Branko Škundrić
Branko Škundrić (Sarajevo, 10. februar 1934) srpski je hemičar, profesor Tehnološkog fakulteta Univerziteta u Banjaluci i član Akademije nauka i umjetnosti Republike Srpske.[1][2]
| Branko Škundrić | |
|---|---|
| Lični podaci | |
| Datum rođenja | 10. februar 1934. |
| Mesto rođenja | Sarajevo, Kraljevina Jugoslavija |
Biografija uredi
Rođen je 1934. u Sarajevu. Osnovnu školu i realnu gimnaziju završio je u rodnom gradu. Na Filozofskom fakultetu u Sarajevu (Grupa hemija) diplomirao je 1958. godine.[2]
Nakon toga izabran je za asistenta na predmetu Fizička hemija. Doktorsku disertaciju odbranio je 1964. na Prirodnomatematičkom fakultetu u Sarajevu. Iste godine izabran je u zvanje docenta na predmetu Fizička hemija.[2]Na Hemijskotehnološkom odseku Tehničkog fakulteta u Banjoj Luci tokom 1968-1969. godine honorarno je predavao Fizičku hemiju.[3]
Tokom 1969. godine tri meseca boravio je na Imperial College-u u Londonu. Postdoktorske studije obavio je na Hemijskom odseku Univerziteta u Edinburgu.[3]
Godine 1973. izabran je za vanrednog, a 1982. za redovnog profesora za predmet Fizička hemija.[2]
Učestvovao je u izvođenju postdiplomske nastave na univerzitetima u Sarajevu, Tuzli i Banjoj Luci.[2]
Jedan je od članova savjeta i istraživačkog tima Urbanističkog zavoda Republike Srpske, i učesnik izrade Prostornog plana Republike Srpske do 2015. godine. Profesor je fizičke hemije na Tehnološkom fakultetu Univerziteta u Banjaluci.[2] Bio je član Počasnog odbora Savjetovanja hemičara i tehnologa Republike Srpske 2010, i organizacionog odbora Naučnog skupa „Ideje Nikole Tesle“ Akademije nauka i umjetnosti Republike Srpske 2009. godine. Dopisni član Akademije nauka i umjetnosti Republike Srpske je postao 27. juna 1997, a redovni 21. juna 2004. godine.[1] Član je Odjeljenje prirodno-matematičkih i tehničkih nauka Akademije.[1]
Uređivao je, do odlaska u penziju, časopis „Glasnik hemičara i tehnologa Republike Srpske”. Jedan je od inicijatora organizovanja Savjetovanja hemičara i tehnologa BiH, koje je posle rata 1992–1995. preraslo u Savjetovanje hemičara i tehnologa Republike Srpske.[2]
Objavio je šest knjiga (udžbenika), preko 160 naučnih radova i izlagao je referate na brojnim naučnim skupovima. Pod njegovim mentorstvom odbranjene su četiri doktorske disertacije i nekoliko magistarskih teza. Bio je nosilac osam naučnoistraživačkih projekata.[2]
Bibliografija uredi
Važnija dela:[2]
- Zbirka zadataka iz fizičke hemije (koautor), Sarajevo 1991;
- Stehiometrija I (koautor), Banja Luka 1997;
- Laboratorijske vježbe iz fizičke hemije (koautor), Banja Luka 1997;
- Stehiometrija (koautor), drugo, prošireno izdanje, Banja Luka 2000;
- Osnovi hemijske termodinamike, Banja Luka 2006;
- Stehiometrija II (koautor), Banja Luka 2009.
