Hari Stojka
Hari Stojka (nem. Harri Stojka; Beč, 22. jul 1957) austrijski je gitarista, pevač, kompozitor i jedan od savremenih džez muzičara iz Beča.[1]
| Hari Stojka | |
|---|---|
 | |
| Lični podaci | |
| Datum rođenja | 22. jul 1957. |
| Mesto rođenja | Beč, Austrija |
| Muzički rad | |
| Žanr | Džez |
| Veb-sajt | www |
Biografija uredi
Rođen je 22. jula 1957. u Beču. Potiče iz dijasporskog plemena Lovara koje se u drugoj polovini 19. veka iselilo iz Mađarske u današnju Austriju.[1] Veliki deo njegove porodice je bio žrtva Drugog svetskog rata, samo šest od prvobitnih preko dvesta članova proširene porodice je preživelo nacistički režim među kojima je i njegov otac, muzičar Johan Mongo Stojka.[1] Kada je imao šest godina od oca je dobio plastičnu gitaru koju mu je doneo sa proslave, a ubrzo nakon toga i pravi instrument.[1] Pored tradicionalnih romskih pesama koje su se pevale na svečanostima, porodica Stojka je slušala muziku Elvisa Preslija, Frenka Sinatre, Bitlsa i druge. Kao mlad Hari Stojka je posebno voleo Džordža Harisona koji mu je bio idol.[1] Karijeru profesionalnog muzičara je započeo 1970. godine sa grupom Jano & Harri Stojka koju je osnovao kao tinejdžer sa svojim rođakom Karlom Racerom. Nakon što je svirao u raznim bendovima kao gitarista i basista osnovao je Harri Stojka Express 1973. godine.[1] Uglavnom je svirao džez-fank i svoj prvi LP album Sweet Vienna je izdao 1978, a 1980. album ...of the Bone.[1] Sledeće godine je svirao na Guitar Summit održanom na renomiranom Montreux Jazz Festival gde je oduševio kritičare i publiku.[1] Osamdesetih je svirao u Montreu sa Larijem Korijelom i Birelom Lagrenom. Od sredine 1990-ih je bio sve više uključen u različite projekte romske muzike, a posebno njene fuzije sa drugim stilovima. Godine 2004. je objavio album A Tribute to Swing koji je nominovan za nagradu nemačke muzičke kritike i za najbolju inostranu CD produkciju 2005.[1] Časopis Concerto ga je iste godine proglasio za najboljeg muzičara u kategoriji Jazz National.[1] Godine 2011. je objavio tri CD-a, a poslednji je album Gitancoeur d’Europe.[1] Zajedno sa violinistom Mosom Šišićem je putovao i israživao svoje muzičke korene, imali su svetsku muzičku turneju od Radžastana preko jugoistočne Evrope do Pariza i dalje do Luizijane.[1] Projekat je pretvoren u film pa su pet nedelja zajedno sa austrijskim romskim rediteljem putovali po Indiji, film je 2011. proglašen za Najbolji bioskopski dokumentarac.[1] Godine 2014. je objavio albume Heavy Stuff i Hot Club de Vienne.[1]
Pored muzičke delatnosti se bavi raznim kulturno–istorijskim, društvenim i političkim projektima. Godine 2012. je zajedno sa Gipsy Music Association pokrenuo fotografsku kampanju Ich bin gegen das Wort Zigeuner (Ja sam protiv reči „Ciganin”).[1] Kampanja je bila usmerena protiv upotrebe ovog, kako veruju, pogrdnog i diskriminišućeg izraza i podržana je od strane velikog broja istaknutih ličnosti i dobila je široku medijsku pokrivenost kako u Austriji tako i u inostranstvu. Za svoju posvećenost, Hari Stojka je odlikovan Zlatnim odlikovanjem za zasluge u Republici Austriji 2013.[1] Danas redovno organizuje radionice uglavnom na temu džipsi džeza i romske muzike, održava koncerate širom sveta i svira na džez i svetskim muzičkim festivalima, kao i u klubovima.[1]
Diskografija uredi
- Off the Bone (WEA, 1980)
- Live at Montreux (WEA, 1981)
- Camera (WEA, 1981)
- Tight (WEA, 1982)
- Brother to Brother (WEA, 1985)
- Live (Spray 1987)
- Say Yes (JMS, 1989)
- Harri Stojka (Gipsy, 1996)
- Kunst Im Grauen Haus 1998 with Rudi Wilfer (Rst, 1998)
- Gitancoeur (2000)
- Unplugged (2002)
- Live at the Roma Wedding (2004)
- A Tribute to Swing (2004)
- Garude Apsa (2005)
- 98 86 (Gipsy, 2005)
- In Between (Pate, 2009)
- Gitancoeur D'Europe (EmArcy/Universal, 2011)
- India Express (Gipsy, 2012)
- A Tribute to the Beatles (Lotus 2016)
- Other Doors (Lotus, 2017)
- Psycho Guitar (Gipsy, 2019)
