Stojića gumno

Stojića gumno je arheološki lokalitet iz bronzanog doba, koji se nalazi u Srbiji, u jugoistočnom Sremu, na periferiji sela Belegiš. Na visokoj rečnoj terasi je, uz desnu obalu Dunava na 116,50 do 117 metara nadmorske visine. Ovo je najznačajnija nekropola Belegiš kulture.

Pehar otkriven na nekropoli Stojića gumno

Istorijat istraživanja

Prilikom iskopavanja ilovače za lokalnu ciglanu 1925. godine otkriveni su prvi nalazi na ovom lokalitetu. U istraživanjima 1925. i 1938. godine otkriveno je 167 spaljenih pokojnika, od kojih je 155 obeleženo brojevima, 5 uništenih grobova označeni su kao »keramička grupa I-III«, pominje se i 7 uništenih grobova označenih slovima od A do G. U kasnijim iskopavanjima utvrđeno je 177 ukopa. U Muzeju grada Beograda nalazi se 10 slučajnih nalaza, od toga 9 amfora i lonac. Nalazi pronađeni između 1925. i 1938. nisu sačuvani.

Sahranjivanje

Na severnom delu nekropole otrkivena su tri zgarišta za koja se pretpostavlja da su bila mesto za lomače na kojima su pokojnici su spaljivani. Pepeo je polagan u urne koje su bile različitog oblika (amfora, lonac, zdela). Urne su bile ukopane u zemlju, na dubini od oko pola metra. Prilozi, metalni ili keramički predmeti, obluci ili ornamentisane kosti, stavljani su ili u urne ili pored njih.

Vidi još

• Belegiška kultura
• Bronzano doba

Literatura

• Vranić, S., Belegiš, Stojića Gumno - nekropola spaljenih pokojnika, Muzej grada Beograda, Posebna izdanja X, Beograd 2002.