Ančiki

Ančiki
Ančiki;
	Ančiki, pogled sa nadvožnjaka
Administrativni podaci
Država	Srbija
Grad	Leskovac
Geografske karakteristike
Koordinate	42° 59′ 59″ S; 21° 58′ 29″ I / 42.9997° S; 21.9747° I
	Ančiki Ančiki na karti Leskovca
Ostali podaci
Poštanski broj	16000
Pozivni broj	016
Registarska oznaka	LE

Ančiki je prigradsko naselje Leskovca, koje je kao naselje počelo da se formira od vremena gradnje Auto-puta bratstvo i jedinstvo, 1959. godine. Za potrebe gradnje tada su na ovom mestu podignuti stacionar tehničkog parka i barake za smeštaj radnika. Od tada se ovo naselje veoma brzo razvijalo i ispunilo čitav prostor od Auto-puta i poslednjih kuća Leskovca do prvih kuća sela Bratmilovce, istočno od Leskovca.

U skorije vreme naselje je postalo poznato po „Omladinskom klubu Ančiki - OKAn” i radu njegovih članova.^[1]

Etimologija uredi

U vreme Turaka, na ovom mestu bila je velika utrina, sa visokim, senovitim hrastovima. Tu je bio izgrađen i veći broj hanova, sa sobama za putnike-trgovce, štalama za smeštaj konja i drugim objektima. I upravo to značenje (mesta ranijih hanova) zadržao je i današnji naziv ovog naselja: han — an, hanovi, hančiki (i dijalektu) — 'ančiki.

Istorija uredi

Interesantan je motiv podizanja ovih hanova baš na ovom mestu. Naime, put koji je sa istoka ulazio u Leskovac bio je u to vreme od izvanrednog značaja. Njime je Leskovac bio spojen ne samo sa Pomoravljem i selima bližeg i daljeg zaleđa njegovog istočnog planinskog oboda, već je to bila i magistralna trasa puta koji je od Manojlovca vodio desnom obalom Južne Morave prema Nišu. Kako je Leskovac u to vreme bio jedan od najjačih trgovačko-zanatskih centara u ovom delu zemlje i jedno od važnijih saobraćajnih raskršća, to su na njegovu pijacu, posebno na vašare, dolazili trgovci sa svih strana.

Oni koji su ovamo dolazili iz udaljenijih gradova i sela i morali da prenoće u Leskovcu, osećali su se mnogo sigurnijim u ovim hanovima nego u samom gradu. Razlog za to bio je taj što se računa da je sredinom prošlog veka u Leskovcu živelo 3.000, a po kasnijim podacima čak oko 5.000 Turaka. A na ovom mestu, u Ančikima, pored hanova bilo je i dosta prostora za smeštaj i većih trgovačkih karavana, pored kojih je ostajao da prenoći i jedan broj goniča.

U hanovima Ančika, ili na ovoj utrini, noćili su i trgovci koji nisu dolazili izdaleka. Dolazilo se obično uoči pijačnog dana. Pijaca bi u Leskovcu trajala do pozno popodne, pa je zato još jedna noć morala da se provede u mestu. A dešavalo se da se i tu, u Ančikima, obave kupoprodajni poslovi pre izlaska na pijacu ili po završenom pijačnom danu (roba je u tim prilikama obično prodavana jeftinije, da se ne bi vraćala). Zato su i Leskovčani bili česti posetioci ovih hanova, naročito u danima pre početka vašara i uoči pijačnih dana.

Inače, na ovom prostoru održavani su i veliki đurđevdanski sabori, na koje su dolazili stanovnici gotovo čitavog grada i 10 do 15 okolnih sela. Za ove sabore se zna još od vremena Turaka, a održavani su sve do Prvog svetskog rata, do vremena kada su Bugari (koji su okupirali Leskovac i ove krajeve) posekli hrastove u Ančikima.^[2]