81-0.
- Foss, Christopher (1981). An Illustrated Guide to World War II Tanks and Fighting Vehicles. Salamander Books Ltd. ISBN 978-0-86101-083-7.
Philip Trewhitt