Википедија

Ljiljana Životić

Ljiljana Životić (udato Rebezov) (Beograd, 10. mart 1923 — Zrenjanin 13. mart 1999) bila je jugoslovenska i srpska pozorišna glumica.

Ljiljana Životić
Lični podaci
Datum rođenja(1924-04-10)10. april 1924.
Mesto rođenjaBeograd, Kraljevina SHS
Datum smrti13. april 1999.(1999-04-13) (75 god.)
Mesto smrtiZrenjanin, SR Jugoslavija

Biografija i karijera

uredi

Potekla je iz glumačke porodice, njen otac Dušan bio je reditelj, glumac i upravnik pozorišta, majka Olga glumica, a brat Velimir takođe glumac.[1]

Prvi put se pojavila na sceni pozorišta kao jednogodišnje dete u ulozi Esmeralde, dok je njena majka tumačila Žervezu u Zvonaru Bogorodičine crkve, 1924. godine.[2] U pozorištu gde joj je otac bio upravnik igrala je godinama. Njen otac nije želeo da se ona bavi glumom i zato ju je upisao u Trgovačku akademiju 1941. godine. Međutim, Drugi svetski rat je prekinuo njeno školovanje, pa je ona posle bombardovanja Beograda sa majkom i bratom otišla u Pančevo.[1]

U Dunavskom narodnom pozorište u Pančevu počinju njeni prvi profesionalni glumački koraci.[3] Na nagovor tadašnjeg upravnika Marka Maletina decembra 1942. godine je prošla audiciju i primljena za glumicu.[1] Uz veliku podršku reditelja Aleksandra Vereščagina i Jovan Putnika formirala se u svestranu i kompletnu glumicu.[1][4]

U Svetosavskoj crkvi u Beogradu 1943. godine venčala se sa scenografom Vladimirom Rebezovim, kojeg je upoznala u Dunavskom narodnom pozorište u Pančevu.[3][5] Od 1945. bila je član Srpskog narodnog pozorišta u Pančevu sve do 1958. godine, kada je prešla u NP „Toša Jovanović“ u Zrenjaninu.[6] Penzionisana je 1980. godine, ali je još neko vreme nastavila da igra.[1]

Za ulogu Gospođe Dadžon u Đavolovom učeniku nagrađena je na Susretima vojvođanskih pozorišta (1970). Internu novčanu nagradu je dobila dva puta: u DNP za Melaniju u Pop Ćiri i pop Spiri i u pančevačkom SNP za Koštanu. U zrenjaninskom teatru ostvarila je svoje najbolje uloge. Aleksandar Despenić je 1992. za TV Novi Sad, u ciklusu „U službi Talije“, priredio televizijski portret „Bračni i umetnički par Rebezov“.[1][7]

Uloge

uredi
  • Katarinke (Zona Zamfirova)[1]
  • Saveta (Izbiračica)
  • Sobarica (Supruga)
  • Elena (Junak)
  • Nineta (Zvonar Bogorodičine crkve)
  • Bosiljka (Divljuša)
  • Sofka (Čestitam)
  • Marijeta (Bucov)
  • Hijacinta (Skapenove podvale)
  • Svetislav (Put oko sveta)
  • Učenica (Mamzel Nituš)
  • Marija (Ponoćna drama)
  • Služavka (Ivanjske vatre)
  • Đurđija (Potera)
  • Ružica (Luda Velinka)
  • Marijeta (Verenica)
  • Druga devojka (Na bunaru)
  • Julija (Merkade)
  • Ankica (Poćerka puka)

Reference

uredi
  1. ^ a b v g d đ e Životić Ljiljana Srpsko narodno pozorište 25. 10. 2023.
  2. ^ J. Konjović, M. Pucova: „Vattra i pepeo“, NS, 1950, br. 2-3, s. 4;
  3. ^ a b Mesna zajednica Veljko Vlahović Zrenjanin zrenjanin.rs 25. 10. 2023
  4. ^ A-m, Gostovanje Ljiljane Rebezov u Novom Sadu, NS, 1952, br. 43-44, s. 10
  5. ^ A-m, U Pančevu proslavljena 90-godišnjica Srpskog narodnog pozorišta, NS, 1952, br. 35, s. 4.
  6. ^ (L. Dotlić), Narodno pozorište u Pančevu, VS, 1948, br. 15, s. 27-29
  7. ^ M. Tomandl, Nešto iz istorije Narodnog pozorišta u Pančevu, VS, 1947, br. 11, s. 3-8
Preuzeto iz „https://sr.wikipedia.org/w/index.php?title=Љиљана_Животић&oldid=26800525”