Vokalna muzika
Vokalna muzika je vrsta pjevanja koju izvode jedan ili više pjevača, ili uz instrumentalnu pratnju ili bez instrumentalna pratnje (a cappella), u kojoj pjevanje daje glavni fokus djela. Muzika koja koriste pjevanje, ali ono nije istaknuto, uopšteno se smatrala instrumentalnom muzikom (npr. ženski nijemi hor u završnom stavu Holstovog simfonijskog djela Planete), kao i muzika bez pjevanja. Muzika bez ikakve nevokalne instrumentalne pratnje naziva se a cappella.[1]
Vokalna muzika obično sadrži pjevane riječi koje se nazivaju tekstovi, mada postoje značajni primjeri vokalne muzike koja se izvodi korišćenjem nejezičkih slogova, zvukova ili šumova, ponekad kao muzička onomatopeja, kao što je pjevanje džez sketa. Kratak vokalni muzički komad sa tekstom je široko poznat kao pjesma, iako se u različitim stilovima muzike može nazvati arija ili himna.
Vokalna muzika često ima niz neprekidnih tonova koji se podižu i spuštaju, stvarajući melodiju, ali neki vokalni stilovi koriste manje različite tonove, kao što su pojanje ili ritmično izvođenje govora, kao što je repovanje. Takođe, postoje i proširene vokalne tehnike koje se mogu koristiti, kao što su vrištanje, režanje, grleno pjevanje ili jodlovanje. Vokalna muzika je vjerovatno najstariji oblik muzike, jer za nju nije potreban nikakav instrumen osim ljudskog glasa. Sve muzičke kulture imaju neke varijacije vokalne muzike.
Vidi još
urediReference
uredi- ^ Titze, Ingo R. (januar 2008). „The Human Instrument”. Scientific American (na jeziku: engleski). 298 (1): 94—101. PMID 18225701. doi:10.1038/scientificamerican0108-94.