Sotija
Sotija (franc. sotie; sottie od sot: luda, glupan) je dramska vrsta nastala u drugoj polovini 15. veka, na teritorijama Francuske, Holandije, Danske i Engleske. Ime je dobila po glumačkoj družini Enfants-sans-Souci ili Sotskoju su sačinjavali mahom siromašni studenti[1] koja se time bavila i koja je na taj način htela da otupi oštricu svog humora i prikrila svoje žaoke. Predstava se najavljivala šetnjom kroz grad i izvođenjem pajacluka i akrobatike. Kasnije se sve to povuklo u samu salu, gde su izvođene predstave koje su počinjale sa akrobacijama i pajaclucima. U toku predstave, kasnije su išli moraliteti, vesele propovedi i farse. U principu, to su bile aluzije na tadašnje prilike koje su se pretvarale u britke satire.
Uloge su bile standardne kao „Prva budala“, „Druga budala“, „Putnik“, „Glavna budala“...
Svoj vrhunac sotija doživljava za vreme vladavine Luja XII (1498–1515). Tada nastaju najpoznatije sotije Novi svet (Nouveau Monde, 1508) i Igra princa luda (Jeu du Prince des Sots, 1512).[1] Zbog izvrgavanja Crkve i pape Julija II ruglu u Igri princa luda, Parlament je naredio zatvaranje pozorišta 1556. Krajem 16. veka sotije više nisu postojale. Početkom XX veka Emil Piko je sakupio i objavio 26 sotija pod nazivom Opšta zbirka sotija (Recueil général des sotties, I–III, 1902–12).[1]
Izvor uredi
- Rečnik književnih izraza – Dr Slobodan A. Jovanović, BIGZ, 1972