Hanan
Hanan ili Kanan (𐤊𐤍𐤏𐤍, hebr. כְּנַעַן, grč. Χανααν, arap. كَنْعَانُ) bila je semitska civilizacija i regija na području drevnog Bliskog istoka tokom kasnog 2. milenijuma p. n. e. Naziv Hanan javlja se u Bibliji, gdje odgovara Levantu, naročito oblastima u južnom dijelu Levanta, koja predstavljaju mjesta radnje glavnine biblijske priče: prvenstveno Fenikija, Filisteja i Zemlja Izrael.
Riječ Hananci (Kananci) služi kao izraz koji obuhvata svo starosjedelačko stanovništvo — i naseljene i nomadsko-pastirske grupe — širom regije Južnog Levanta ili Hanana (Kanana). To je ubjedljivo najčešće korišćeni etnički pojam u Bibliji. U Knjizi Isusa Navina, Hananci se nalaze na spisku naroda koje treba istrijebiti, a kasnije su opisani kao grupa koji su Izraelićani uništili. Biblista Mark Smit primjećuje da arheološki podaci sugerišu „da se izraelska kultura u velikoj mjeri preklapala i proizlazila iz hananske kulture… ukratko, izraelska kultura je uglavnom bila hananske prirode”. Naziv Hananci potvrđen je, mnogo vijekova kasnije, kao endonim naroda koji su stari Grci od oko 500. godine p. n. e. poznavali kao Feničene, a nakon emigracije Hananaca u Kartaginu (osnovana u 9. vijeku p. n. e.), za samooznačavanje su koristili Puni (kao Čanani) iz sjeverne Afrike tokom kasne antike.
Hanan je imao veliki geopolitički značaj u Amarnskom periodu kasnog bronzanog doba (14. vijek p. n. e.) kao područje gdje su se ukrštale sfere uticala egipatske, hetitske, mitanske i asirske države. Mnoga savremena saznanja o Hananu potiču od arheoloških iskopavanja na ovom području, tačnije na lokalitetima Hazor, Megido, En Esur i Gezer.
