Ribarsko poluostrvo
Ribarsko poluostrvo (rus. полуо́стров Рыба́чий; fin. Kalastajasaarento; норв. Fiskerhalvøya; slap. Giehkirnjárga) maleno je poluostrvo na krajnjem severu evropskog dela Ruske Federacije i njen najseverniji kontinentalni deo. Administrativno pripada Pečenškom rejonu Murmanske oblasti.
| Ribarsko poluostrvo Poluóstrov Rыbáčiй | |
|---|---|
 | |
| Geografski položaj | |
| Koordinate | 69° 42′ 53″ S; 32° 30′ 31″ I / 69.7148° S; 32.5085° I |
| Država/e |  Rusija
|
| Oblasti | Murmanska oblast |
| Akvatorija/e | Barencovo more |
| Fizičke karakteristike | |
| Dužina | 56 km |
| Širina | 25 km |
| Nadmorska visina | Ejna − 299 m |
| Društveno-geografske karakteristike | |
| Stanovnika | 129 (popis 2010) |
  | |
Prema podacima sa popisa stanovništva iz 2010. na poluostrvu je živelo svega oko 130 stanovnika i postojala su samo dva naselja, Vajda Guba na severozapadu i Cipnavolok na severoistoku.
Geografija uredi
Ribarsko poluostrvo nalazi se u akvatoriji Barencovog mora, a od kontinentalnog dela na jugu je odvojeno dubokim Motovskim zalivom. Sa kopnom, odnosno sa poluostrvom Srednji, povezano je preko uske kopnene prevlake dužine oko 2,3 km. Poluostrvo je dosta izduženo u smeru severozapad-jugoistok sa maksimalnom dužinom od oko 56 km, dok je najveća širina do 25 km. Samo poluostrvo predstavlja plato strmo odsečen od mora u čijoj osnovi se nalaze sedimentni glineni škriljci, peščar i krečnjačke stene. Najviša tačka poluostrva je kota Ejna sa nadmorskom visinom od 299 metara.
Najveći zaliv nalazi se uz severnu obalu poluostrva i reč je o zalivu Zubovska guba (rus. Зубовская губа) maksimalne dužine oko 8,5 km i širine do 3,5 km. Maksimalna dubina vode u zalivu je 36 metara, a ukupna dužina obale oko 20 km. U zalivu se nalaze dva veća (Veliki i Mali Zubovski) i nekoliko manjih ostrva. Na krajnjem severozapadu poluostrva nalazi se rt Nemecki koji je ujedno i najsevernija tačka kontinentalnog dela evropske Rusije.
Zahvaljujući ogranku tople Norveške struje koja protiče duž njegovih severnih obala, obale Ribarskog poluostrva su uprkos geografskoj širini tokom cele godine oslobođene od leda. Poluostrvo je obraslo vegetacijom tundrom. Okolne vode Barencovog mora su jako bogate ribom (haringa, bakalar, cipal) koja predstavlja važan izvor prihoda malobrojnog lokalnog stanovništva.
Istorija uredi
Još tokom srednjeg veka ribari su u vodama oko ovog poluostrva lovili ribu, a prema podacima iz XVII veka na poluostrvu se nalazilo 16 ribarskih naselja sa 109 ribarskih kućica. U vezi sa brojnim ribarskim kolonijama je i sadašnje ime ostrva koje se prvi put pominje tokom XVI veka.
Iako su Norvežani činili osnovu populacije na poluostrvu, shodno dogovoru o razgraninjenju između Norveške i Ruske Imperije iz 1826. godine poluostrvo je ušlo u sastav ruske države. Početkom XX veka na poluostrvu je postojalo 9 norveško-finskih naselja u kojima je živelo oko 500 ljudi. Nakon Ruske revolucije zapadni deo ostrva je prešao u posed Finske i u njenim granicama je ostao do okončanja Zimskog rata (1939−1940) kada je vraćen u posed Rusije (odnosno Sovjetskog Saveza).
Punopravno članstvo Norveške u Natou do kog je došlo nakon Drugog svetskog rata dovelo je do intenzivne militarizacije poluostrva. Nako raspada Sovjetskog Saveza većina vojnih baza je zatvorena i napuštena, a turistima je omogućen pristup poluostrvu.
Vidi još uredi
Reference uredi
Spoljašnje veze uredi
