Joca Ćosić

Joca Ćosić (Rekaš, 27. februar 1898 — Rekaš, 14. februar 1965) je bio šokački kulturni i prosvetni radnik.

Joca Ćosić
Datum rođenja	(1898-02-27)27. februar 1898.
Mesto rođenja	Rekaš, Austrougarska
Datum smrti	14. februar 1965.(1965-02-14) (66 god.)
Mesto smrti	Rekaš, Rumunija
Zanimanje	beležnik, učitelj

Biografija

Joca Ćosić je rođen 27. februara 1898. godine u Rekašu, tadašnja Austrougarska. U rodnom mestu je pohađao šokačku osnovnu školu, na mađarskom nastavnom jeziku. Srednju školu je završio u Temišvaru, gde je pohađao i tečaj za opštinske beležnike. Kao beležnik službovao je u selima okoline Rekaša, a veći deo međuratnog perioda je proveo u rodnom mestu. Krajem četrdesetih i početkom pedesetih godina 20. veka obavljao je dužnost učitelja i nadzornika hrvatskih osnovnih škola u rumunskom delu Banata. Bio je predvodnik u kulturno-prosvetnom organizovanju i radu među rekaškim Šokcima, od početka dvadesetih do polovine pedesetih godina 20. veka. Nakon Prvog svetskog rata obavljao je dužnost beležnika Šokačkog narodnog veća, koje je u to vreme zastupalo političke i prosvetne interese rekaških Šokaca. Bio je 1920. godine među obnavljačima Šokačkog pevačkog društva, osnovanog još 1888. godine. Osnivač je Šokaškog seljačkog društva 1922. godine sa 116 članova, koje je po zahtevu rumunskih vlasti promenilo ime u Šokačka čitaonica. Rano se zainteresovao za narodni život i običaje svoje sredine, te ih je počeo zapisivati. Sakupio je veći broj šokačkih narodnih pesama koje su objavljene u Zborniku za narodni život i običaje Južnih Slavena Jugoslovenske akademije znanosti i umjetnosti u Zagrebu. Zapisivao je i šokačku antroponimiju i toponimiju, narodne običaje i verovanja, način života i odnose u nekadašnjoj porodičnoj zadruzi, poslovice, izreke i igre. Taj deo Ćosićevih zapisa ostao je u rukopisima. Ćosić je sakupljao i predmete narodne nošnje, tako je 1924. poslao više od dvadeset primeraka Etnografskom muzeju u Zagrebu. Zastupao je mišljenje da su rekaški Šokci starinom iz južnog dela Herceg-Bosne. U svom članku za temišvarski Glasnik 1923. godine, Ćosić o rekaškim Šokcima piše:

„ Rekaški šokci, kao jedan mali sastavni deo slavenskoga naroda, do današnjih dana nisu bili baš poznati, niti se o njima vodilo ikakvog računa. Oni ili nisu bili spomenuti u državnim statistikama ili su bili uzeti pod „raznih narodnostima” i tako su ostali dugo zatajeni i sakriveni pred javnosti srpskog i hrvatskog naroda, koji bi se bili valjda za njih više zauzeli. Skoro 300 god. žive oni sami, daleko, rastavljeni od svoje bačvanske i baranjske braće, bez ikakvih kulturnih ili ekonomskih veza, koje bi im osigurale ili bar olakšale borbu za narodni opstanak i razvitak. ”