Verzal
Verzal ili majuskula je tipografski naziv za veliko slovo, na primjer A, B, V, G, D itd.
Verzalna slova razlikuju samo grčko, jermensko, latinično i ćirilično pismo. Većina ostalih pisama (kao što su gruzijsko, glagoljičko, arapsko, hebrejsko i devangari) ne razlikuju mala i velika slova (a neki logografski sistemi, kao što je kineski, nemaju slova uopšte). Štaviše, ni evropski jezici nisu pravili razliku u veličini slova prije 14. vijeka; postojao je i verzal i kurent, ali jedan tekst bi koristio samo jedno pismo, a drugi samo drugo.
Istorijski, velika slova su nastala prije malih. Mala slova su nastala prilagođavanjem velikih za brže rukopisno pisanje.
Upotreba uredi
U pismima koja razlikuju velika i mala slova, velika slova se koriste za kapitalizaciju, pisanje akronima, zbog navodne bolje čitljivosti i za naglašavanje teksta.
Velika slova su se pri upotrebi mehaničkih pisaćih mašina koristila za tipografsko naglašavanje u tekstu. Međutim, duži niz velikih slova je teže čitljiv. S napredovanjem modernog računarskog uređivanja teksta i razvojem interneta naglašavanje se izvodi ispisivanjem samo jedne riječi velikim slovima, ili upotrebom kurziva, ili podebljanih slova, što je već duža praksa i u štamparstvu. U slovoslaganju, kada je neophodno upotrijebiti niz velikih slova često se koriste umanjena velika slova kako bi se izbjeglo prenaglašavanje riječi u tekstu koji je ispisan uglavnom kurentom.
U elektronskoj komunikaciji upotreba isključivo velikih slova smatra se elektronskom nepismenošću, a upotreba nekih riječi ispisanih svim velikim slovima u tekstu koji se sastoji od malih slova tumači se kao vikanje.
Kapitalizacija uredi
Kapitalizacija je upotreba velikog slova samo na početku riječi sa nastavkom riječi ispisanim malim slovima. Pravila upotrebe velikog slova se razlikuju od jezika do jezika i često su veoma složena, ali neka su i zajednička za većinu jezika, kao za početak rečenice i kod vlastitih imenica. U njemačkom jeziku kapitalizuje se svaka imenica.
