Старинар
Starinar je najstariji srpski naučni arheološki časopis. Izlazi od 1884. godine prvobitno kao glasilo Srpskog arheološkog društva, zatim Arheološkog društva Beograda, a posle Drugog svetskog rata postao je organ Arheološkog instituta. Sadrži originalne naučne radove i priloge o starinama, kulurnim spomenicima, predmetima, nalazištima, stručne i naučne priloge, crteže i fotografije.
 Korica časopisa Starinar 66/2016 | |
| Tip | naučni časopis |
|---|---|
| Format | 29 cm |
| Izdavač | Arheološki institut Beograd |
| Glavni urednik | Miomir Korać |
| Osnivanje | 1884. |
| Jezik | srpski, francuski, engleski, nemački |
| Sedište | Beograd |
| Tiraž | 400 |
| ISSN | 0350-0241 |
| eISSN | 2406-0739 |
| Veb-sajt | Starinar |
O časopisu uredi
Časopis Starinar posvećen je temama iz naučnih oblasti arheologije, istorije, istorije umetnosti, arhitekture, klasične filologije, fizičke antropologije i ostalih srodnih naučnih disciplina. Časopis Starinar objavljuje originalne, prethodno neobjavljene radove: originalni naučni radovi, pregledni radovi, izveštaji sa iskopavanja, osvrti, kritike, prikazi i bibligrafije, nekrolozi.[1]
Istorijat uredi
Časopis Starinar najstariji je naučni časopis iz oblasti arheologije u Srbiji. Od osnivanja časopisa do danas, najeminentniji stručnjaci iz oblasti arheologije i srodnih naučnih disciplina doprinosili su ugledu koji Starinar ima među časopisima te vrste u Evropi i svetu, kao urednici, članovi redakcionog odbora, recenzenti ili autori. Od 1884. do 1895. urednik časopisa bio je Mihajlo Valtrović. Nakon pauze od deset godina pod oznakom „novi red“, Starinar je izlazio od 1906. do 1911. godine pod uredništvom Mihajla Valtrovića i Miloja Vasića. Po završetku Prvog svetskog rata, u periodu od 1922. do 1940. godine, izlazio je pod „trećom serijom“ u uredništvu Nikole Vulića i Vladimira Petkovića, dok se „nova serija“ Starinara pojavila nakon Drugog svetskog rata, odnosno od 1950. godine do danas, od kada i važi praksa da direktor Arheološkog instituta postaje i glavni i odgovorni urednik časopisa Starinar. Funkciju urednika do danas su imali Vladimir Petković, Đurđe Bošković, Borislav Jovanović, Vladimir Kondić, Petar Petrović, Miloje R. Vasić, Slaviša Perić i Miomir Korać.[2] Od inicijalnih angažovanja u istraživanju „starina“ u prvim brojevima Starinara, počevši od Mihajla Valtrovića i entuzijasta-amatera, poput učitelja Mihajla Riznića, vremenom proučavanje prošlih vremena postalo je sve više zasnovano na izučavanju materijalnih ostataka kulturne baštine, koje su sve više objavljivali stručnjaci i naučni radnici. Značajno mesto koje je Starinar imao u nauci tokom svih ovih godina, a koje je od važnosti i danas, jeste negovanje diskusija među istraživačima, u vidu kritika i odgovora na iste, što je često rezultiralo revidiranjem starih i uspostavljanjem novih zaključaka o različitim arheološkim pitanjima i problemima u fokusu.[3]
Periodičnost izlaženja uredi
Časopis Starinar izlazi jednom godišnje, sa jednom sveskom. Starinar primenjuje Online First opciju, koja podrazumeva elektronsko objavljivanje radova nakon prihvatanja za štampu od strane redakcije i urađene lekture teksta.
Urednici uredi
- Mihailo Valtrović (1884-1908)
- Miloje M. Vasić (1908-1922)
- Nikola Vulić (1922-1931)
- Vladimir R. Petković (1931-1954/55)
- Đurđe Bošković (1954/55-1979)
- Borislav Jovanović (1979-1987)
- Vladimir Kondić (1987-1992/93)
- Petar Petrović (1992/93-1998)
- Miloje Vasić (1998-2006)
- Slaviša Perić (2006-2015)
- Miomir Korać (2015- )
Autori priloga uredi
Autori naučnih rasprava i priloga u časopisu Starinar su renomirani naučnici i stručnjaci iz zemlje i inostranstva.
Teme uredi
Teme koje su obrađene u časopisu Starinar vezane su za naučno-istraživački rad iz oblasti iz arheologije, ali i bliskih naučnih disciplina.
Elektronski oblik časopisa uredi
Časopis Starinar je dostupan u režimu otvorenog pristupa.
Indeksiranje u bazama podataka uredi
Prekid u izlaženju uredi
- 1896-1905;
- 1912-1921;
- 1941-1949.
Galerija uredi
-
Starinar 1884. godina -
Starinar 1906. godina -
Starinar 1922. godina -
Starinar 1950. godina -
Starinar 1985. godina
Reference uredi
- ^ „Uređivačka politika časopisa Starinar”. Arheološki institut. Arhivirano iz originala 15. 02. 2018. g. Pristupljeno 27. 9. 2017.
- ^ Vasić, Rastko. „Sto dvadeset pet godina Starinara”. Starinar. Br. 59 (2009): 7—8.
- ^ Anđelković Grašar, Jelena. „Izdavačka delatnost Arheološkog instituta”. Ur.: Bikić, Vesna; Šarić, Josip. Mnemosynon firmitatis : sedamdeset godina arheološkog instituta (1947-2017). Beograd: Arheološki institut (2017). str. 278—283. ISBN 978-86-6439-013-2.
- ^ „Starinar”. DOI Serbia. Pristupljeno 27. 9. 2017.
- ^ „Starinar”. DOAJ. Pristupljeno 27. 9. 2017.