Crkva Svetog Nikolaja Čudotvorca (Sofija)

Crkva Svetog Nikolaja Čudotvorca je ruska pravoslavna crkva u Sofiji. To je podvorje Ruske pravoslavne crkve. Od 1907. do 1934. bila je ruska poslanska crkva..

Crkva Svetog Nikolaja Čudotvorca (Sofija)
Osnovne informacije
Lokacija	Sofija, Bugarska
Veb-sajt	http://podvorie-sofia.bg/
Arhitektonski opis
Arhitekt(i)	A. N. Smirnov
Stil arhitekture	ruski stil
Osnivanje	1907
Završetak izgradnje	1914

Istorija

Početak

Na kraju rusko-turskog rata 1877-1878, u Sofiji se formirala značajna ruska zajednica koju su uglavnom činili ruski stručnjaci. Tada su postojali planovi da se za nju uredi poseban hram.

Gradske vlasti su 1882. godine obezbedile plac od 1400 kvadratnih metara na mestu istovremeno porušene pijačne džamije. Komisija osnovana za izgradnju hrama počela je da prikuplja priloge. Postavljanje hrama planirano je 1902. godine, međutim, iz raznih razloga (uglavnom političkih) to je odloženo.

Sve to vreme, pripadnici ruske zajednice molili su se u sali koja se nalazi u diplomatskoj agenciji.

Današnji hram

Polaganje temelja današnje crkve obavljeno je 2. septembra 1907. godine u prisustvu velikog kneza Vladimira Aleksandroviča, bugarskog vojvode Ferdinanda i prestolonaslednika Borisa.

Autor projekta je Mihail Timofejevič Preobraženski. Do 1911. godine zgrada je bila grubo gotova, ali je uređenje i krečenje nastavljeno za više od dve godine.

Osvećenje hrama bilo je 11. novembra 1914. godine, na zahtev bugarskog egzarha Josifa (Jovčeva) (tada u raskolu) predvodio je mitropolit dorostolski i červenski Vasilije (Mihajlov), uz koncelebracije članova njegovog Sinoda i rusko sveštenstvo (što je prekršilo prethodni red ruskog Sinoda da ne dozvoljava koncelebracije) .

Ulaskom Bugarske u Prvi svetski rat oktobra 1915. godine na strani Centralnih sila (protiv Rusije), prekinuti su diplomatski odnosi Bugarske i Rusije, evakuacija diplomatskog predstavništva i ruskog sveštenstva u Rusiju, bogosluženje u hramu je zaustavljen.

Od 2. januara 1920. do početka 1923. godine u Sofiji je delovala ruska diplomatska misija vlade generala Antona Denjikina na čelu sa Aleksandrom Petrjajevim; poverena joj je zaštita interesa ruskih izbeglica i ruske crkve u Bugarskoj. Posle zatvaranja misije, njenu imovinu, zajedno sa imovinom crkve, zapečatila je komisija koju je imenovalo bugarsko Ministarstvo spoljnih poslova i veroispovesti.

Hram, koji je bio pod jurisdikcijom Ruske pravoslavne zagranične crkve, nastavio je sa radom, ali bez svoje imovine i arhive – sve do 1933. godine, kada je, uoči uspostavljanja bugarsko-sovjetskih diplomatskih odnosa, vlada Narodnog bloka donela odluku da se crkvena imovina prenese ruske crkve u Sofiji, ocu N. Vladimirovskom. Posle napetih pregovora o uslovima za uspostavljanje diplomatskih odnosa, 15. septembra 1934. godine crkva pri Poslanstvu SSSR-a je predata na privremeno korišćenje bugarskoj državi koju je predstavljalo Ministarstvo spoljnih poslova i veroispovesti; Ministarstvo je 18. decembra iste godine prenelo crkvu i svu njenu imovinu Sofijskoj mitropoliji Bugarske pravoslavne crkve.

Nakon uspostavljanja prokomunističke vlade „Otadžbinskog fronta“ u Bugarskoj, juna 1946. godine, Sovjetski Savez je dozvolio nekim ruskim emigrantima da uzmu državljanstvo SSSR-a, što im je omogućilo da hram prenesu na privremeno korišćenje za bogosluženje. 28. decembra 1946. godine, posle restauracije i popravke[2], hram je prenet u nadležnost Arhiepiskopa Serafima (Soboleva), administratora parohija Ruske pravoslavne crkve u Bugarskoj (ranije u episkopiji RPCZ). Arhiepiskop Serafim je sahranjen u kripti hrama 1950. godine.

Od novembra 1952. godine ima status metohije Moskovske patrijaršije u Sofiji.

1975-1977. godine obavljeni su radovi na restauraciji živopisa hrama, 1982. godine ikonostas je ponovo pozlaćen. Nove popravke su obavljene od 1994 do 1996.

Galerija

• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
•