Cistamin
Cistamin je organski disulfid.[4] On se formira zagrevanjem cistina, što dovodi do dekarboksilacije. Cistamin je nestabilna tečnost i njime se generalno rukuje u obliku dihidrohloridne soli, C4H12N2S2·2HCl, koja je stabilna do 203-214 °C, na kojoj temparaturi se razlaže. Cistamin je toksičan ako se proguta ili udahne, i potencijalno je štetan pri dodiru.
| |
| Nazivi | |
|---|---|
| IUPAC naziv
2,2'-Dithiobis(ethylamine)
| |
| Drugi nazivi
2,2'-Ditiobisetanamin
2-Aminoetil disulfid Dekarboksicistin | |
| Identifikacija | |
3D model (Jmol)
|
|
| Abrevijacija | AED |
| ChemSpider | |
| ECHA InfoCard | 100.000.119 |
| UNII | |
| |
| Svojstva | |
| C4H12N2S2 | |
| Molarna masa | 152,28 g/mol [3] |
| Agregatno stanje | Viscozno ulje |
| Tačka ključanja | Razlaže se |
| meša se | |
| Rastvorljivost u Etanol | rastvoran je |
Ukoliko nije drugačije napomenuto, podaci se odnose na standardno stanje materijala (na 25 °C [77 °F], 100 kPa). | |
 verifikuj (šta je   ?)
| |
| Reference infokutije | |
Reference уреди
- ^ Li Q, Cheng T, Wang Y, Bryant SH (2010). „PubChem as a public resource for drug discovery.”. Drug Discov Today. 15 (23-24): 1052—7. PMID 20970519. doi:10.1016/j.drudis.2010.10.003.
- ^ Evan E. Bolton; Yanli Wang; Paul A. Thiessen; Stephen H. Bryant (2008). „Chapter 12 PubChem: Integrated Platform of Small Molecules and Biological Activities”. Annual Reports in Computational Chemistry. 4: 217—241. doi:10.1016/S1574-1400(08)00012-1.
- ^ Susan Budavari, ур. (1996). The Merck Index: An Encyclopedia of Chemicals, Drugs, and Biologicals (12th изд.). Merck. стр. 2846. ISBN 0911910123.
- ^ McMurry John E. (1992). Fundamentals of Organic Chemistry (3rd изд.). Belmont: Wadsworth. ISBN 0-534-16218-5.
