Tera Australis
Tera Australis (lat. Terra Australis, južna zemlja) ili Tera Australis Inkognita (lat. Terra Australis Incognita, nepoznata južna zemlja) je bio teoretski kontinent koji se pojavljivao na evropskim mapama od 15. do 18 veka.
Ovaj pojam je uveo Aristotel. Njegove ideje je kasnije proširio Ptolemej u 1. veku, koji je verovao da je Indijski okean na jugu zatvoren kopnom i da se kopno na severnoj hemisferi trebalo uravnotežiti kopnom na južnoj hemisferi. Tokom renesanse, Ptolemej je bio glavni izvor za evropske kartografe, pa se novo kopno počelo pojavljivati na njihovim mapama. Iako su geografska otkrića Magelana i Frensisa Drejka ponekad smanjivala područje u kom bi se kontinent mogao pronaći, kartografi su zadržali Aristotelovo mišljenje. Naučnici su dokazivali njegovo postojanje navodeći kao argumente da bi tamo trebalo da postoji velika kopnena masa kao kontrateža poznatom kopnu na severu. Obično je to kopno prikazivano kao kopno oko Južnog pola, ali mnogo veće od stvarnog Antarktika, prostirući se daleko na sever - posebno u Pacifik. Novi Zeland, koji je Evropljanin (Abel Tasman) prvi ugledao put ugledao 1642, je smatran od nekih kao deo tog kontinenta, kao i Afrika i Australija.
Ideju o Teri Australis su konačno ispravili Metju Flinders i Džejms Kuk.
Kuk je oplovio Novi Zeland, dokazavši da on ne može biti deo velikog kontinenta. Na svom drugom putovanju on je oplovio Zemlju na vrlo velikoj južnoj geografskoj širini, prešavši na nekim mestima polarni krug, dokazavši da potencijalni južni kontinent mora ležati u hladnim polarnim krajevima. On se nije mogao nastavljatu u područja sa umerenom klimom, kao što se mislilo ranije.
Flinders je komandovao ekspedicijom koja je istraživala obalu Australije 1801. u smeru suprotnom od kazaljke na satu, prošašvi Veliki koralni greben kroz ono što se danas naziva Flindersov prolaz i ispitavši Karpenterijski zaliv na severu. Njegov brod se nasukao na neoznačen greben, ali se ipak vratio u Australiju.