Википедија

Havarin

Havarin (arapski: حوارين‎‎, takođe poznat i kao Havarin, Huvarin ili Havarin) je selo u centralnoj Siriji, i predstavlja administrativni deo provincije Homs, južno od Homsa. Smešten je u Sirijskoj pustinji, selo se nalazi u blizini većeg grada po imenu Mahin koji leži na jugu između gradaova Sadad i El Karijatana na istoku.[1] Stanovništvo u njemu pretežno je sačinjeno od muslimana.[2]

Havran
arap. حوارين
Administrativni podaci
Država Sirija
PokrajineHoms
Stanovništvo
Stanovništvo‍
 — 2004.1.802
Geografske karakteristike
Koordinate34° 09′ 36″ S; 37° 02′ 24″ I / 34.160° S; 37.040° I / 34.160; 37.040
Havran na karti Sirije
Havran
Havran
Havran na karti Sirije

Istorija uredi

Klasični period uredi

Havran je bio veoma važan grad u Siriji za vreme vlasti Vizantijskog carstva kada je bio pozant kao "Evaria," "Euaria" ili "Aueria." Ime "Havarin" je takođe korišćeno prema sirijskim natpisima između IV i VI veka.[3] Vizantinci su postavili vojne jedinice u samom gradu.[4] Sedište dijaceze bilo je smešteno u Havranu sve do 451. godine.[5] Kasnije je postao crkveno sedište provincije Fenikaja Sekunda. Prema Ptolomeju, to je bio deo okruga Palmira.[3] Gasanidi, koji su bili arapski hrišćani, dominirali su Havarinom i njihov prvi zvanični episkop, Jovan od Evarije, takođe je poticao iz ovog grada. Do 519. godine bilo je najmanje jedne crkve u gradu.[6]

Krajem 6. veka Magnus Sirijski, istaknuta aristokratska figura u vizantijskoj Siriji i bliski saveznik cara Justina II i Tibija II, izgradio je još jednu crkvu u Havarinu, kao i zid koji ga okružuje.[7] Imao je imovinu u Havaranu i finansirao mnoge svoje građevinske projekte u to vreme. Bio je načinjen gradom za vreme vladavine Vizantijaca oko 573. godine.[5] Godine 581. Magnis je pozvao gasanidskog filarha ("kralj") El Mundira III na osvećenje nove crkve koja je bila izgrađena u Havranu pre nego što ga je uhapsijo u carevo ime. El Mundir je bio optužen za izdaju visokog sekretara Tiberija koji je služio cara Mavrikija, a sada je dopao šaka Magnusu, a uhapšeni su bili i njegova žena i troje dece prilikom dolaska u Havran, potom poslati u Konstantinopolj.[8]

Shodno tome, Gasanidi su se pobunili protiv vizantijaca u Siriji, Palestini i Arabiji pod vođstvom Mundirovog sina El Numana VI.[9] Nakon Magnusovog odlaska iz Havarana, trupe El Numana su napadale i osvojile grad. Ubili su brojne stanovnike grada, uhvatili preživele i opljačkali Havaran i sve što je u njemu bilo od zlata, srebra, mesinga, gvožđa, vune, pamuka, žita, vina, ulja, stoke, ovaca i koza.[10] Prema vizantijskom istoričaru Jovanu Kipraninu, od 6. veka, Havaran je bio ruševina na koju se pružao pogled iz Damaska.[3]

Islamski period uredi

U leto 634. godine, tokom islamskog osvajanja Sirije, muslimanska vojska generala Halida ibn el Valida stigla je do Havarna prateći njihovo zauzimanje El Kariatana i upal na prepad u gradski zamak. Podupreti pojačanjima iz Balbeka i Bosre, stanovnici Havrena su se odupirali Halidovim trupama, ali su ubrzo poraženi u jednoj manjoj bici. Nakon toga, neki od branilaca grada su ubijeni dok su drugi zarobljeni.[11][12]

Području koje se tada nazivalo Džunda Himsa (“Vojni okrug Hims”), Havran je procvetao tokom 90 godina vladavine Omejadskog kalifata (661-750), i ostao naseljen gasanidskim hrišćanima.[13] To je bilo omiljeno mesto za odmor drugog Omejadskog kalifa Jezida I(680-683),[6] koji je tamo pio i lovio.[14] Kalif je često boravio u Havranu gde je i umro i sahranjen je u tom gradu 11. novembra 683. godine.[6]ref>Houtsma 1987, str. 1162</ref>

Sirijski geograf Jakut el Hamavi je posetio grad 1226. godine, za vreme vladavine Ajubida nad Sirijom i primetio da se tamo nalazila “tvrđava u blizini Himsa”.[15]

Savremeni period uredi

U 19. Veku Havran je bio malo mesto pretežno naseljeno muslimanima.[16] Irski misionar Vilijem Rajt ga je posetio i primetio da je grad u okolini čuven zbog “svojih sedam crkava”, iako je većina njih bila u ruševinama od kojih je malo šta ostalo. Zabeležio je da je najveća crkva pravokutnog oblika, 46 m (151 stopa) sa 38 m (125 stopa) i visine preko 9 m (30 stopa). Sastoji se od centralne sale sa tri prostorije sa svake strane i fragmenata sa grčkim natpisima.[17] Očigledno je da je postao veliki selo početkom 20. veka prema Katoličkoj enciklopediji iz 1909. "[3]

Opisan je kao "dugotrajna aglomeracija starih zgrada, uključujući i veoma očuvanu vizantijsku tvrđavu i ostatke dve crkve".[18] Tokom 2003-04 u Havranu su vršena iskopavanja.</ref> Huwwarin was excavated in 2003-04.[19]

Reference uredi

  1. ^ General Census of Population and Housing 2004 Arhivirano 2013-01-12 na sajtu Archive.today. Syria Central Bureau of Statistics (CBS). Homs Governorate. (jezik: arapski)
  2. ^ Smith; in Robinson and Smith, 1841, vol 3, Second appendix, B, p. 174
  3. ^ a b v g Herberman 1909, str. 572
  4. ^ Eph'al. str. 149.
  5. ^ a b Jones, str. 1365
  6. ^ a b v "Shahid152"
  7. ^ Haldon 2010, str. 182.
  8. ^ Haldon 2010, str. 183.
  9. ^ Greatrex, str. 166
  10. ^ Oriental Explorations and Studies. 1928. str. 38.
  11. ^ Hitti. str. 171. Translating al-Baladhuri.
  12. ^ Tabari 1993, str. 110
  13. ^ Shahid 1995, str. 268
  14. ^ Shahid 1995, str. 32
  15. ^ le Strange, 1890, p. 456
  16. ^ Porter 1858, str. 550
  17. ^ Wright, 1895, p. 31
  18. ^ Boulanger 1966, str. 341
  19. ^ Shahid 1995, str. 349

Bibliografija uredi

Preuzeto iz „https://sr.wikipedia.org/w/index.php?title=Хаварин&oldid=27674264”