Aleksej Rikov
Aleksej Rikov (Saratov, 25. februar 1881 – Moskva, 15. mart 1938) je bio predsednik vlade Sovjetskog Saveza od 2. februara 1924. godine kada je na tom mestu nasledio Lenjina pa do 19. decembra 1930. godine kada ga je smenio Staljin.[1] Nakon smene s premijerske pozicije Rikov je vršio ministarske dužnosti do početka Velike čistke kada je 26. septembra 1936. godine bio smenjen. Zajedno s Buharinom, Genrihom Jagodom i drugima Aleksej je bio 13. marta 1938. godine osuđen na smrt i dva dana kasnije pogubljen.
| Aleksej Rikov | |||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
 Aleksej Rikov | |||||||||||||
| Lični podaci | |||||||||||||
| Datum rođenja | 25. februar 1881. | ||||||||||||
| Mesto rođenja | Saratov, Ruska Imperija | ||||||||||||
| Datum smrti | 15. mart 1938. (57 god.) | ||||||||||||
| Mesto smrti | Moskva, Sovjetski Savez | ||||||||||||
| Religija | nema (ateist) | ||||||||||||
| Politička karijera | |||||||||||||
| Politička stranka | Svesavezna komunistička partija (boljševika) | ||||||||||||
| |||||||||||||
| Potpis |  | ||||||||||||
Biografija uredi
Rođen je 1881. godine u Saratovu. Bio je član Ruske socijal-demokratske radničke partije od njenog stvaranja. Seljački sin, po svršetku prava u Kazanju, sav se posvećuje partijskom ilegalnom radu, izlažući se progonima i osudama. Bio je član Centralnog komiteta Boljševičke partije još od njenog stvaranja.[2]
Posle Oktobarske revolucije zauzimao je najveće položaje u sovjetskoj državnoj administraciji: Predsednik Ekonomskog sovjeta, potpredsednik Sovjeta rada i Odbrane, član Centralnog komiteta i Politbiroa, potpredsednik Sovjeta narodnih komesara, a po smrti Lenjina došao je na položaj predsednika vlade.[2]
Pošto se 1930. priključio se opoziciji i vodio energičnu borbu za demokratiju u partiji, a protiv lične diktature Staljina i njegove klike, suspendovao ga je i postavio na njegovo mesto Molotova. Kada se „pokajao“, Staljin ga je postavio za komesara pošta i telegrafa, na kojem je položaju i zatvoren. Osuđen je, kao opozicionar u procesu sa Jagodom i streljan sa još 15 „špijuna“ kao „izdajnik“.[2][1]
Rehabilitovan je odlukom vlade SSSR—a 1988. godine, tokom perestrojke.
