Četvrta internacionala
Četvrta Internacionala je bila međunarodna organizacija koja se sastojala od trockista, sledbenika Lava Trockog, a čiji je cilj bio da pomogne svetskoj radničkoj klasi da uspostavi socijalistički poredak. Četvrta Internacionala je u istorijskom smislu osnovana u Francuskoj 1938. godine: Trocki i njegove pristalice, nakon što su proterani iz Sovjetskog Saveza, smatrali su tadašnju Treću Internacionalu, odnosno Kominternu, "izgubljenom" zbog premoći staljinista u njenim redovima, odnosno "nesposobnom da radničku klasu dovede na vlast". Zbog toga su trockisti osnovali vlastitu, suparničku Internacionalu, nazvavši je "Četvrtom".
Danas ne postoji jedna, odnosno čvrsto organizovana Četvrta internacionala. Većim delom svog postojanja, Četvrta internacionala je bila progonjena od strane agenata sovjetske tajne policije, odnosno izvrgnuta represiji u kapitalističkim zemljama poput Francuske i SAD, te žestoko osporavana od strane sledbenika tadašnjeg sovjetskog socijalizma, a kasnije i maoizma kao predstavnik revolucionarne levice - a što je stav koji komunisti te orijentacije imaju i dan-danas. U takvim okolnostima, koje su u doba Drugog svetskog rata uključivale ilegalu i istovremeni prezir od snaga koje je trebalo da budu njen prirodni saveznik, Četvrta internacionala je imala dosta poteškoća prilikom održavanja kontakata među svojim pripadnicima i ostvarenja svoje misije; kada bi se revolucionarni ustanci radnika nekada i dogodili, njih su u pravilu organizovale pro-sovjetske, maoističke, socijaldemokratske, anarhističke ili vojno nacionalističke grupe, što je dovelo do dodatne marginalizacije Četvrte internacionale i trockista. Čak i nakon što su se Sovjeti neformalno, a kasnije i formalno odrekli staljinizma i počeli provoditi destaljinizaciju, trockizam je i dalje smatran politički diskreditovanim te nije došlo do jačanja trockista, a pogotovo u krugovima koji su već bili prihvatili druge oblike komunizma. U ideološkom smislu maoisti, levičari i anarhisti smatraju trockizam, a time i Četvrtu internacionalu, ideološki bankrotovanom i nemoćnom. Uprkos tome, u mnogim delovima Latinske Amerike i Evrope i dalje postoje relativno velike trockističke grupe, sa starijim i mlađim članovima, koje je privukao Trockijev anti-staljinizam kao i retorika radničkog internacionalizma. Neke od tih grupa se određuju kao pripadnici "Četvrte internacionale", bilo kroz formalnu organizaciju, bilo kroz vlastite političke platforme, ili oboje.
Slabosti Četvrte Internacionale je dosta pridodao i raspad koji se dogodio u organizaciji 1940. godine, zatim još veći raspad 1953. godine. Delimično ponovo ujedinjenje je bilo 1963. godine, ali ono nikada nije imalo opseg koji bi Četvrtu internacionalu prevorio u istinski globalnu, odnosno jedinstvenu organizaciju. Umesto toga trockisti širom sveta su organizovali u širokoj paleti trockističkih Internacionala, međusobno zavađenih po pitanju koja od njih predstavlja "pravu" četvrtu Internacionalu, odnosno s njom ima kontinuitet.
