Na turniru je po prvi put učestvovalo 15 reprezentacija, a sve selekcije su u takmičenje krenule od preliminarne runde i nije bilo povlašćenih timova. Učešće na turniru otkazala je selekcija Sjedinjenih Država.
Titulu svetskog prvaka, osmu po redu osvojila je selekcija Kanade, ispred domaćina Švajcarske i Ujedinjenog Kraljevstva. Kao najbolje plasiranoj evropskoj selekciji Švajcarskoj je pripala i titula kontinentalnog prvaka (druga po redu).
Na prvenstvu je učestvovalo ukupno 15 nacionalnih timova, što je predstavljalo rekord u dotadašnjim prvenstvima kada je broj učesnika u pitanju. Takmičenje se odvijalo u nekoliko faza. U preliminarnoj rundi sve ekipe su podeljene u 4 grupe, 3 sa po 4 tima i jedna sa 3 ekipe. Nakon što su sve ekipe odigrale utakmice sa protivnicima iz grupa, po dve prvoplasirane ekipe iz svake grupe plasirale su se u drugu rundu.
U drugoj fazi takmičenja 8 najboljih iz prve runde podeljeno je u dve grupe sa po 4 tima, a po dve prvoplasirane selekcije iz obe grupe plasirale su se u finalnu grupu. U finalnoj rundi igralo se po jednokružnom sistemu.
U preliminarnoj fazi učestvovalo je 15 ekipa podeljenih u 4 grupe, a igralo se po jednokružnom sistemu. Po dve najbolje plasirane selekcije iz svake grupe obezbedile su plasman u narednu fazu takmičenja, dok je preostalih 7 ekipa takmičenje nastavilo u razigravanju za plasman od 9. do 15. mesta.
U drugoj fazi učestvovalo je 8 ekipa koje su bile plasirane na prve dve utakmice iz prve faze. Ekipe su bile podeljene u dve grupe sa po 4 tima, a nakon jednokružnog sistema igranja plasman u finalnu grupu obezbedile su po dve prvoplasirane selekcije, dok su ekipe koje su zauzele 3. i 4. mesto takmičenje nastavile u razigravanju za plasman od 5. do 8. mesta. U slučaju nerešenog rezultata igrali su se produžeci, izuzev u situacijama kada ekipe više nisu imale šansu da obezbede nastavak takmičenja.
Razigravanje za plasman od 5. do 15. mesta odvijalo se u dve grupe. U prvoj grupi za plasman od 9. do 15. mesta razigravale su ekipe koje nisu uspele da se kroz preliminarnu fazu plasiraju u drugu rundu. Tih 7 ekipa je bilo podeljeno u dve grupe (jedna sa 3 a druga sa 4 učesnika). Pobednici obe grupe odigrali su dodatnu utakmicu za 9. mesto dok su ostale pozicije određene na osnovu ukupnog učinka.
Utakmice za plasman od 5. do 8. mesta igrane su po eliminacionom sistemu. U tom delu takmičenja učestvovale su 4 ekipe iz druge faze koje nisu uspele da se izbore za finalnu fazu.
U finalnoj grupi, i borbi za medalje nastupile su 4 najbolje selekcije iz druge faze. Rezultat utakmice sa ekipom iz iste grupe u drugoj fazi se prenosio, a igrale su se dve utakmice sa ekipama iz suprotne grupe.
Švajcarska
Šampion
Kanada (8. titula)
Drugi
Treći
Ujedinjeno Kraljevstvo
Švedska
Mađarska
Holandija
Francuska
Italija
Poljska
Nemačka
Čehoslovačka
Austrija
Rumunija
Belgija
Letonija
.svg)
