Univerzitet u Teheranu
Univerzitet u Teheranu (pers. دانشگاه تهران) je najstariji i najveći univerzitet u Iranu, sa najvećom bibliotekom u toj zemlji. U Iranu se ovaj teheranski univerzitet popularno naziva „Majka univerziteta u Iranu“ (persijski:دانشگاه مادر).
| دانشگاه تهران | |
 Grb Univerziteta u Teheranu | |
| Moto | Ne prekidaj učiti ni jednog trenutka |
|---|---|
| Tip | Državni univerzitet |
| Osnivanje | 1934. |
| Kancelar | Mahmoud Nili Ahmadabadi |
| Potkancelar | Mahmoud Karamei |
| Rektor | Abas Ali Amid Zanjani (آیتالله عمید زنجانی) |
| Broj studenata | 50.448 |
| Preddiplomci | 15.312 |
| Postdiplomci | 18.360 |
| Broj fakulteta | 40 |
| Lokacija | Teheran,  Iran |
| Kampus | urban |
| Afilijacije | FUIW |
| Veb-sajt | www.ut.ac.ir |
Smješten u Teheranu, ovaj univerzitet je među najprestižnijim univerzitetima u Iranu. Fakultete ovog univerziteta upisuju studenti iz cijelog svijeta, a sam univerzitet je poznat po širokom spektru naučnih tema koje se istražuju. Studenti ovde mogu steći neke od 116 različitih diploma osnovnih, 160 magistarskih i 120 doktorskih studija. Na univerzitetu se nalazi oko 340 stranih studenata.
Susjedni Univerzitet medicine u Teheranu, iako administrativno odvojen, dijeli isto glavno dvorište univerziteta i objavljuje sva naučna istraživanja pod imenom „Univerzitet u Teheranu“[1]
Istorija uredi
Većina fakulteta ovog univerziteta je nastala objedinjujući već postojeće ustanove za visoko obrazovanje, poput Dar al-Fununa.
Međutim, godine 1928, profesor Mahmud Hesabi je tadašnjem ministru kulture Aliju Azgaru Hekmatu u kabinetu šaha Reze predložio osnivanja čvrste ustanove koja bi pokrila većinu nauka.
Ali Azgar Hekmat je, u saradnji sa Andreom Godardom i grupom evropskih arhitekata došao do plana buduće zgrade univerziteta. Univerzitet je zvanično započeo sa radom 1934. godine. Blok „Amir abad“ je dodat 1945. godine, nakon što su američke grupe napustile to imanje pred kraj Drugog svjetskog rata. Preostali fakulteti su kasnije ili osnovani ili direktno potpomognuti i prošireni od strane akademskih ustanova Sjedinjenih Američkih Država[2].
Na univerzitetu su prvi put prihvaćeni ženski studenti godine 1937.[3].
Godine 1986. odlukom Narodnog parlamenta Irana, prerasli fakultet medicine se odvojio u zaseban univerzitet, potpadajući pod Ministarstvo zdravlja i medicinskog obrazovanja. Taj univerzitet je trenutno najprestižniji iranski univerzitet, sa oko 13.000 studenata. Pri tome, uska saradnja dva univerziteta i dalje traje u mnogim poljima.
Blokovi uredi
Trenutno se univerzitet sastoji od 40 fakulteta, ustanova i istraživačkih i obrazovnih centara:
- Centralni blok Pardis je je najstariji i najpoznatiji od blokova.
- Sjeverni blok Kargar, gdje se nalazi većina studentskih domova
- Blok Karadž
- Blok Varamin
- Blok Kum [1] Arhivirano na sajtu Wayback Machine (21. januar 2008)
- Blok Čoka
Fakulteti uredi
U počeku, Univerzitet u Teheranu se sastojao od šest fakulteta:
- Teološki fakultet
- Fizički fakultet (od 1934)
- Fakultet književnosti, filozofije i obrazovanja
- Medicinski fakultet (od 1934)
- Farmaceutski fakultet (od 1934)
- Stomatološki fakultet (od 1939)
- Mašinski fakultet (od 1934) (persijski: دانشکده فنی)
- Fakultet prava, politike i ekonomije
Kasnije, osnovani su sljedeći fakulteti:
- Akademija lijepih umjetnosti (od 1941)
- Veterinarski fakultet (od 1943)
- Poljoprivredni fakultet (od 1945)
- Fakultet poslovne administracije (od 1954)
- Fakultet obrazovanja (od 1954)
- Fakultet prirodnih resursa (od 1963)
- Ekonomski fakultet (od 1970)
- Fakultet društvenih nauka (od 1972)
- Filološki za strane jezike (od 1989) [2] Arhivirano na sajtu Wayback Machine (25. avgust 2015)
- Fakultet za proučavanje prirodnog okruženja (od 1992)
- Fakultet fizičkog vaspitanja
Godine 1992, medicinski, farmaceutski i stomatološki fakultet su se pripojili i obrazovali Univerzitet medicine u Teheranu, ali se i dalje nalaze u glavnom univerzitetskom bloku.
Instituti uredi
Univerzitet je i centar nekoliko važnih instituta:
- Institut za biohemiju i biofiziku, koji predstavlja narodno i UNESKO sjedište za biologiju
- Institut za geofiziku
- Međunarodni istraživački centar za suživot sa pustinjama
- Institut istorije nauke [3] Arhivirano na sajtu Wayback Machine (17. maj 2016)
- Institut za sjevernoameričke i evropske studije [4] Arhivirano na sajtu Wayback Machine (26. januar 2008)
- Institut za elektrotehniku
- Centar za studiranje žena [5]
- Istraživački centar za primijenjeni menadžment [6] Arhivirano na sajtu Wayback Machine (26. januar 2008)
- Institut za rječnik Dekhoda
Nagrade i dostignuća uredi
Mnogi profesori i studenti ovog univerziteta su dobitnici važnih narodnih i međunarodnih nagrada. Vjerovatno najbitnija od ovih je Nobelova nagrada, dodijeljena doktoru Širinu Ebadiju, 2003. godine.
Ministarstvo nauka i tehnologije je odredilo Univerzitet u Teheranu da bude centar za gradsko planiranje, primijenjenu elektromagnetiku, naftu i nanoelektroniku (vidi mrežno mjesto Arhivirano na sajtu Wayback Machine (17. januar 2008)).
U 2005. i 2006. godini, udruženi Univerzitet medicine u Teheranu je rangiran kao najbolji iranski univerzitet za medicinu. Godine 2006. Univerzitet u Teheranu je dobio nagradu „napredna liga za simulaciju“ na takmičenju za robotiku u Njemačkoj[4]
Sajt univerziteta je na drugom mjestu na Srednjem istoku, i na prvom mjestu u Iranu, gledano u 2007. godini[5].
Politička uloga uredi
Univerzitet u Teheranu je imao ključnu ulogu u nekim političkim događajima u Iranu u posljednjih 30 godina. Upravo pred kapijom ovog univerziteta je vojska šaha Muhameda Reze Pahlavija otvorila vatru na studente-disidente, otvarajući vrata Iranskoj revoluciji 1979. godine. 20 godina kasnije, u julu 1999. godine, prodemokratski politički disidenti sa ovog istog univerziteta su se suočili sa režimskom vojskom po drugi put.
Studenti istog univerziteta su 1. aprila 2007. godine pred ambasadom Ujedinjenog Kraljevstva skandirali „Smrt englezima!“.
Univerzitet u Teheranu je od svog začetka mjesto političkih i ideoloških pokreta. Svakog petka, na ovom univerzitetu se održavaju jaki politički govori.
Od 1979. godine, tj. od Iranske revolucije, glavni blok univerziteta i okolne ulice predstavljaju mjesto za molitve petkom.
Izvori uredi
- ^ MehrNews.com Arhivirano na sajtu Wayback Machine (5. mart 2008), Pristupljeno 27. 4. 2013.
- ^ Iranica.com Arhivirano na sajtu Wayback Machine (15. januar 2008), Pristupljeno 27. 4. 2013.
- ^ Lorenc, Dž. „Istorijski rječnik Irana“ (engl. Lorentz, J. „Historical Dictionary of Iran“), 1995. ISBN 0-8108-2994-0
- ^ pages.ut.ac.ir Arhivirano na sajtu Wayback Machine (29. septembar 2007), Pristupljeno 27. 4. 2013.
- ^ webometrics.info Arhivirano na sajtu Wayback Machine (26. mart 2007), Pristupljeno 27. 4. 2013.
