Википедија

Džordž Karlin

Džordž Karlin (engl. George Carlin; Njujork, 12. maj 1937 — Santa Monika, 22. jun 2008) je bio američki komičar i kritičar društva. Često je govorio da roditi se na planeti Zemlji znači kupiti kartu za cirkus nakaza - a roditi se u SAD znači imati kartu u prvom redu. Osvojio je pet Gremi nagrada.[1] Karlinov komičarski nastup koji se bavio pitanjem „sedam psovki“ je dospeo pred Vrhovni sud SAD, po pitanju cenzure u SAD. Sud je sa 5 prema 4 doneo odluku da Vlada SAD može cenzurisati „nepristojan materijal“ na radio i TV medijima.

Džordž Karlin
Američki komičar i kritičar društva
Datum rođenja(1937-05-12)12. maj 1937.
Mesto rođenjaNjujork, SAD
Datum smrti22. jun 2008.(2008-06-22) (71 god.)
Mesto smrtiSanta Monika, SAD
Veb-sajtgeorgecarlin.com

Smatra se jednim od najvažnijih i najuticajnijih stand-up komičara svih vremena, nazvan je „dekanom komičara kontrakulture”.[2] Bio je poznat po mračnoj komediji i razmišljanjima o politici, engleskom jeziku, psihologiji, religiji i tabu temama. Njegova rutina „sedam prljavih reči“ bila je centralna u predmetu Vrhovnog suda Sjedinjenih Država iz 1978. FKK protiv Fondacije Pacifika, u kojoj su odlukom 5–4 potvrđena ovlašćenja vlade da cenzuriše nepristojne materijale u javnom emitovanju.

Prvi od 14 Karlinovih stand-up komedijskih specijala za HBO snimljen je 1977. Od kasnih 1980-ih, njegove rutine su se fokusirale na sociokulturnu kritiku američkog društva. Često je komentarisao američka politička pitanja i satirisao američku kulturu. On je bio čest izvođač i gost u emisiji The Tonight Show tokom trodecenijske ere Džonija Karsona i vodio je prvu epizodu Saturday Night Live 1975. godine. Njegov poslednji komičarski specijal, It's Bad for Ya, snimljen je manje od četiri meseca pre njegove smrti od srčane insuficijencije.[3] Godine 2008, posthumno mu je dodeljena Mark Tvenova nagrada za američki humor. Godine 2004, on je bio plasiran je drugo mesto na listi 10 najboljih američkih komičara Komedi centrala.[4] Magazin Roling Stoun ga je 2017. godine svrstao na drugo mesto (iza Ričarda Prijora) na listi 50 najboljih stand-up komičara svih vremena.[5]

Inspiracija uredi

Inspiraciju je često nalazio tražeći neobično u nečemu naočigled najobičnijem - u najsvakodnevnijim aktivnostima je primećivao iznenađujuće pojave koje ostaju neprimećene.

Velik deo njegovog humora je imao element šoka. Ovo je objasnio u intervjuu u emisiji Kris Rok Šou (28.11.1997): „Volim da uznemirim ljude. Da vidim gde je njihova granica prihvatljivog, da tu granicu prekoračim i da ih onda prevedem preko te granice, a da im na kraju bude drago što se to sve desilo."

Kritike uredi

Karlin je poreklom Irac i vaspitan je u duhu katolicizma, ali je bio protivnik religije i ismevao ju je u svom nastupu „Svi ste zaraženi“, gde je tvrdio da je umesto religije i Boga, obožavao Sunce, ali da je na kraju završio sa obožavanjem Džoa Pešija (s kojim je dobar prijatelj u privatnom životu). U nastupu „Žaljenje i kukanje“ sveo je deset Božjih zapovesti na dve, a onda je dodao još jednu : „Zadržaćeš svoju religiju za sebe“.

Kritikovao je mnoge aspekte američkog života: opsesiju bezbednošću, opsesiju decom (roditeljstvom), konzumerizam, ogromne klasne razlike, ratove koje SAD vode u svetu (tvrdeći da je to jedino što umeju dobro da urade). Poseban akcenat je stavljao na crni humor, tvrdeći da uživa u prirodnim katastrofama i samoubistvima.

Nastupi uredi

Neki od njegovih najpoznatijih nastupa su:

  • Karlin u Karnegiju (1982, Carlin at Carnegie)
  • Karlin u Kampusu (1984, Carlin on Campus)
  • Nastup u Njujorku (1992, Jammin' in New York)
  • Svi ste zaraženi (1999, You Are All Diseased)
  • Žaljenje i kukanje (2001, Complaints and Grievances)
  • Život je vredan gubljenja (2005, Life Is Worth Losing)
  • To je loše za tebe (2008, It's Bad for Ya)

Uticaji uredi

Karlinovi uticaji obuhvataju Deni Kej,[6][7] Džonatan Vinters,[6] Lenija Brusa,[8][9][10] Ričarda Prajora,[8] Nikolasa i Mej,[11] Džerija Luisa,[6][8] Braće Marks,[6][8] Morta Sala,[10] Spajka Džonsa,[8] Ernija Kovača,[8] i Ric braću.[6]

Radovi uredi

Diskografija uredi

Glavni deo
Kompilacije

Film uredi

Godina Naslov Uloga Napomene
1968 With Six You Get Eggroll Herbie Fleck
1976 Car Wash Taxi Driver
1979 Americathon Narator
1987 Outrageous Fortune Frank Madras
1989 Bill & Ted's Excellent Adventure Rufus
1990 Working Tra$h Ralph Sawatzky Televizijski film
1991 Bill & Ted's Bogus Journey Rufus
The Prince of Tides Eddie Detreville
1995 Streets of Laredo Billy Williams 3 epizode
1999 Dogma Cardinal Ignatius Glick
2001 Jay and Silent Bob Strike Back Hitchhiker
2003 Scary Movie 3 Architect
2004 Jersey Girl Bart Trinké
2005 The Aristocrats Himself
Tarzan II Zugor Voice
2006 Automobili Fillmore
2007 Happily N'Ever After Wizard
2020 Bill & Ted Face the Music Rufus Posthumno izdanje; archival footage[13]

Televizija uredi

Godina Naslov Uloga Napomene
1962 The Tonight Show On sam 1 epizoda
1965 The Merv Griffin Show 1 epizoda
1966 The Jimmy Dean Show 2 epizode
The Kraft Summer Music Hall N/D Pisac
1966 That Girl George Lester Epizoda: "Break a Leg"
1967–1971 The Ed Sullivan Show On sam 11 epizode
1968 The Smothers Brothers Comedy Hour 1 epizoda
1969 What's My Line? 1 epizoda
The Game Game 1 epizoda
The Carol Burnett Show 1 epizoda
1971–1973 The Flip Wilson Show 6 epizode
takođe pisac
1972 The Mike Douglas Show 1 epizoda
1977 Welcome Back, Kotter Wally 'The Wow' Wexler Epizode: "Radio Free Freddie"
1975, 1984 Saturday Night Live Domaćin Epizode: 1 i 183
1987 Nick at Nite N/D
1988 Justin Case Justin Case TV film u režiji Blejka Edvardsa
1991–1996 Thomas & Friends narator (glas) 104 epizode
1991–1993 Shining Time Station Mr. Conductor, narator 45 epizode
1995 Shining Time Station: Once Upon a Time Televizijski film
Shining Time Station: Second Chances
Shining Time Station: One of the Family
Streets of Laredo Billy Williams 3 epizode
Shining Time Station: Queen for a Day Mr. Conductor Televizijski film
1994–1995 The George Carlin Show George O'Grady 27 epizode
1996 Mr. Conductor's Thomas Tales Mr. Conductor, narator 6 epizode
1999 Storytime with Thomas 2 epizode
1998 The Simpsons Munchie (glas) epizode „D'oh-in in the Wind”
1999, 2004 The Daily Show Himself 3 epizode
2000 MADtv Mr. Conductor epizode: 518 & 524
2004 Inside the Actors Studio Himself 1 epizoda
2008 Cars Toons: Mater's Tall Tales Fillmore (glas) 1 epizoda; arhivski snimci

Video igre uredi

Godina Naslov Uloga
2006 Cars Fillmore

HBO specijali uredi

Specijal Godina Napomene
On Location: George Carlin at USC 1977
George Carlin: Again! 1978
Carlin at Carnegie 1982
Carlin on Campus 1984
Playin' with Your Head 1986
What Am I Doing in New Jersey? 1988
Doin' It Again 1990
Jammin' in New York 1992
Back in Town 1996
George Carlin: 40 Years of Comedy 1997
You Are All Diseased 1999
Complaints and Grievances 2001
Life Is Worth Losing 2005
All My Stuff 2007 Set čaplinovih prvih 12 samostalnih specijala
(isključujući George Carlin: 40 Years of Comedy).
It's Bad for Ya 2008
Commemorative Collection 2018

Писани радови uredi

Књига Година Напомене
Sometimes a Little Brain Damage Can Help 1984 ISBN 0-89471-271-3[14]
Brain Droppings 1997 ISBN 0-7868-8321-9[15]
Napalm and Silly Putty 2001 ISBN 0-7868-8758-3[16]
When Will Jesus Bring the Pork Chops? 2004 ISBN 1-4013-0134-7[17]
Three Times Carlin: An Orgy of George 2006 ISBN 978-1-4013-0243-6[18] Zbirka tri prethodna naslova.
Last Words 2009 ISBN 1-4391-7295-1[19] Posthumno izdanje.

Audiobooks uredi

Reference uredi

  1. ^ „Comedian George Carlin wins posthumous Grammy”. Reuters. 8. 2. 2009. Pristupljeno 8. 2. 2009. 
  2. ^ Norman, Michael (23. 6. 2008). „George Carlin, counterculture comedians' dean, dies at 71”. The Plain Dealer. Cleveland, Ohio. Pristupljeno 10. 6. 2014. 
  3. ^ Watkins, Mel (23. 6. 2008). „George Carlin, irreverent comedian, dies at 71”. The New York Times. Pristupljeno 22. 12. 2020. 
  4. ^ „Stand Up Comedy & Comedians”. Comedy Zone. Arhivirano iz originala 23. 11. 2005. g. Pristupljeno 12. 6. 2014. 
  5. ^ "The 50 Best Stand-up Comics of All Time" Arhivirano na sajtu Wayback Machine (11. decembar 2017). Rolling Stone. Retrieved February 15, 2017.
  6. ^ a b v g d Merrill, Sam (januar 1982). „Playboy Interview: George Carlin”. Playboy. 
  7. ^ Murray, Noel (2. 11. 2005). „Interviews: George Carlin”. The A.V. Club. The Onion. Arhivirano iz originala 4. 11. 2005. g. Pristupljeno 12. 6. 2014. 
  8. ^ a b v g d đ „George Carlin”. Inside the Actors Studio. Sezona 11. Epizoda 4. 31. 10. 2004. Bravo TV. 
  9. ^ Carlin, George (1. 11. 2004). „Comedian and Actor George Carlin”. National Public Radio. Pristupljeno 11. 6. 2014. 
  10. ^ a b Carlin, George, George Carlin on Comedy, "Lenny Bruce", Laugh.com, 2002.
  11. ^ King, Larry (1990). „How George Carlin became George Carlin (1990)”. 
  12. ^ „George Carlin's "darkest" material to receive posthumous release”. 22. 8. 2016. 
  13. ^ Jeffery, Morgan (24. 1. 2018). „Bill & Ted writer reveals new plot details for 3rd film”. Digital Spy. 
  14. ^ Carlin, George (1984). Sometimes a Little Brain Damage Can Help. Philadelphia: Running Press Book Publishers. ISBN 0-89471-271-3. 
  15. ^ Carlin, George (1998). Brain Droppings. New York: Hyperion. ISBN 0-7868-8321-9. 
  16. ^ Carlin, George (2001). Napalm & Silly Putty. New York: Hyperion. ISBN 0-7868-8758-3. 
  17. ^ Carlin, George (2004). When Will Jesus Bring the Pork Chops?. New York: Hyperion. ISBN 1-4013-0134-7. 
  18. ^ Carlin, George (2006). Three Times Carlin. New York: Hyperion. ISBN 978-1-4013-0243-6. 
  19. ^ Carlin, George (2009). Last Words . New York: Free Press. ISBN 978-1-4391-7295-7. 

Spoljašnje veze uredi

 
Džordž Karlin na Vikimedijinoj ostavi.
Preuzeto iz „https://sr.wikipedia.org/w/index.php?title=Џорџ_Карлин&oldid=27425153”