Aleksandar Zlatković
Aleksandar Zlatković (Požarevac, 26. avgust 1890 – Beograd, 4. decembar 1956) bio je srpski glumac.
Aleksandar Zlatković | |
|---|---|
| Datum rođenja | 1890. |
| Datum smrti | 1956. |
Biografija
urediZavršio je dva razreda gimnazije u Beogradu, gde je potom radio kao knjižarski šegrt, a bio je i trgovački pomoćnik u Pančevu. [1]
Glumačku karijeru je započeo 1907. godine nastupajući u skečevima i pevačkim numerama na improvizovanim pozornicama po selima i gradovima Vojvodine, u društvu jednog do dva putujuća glumca, dakle, sa članovima ansambla Srpskog narodnog pozorišta koje je u tom periodu bilo ostalo bez svoje zgrade, Dunđerskovog pozorišta.[1] Potom je bio član trupa Fotije Iličić i Mihaila Lazića-Strica.[2]
Kao statista, pevač u horu i tumač manjih uloga, angažovan je 1909. u Narodnom Pozorištu u Beogradu.[1] Bio je đak Glumačke škole od 1909. do 1910. godine[2] pri Narodnom pozorištu u vreme kada je njegov upravnik bio Milan Grol. U ovoj kući je nastupao do Prvog svetskog rata.
Rat je proveo u izbeglištvu, kao glumac Srpskog vojničkog logorskog pozorišta u Lazuazu (Tunis) 1917/18. [1]
Posle rata od 1919. do 1920. godine boravio je šest meseci na pozorišnim studijama u Parizu, a zatim ponovo stupio u Narodno pozorište u Beogradu, gde je glumio do penzionisanja 1951.[2][1]
Između dva rata ostvario je velik broj karakternih, komičnih i psihološki kompleksnih uloga u domaćem i stranom repertoaru. Tumačio je mlade ljude u Nušićevim komedijama, smešne likove u domaćim komadima, komične ljubavnike i muževe u francuskoj salonskoj komediji, patološke tipove i tragične likove.
Glumačke karakteristike
urediJedan je od najeminentnijih srpskih karakternih glumaca svoga vremena, majstor tipizacije, scenske transformacije i maske, bio je uzor glumačke savesnosti i scenske metodičnosti. [1] Bio je majstor transformacije glumačkog izraza.[2]
Uloge
urediU deceniji posle Prvog svetskog rata gostovao je na mnogim jugoslovenskim scenama, najčešće kao: Knez Silvani - Faun, Eduard Knoblauh. Njegove ostale uloge su:
Šamika - Večiti Mladoženja, Jakov Ignjatović, Aleksandar Ilić
Luda - Kralj Lir, Vilijam Šekspir
Lembah - U agoniji, Miroslav Krleža
Figaro - Figarova ženidba, Pjer-Ogisten Karon de Bomarše
Topaz, Marsel Panjol
Molijer, Mihail Bulgakov
Puba - Gospoda Glembajevi, Miroslav Krleža
Pera Kalenić - Gospođa ministarka, Branislav Nušić i dr.[2]