Semaforska signalizacija
Semaforska signalizacija je slanje poruka na daljinu korišćenjem signalnih zastavica. Nastala je davne 1803. godine i u današnje vreme se najčešće naziva „Semafor“. Godine 1933. je međunarodno kodirana i tako postala opšte priznati metod optičkog signaliziranja na kraćim udaljenostima. Uz pomoć dvogleda, u dobrim uslovima vidljivosti, sporazumevanje semaforom je moguće na udaljenostima do tri kilometra.
Pregled simbola uredi
Izviđači uredi
Izviđači često koriste ovaj sistem prenošenja poruka, naročito na takmičenjima. Najčešće se šalje poruka koja sadrži 30 karaktera od kojih obavezno dva broja. Drugi često korišćeni metod je relejno slanje poruka, gde se poruka prenosi od primarnog pošiljaoca ka krajnjem primaocu preko pomoćnih primalaca/pošiljalaca - releja.
Dimenzije zastavica uredi
Same zastavice su dimenzija 40 x 40 cm, dok je palica dužine oko 60 cm. Platno je najčešće dvobojno, podeljeno po dijagonali na deo bele boje i deo crvene boje, mada ovo nije jedina kombinacija boja. Boje zavise od mesta sa kog se šalje poruka i od vremenskih uslova (npr., ako je u pitanju poljana ili ako je u pozadini pošiljaoca šuma, kombinacija je crveno-bela, ako su u pozadini pošiljaoca stene ili je maglovito vreme, kombinacija je plavo-žuta, gde je platno sastavljeno iz četiri kvadrata u šahovskom rasporedu.
Način slanja poruka uredi
Prilikom slanja poruke, potrebno je zauzeti dobar položaj kako bi primalac poruke jasno video pošiljaoca. Pošiljalac poruke zauzima raskoračni stav, stopala su u širini ramena. Početak i kraj poruke signalizira se kružnim pokretima obe ruke (tri puta). Radi lakšeg sporazumevanja, reči (a i slova) se odvajaju tako što se zastavice ukrste u položaju kada su ruke spuštene. Na ovakav način se mogu slati slova i brojevi, s` tim što se brojevi šalju cifru po cifru na sledeći način:
- svaka cifra se šalje kao kombinacija „dvojki“ i „jedinica“ tj. „udarcima“ dve ili jednom zastavicom (uvek onom koja je u desnoj ruci). Npr., ukoliko šaljemo cifru 5, poslaćemo je kao „dvojka"+"dvojka"+"jedinica“ jer je 5=2+2+1;
- cifra „nula“ se šalje kružnim pokretom zastavice, kao da pišete cifru u vazduhu. Ukoliko broj sadrži više od jedne nule (npr. dve) za njihovo ispisivanje koristite obe zastavice istovremeno. Npr., broj 100 ima dve nule i šalje se kao „jedinica“ i dve nule a broj 1000 ima tri nule i šalje se kao „jedinica"+dve nule+nula.
Ovo nije jedini način slanja brojeva. Koristi se i metod slanja brojeva koji podseća na raspored sati na časovniku.O
Slova specifična za naš jezik se šalju na sledeći način:
- Ć(Ć) se šalje isto kao C(C), s` tim što se desnom rukom „udari jednom“ u vazduh da bi se naglasila razlika u odnosu na C(C);
- Č(Č) se šalje isto kao C(C), s` tim što se desnom rukom „udari dva puta“ u vazduh da bi se naglasila razlika u odnosu na C(C);
- Đ(Đ) se šalje isto kao D(D), s` tim što se desnom rukom „udari jednom“ u vazduh da bi se naglasila razlika u odnosu na D(D);
- Dž(Dž) se šalje isto kao D(D), s` tim što se desnom rukom „udari dva puta“ u vazduh da bi se naglasila razlika u odnosu na D(D);
- Lj(Lj) se šalje isto kao L(L), s` tim što se obema rukama „udari jednom“ u vazduh da bi se naglasila razlika u odnosu na L(L);
- Nj(Nj) se šalje isto kao N(N), s` tim što se obema rukama „udari jednom“ u vazduh da bi se naglasila razlika u odnosu na N(N);
- Š(Š) se šalje isto kao S(S), s` tim što se obema rukama „udari jednom“ u vazduh da bi se naglasila razlika u odnosu na S(S);
- Ž(Ž) se šalje isto kao Z(Z), s` tim što se obema rukama „udari jednom“ u vazduh da bi se naglasila razlika u odnosu na Z(Z).
