Vojislav Jovanović Marambo
Vojislav Jovanović Marambo (Beograd, 24. septembar 1884 — Beograd, 20. jul 1968)[1] bio je srpski i jugoslovenski istoričar književnosti, prevodilac, diplomata i naučni radnik. Bio je istoričar književnosti i to sa posebnim naglaskom na proučavanju narodnih umotvorina, zatim prevodilac, publicista, bibliograf, dramski pisac-satiričar, arhivista, diplomata, i kolekcionar knjiga i bibliofil.
Vojislav Jovanović Marambo | |
|---|---|
 Vojislav Jovanović Marambo | |
| Puno ime | Vojislav M. Jovanović Marambo |
| Datum rođenja | 24. septembar 1884. |
| Mesto rođenja | Beograd, Kraljevina Srbija |
| Datum smrti | 20. jul 1968. (83 god.) |
| Mesto smrti | Beograd, SFRJ danas Srbija |
Biografija uredi
Vojislav Jovanović je završio gimnaziju u Beogradu 1903. Studirao je književnost u Lozani, Ženevi i Londonu, a doktorirao je u Grenoblu 1911.[1] Godine 1912. izabran je za docenta Beogradskog univerziteta za uporednu književnost.[1] Tokom Prvog svetskog rata bio je član ratnog Presbiroa srpske Vrhovne komande i šef Presbiroa srpske vlade u Londonu i Vašingtonu. Za vanrednog profesora izabran 1919. Univerzitetsku karijeru napustio je godinu dana kasnije. Uređivao je Srpski književni glasnik[1] 1920-1921. Godine 1924. postavljen je za načelnika istorijskog odeljenja Ministarstva inostranih dela i na tom je poslu, s kraćim prekidima, ostao do 1950. Od 1950-1962. radi u Srpskoj akademiji nauka kao naučni savetnik i naučni saradnik. Umro je u Beogradu 1968.[1]
Književni rad uredi
Književni rad započinje 1903. godine saradnjom u Malom žurnalugde pod pseudonimom Marambo objavljuje između ostalog i pozorišne kritike. Prvu dramu pod naslovom Tako reče Zaratustra napisao je te iste godine i poslao na anonimni konkurs Matice srpske. Prema podacima koje daje sam Jovanović 1914. uz knjigu drama pod zajedničkim naslovom Karijera ostali pozorišni komadi nastali su sledećim redom: Naš zet 1905, Naši očevi 1905-1906, Naši sinovi 1906, Karijera 1907. Naši sinovi i Naši očevi dobili su drugu nagradu na konkursu Narodnog pozorišta 1906.[2]
Jedan deo Jovanovićevog tematski vrlo raznorodnog naučnog rada vezan je za proučavanje naše narodne književnosti. Najveći doprinos u toj oblasti predstavlja njegova doktorska disertacija „Gusle“ Prospera Merimea, u kojoj je, služeći se obimnom dokumentacijom, rešio pitanje postanka i izvora ove poznate književne mistifikacije i tako prikazao i ulogu naše narodne poezije u evropskom romantizmu. Ovome treba dodati i čuvene antologije: Srpske narodne pesme (1922) i Srpske narodne pripovetke (1925).[2]
Jovanovićevo interesovanje za političku istoriju dalo je takođe dragocene rezultate: uredio je zbirku dokumenata o pitanjima granice s Albanijom, o Rapalskom ugovoru, o Londonskom paktu i knjigu o jugoslovenskim arhivima iz Drugog svetskog rata. U tom poslu posebno važno mesto zauzima Engleska bibliografija o istočnom pitanju u Evropi.[2]
Prevodio je Voltera i Ibzena.[2]
Govorio je o značaju arhiva, pre svega za budućnost.[3]
Legat uredi
Sestra Vojislava Jovanovića Maramba Slavka Jovanović ostavila je Univerzitetskoj biblioteci u Beogradu zaostavštinu svoga brata i porodičnu kuću. Kuća je izgrađena 1883. godine, a u njoj je 1988. godine otvoreno Odeljenje za narodnu književnost Univerzitetske biblioteke, pošto je Vojislava Jovanovića naročito zanimala narodna književnost. Njegova biblioteka ima 6292 sveske, rukopise i više od 1300 fotografija.[4]
Bibliografija uredi
- Naši sinovi, komad u četiri čina, sa epilogom, Mostar, 1907. Štamparsko umjetnički zavod Pahera i Kisića. Kol. Mala biblioteka, knj. XXVIII, sv. 139/140.
- Karijera (Karijera, komedija u tri čina; Naš zet, komad u jednom činu; Naši očevi, komedija u tri čina), Beograd, Izdavačka knjižarnica Gece Kona, 1914.
- Naši sinovi, u knjizi Stariji dramski pisci (priredio Stanislav Bajić), Srpska književnost u sto knjiga, Novi Sad/Beograd, Matica srpska/SKZ, 1972.
- Tako reče Zaratustra, drama u tri čina (pronašao i za štampu priredio Vaso Milinčević), Književna istorija, 1974, VI, 24, str. 703-739.
Vidi još uredi
Reference uredi
- ^ a b v g d Milisavac, Živan, ur. (1984). Jugoslovenski književni leksikon (2. izd.). Novi Sad: Matica srpska. str. 290.
- ^ a b v g „Vojislav M. Jovanović - Marambo”. rastko.rs. Pristupljeno 29. 1. 2022.
- ^ „Vojislav Jovanović Marambo i arhivi”. standard.rs. Pristupljeno 29. 1. 2022.
- ^ „Vojislav Jovanović Marambo — Pretraživa digitalna biblioteka” Proverite vrednost parametra
|url=(pomoć). Pretraživa digitalna biblioteka. Pristupljeno 29. 1. 2022.
Spoljašnje veze uredi
- Biografija na Projektu Rastko
- Zajednica biblioteka univerziteta Srbije
- Šta krije beči Rajhsarhiv („Politika“, 7. jul 2010)
- Filmsko blago sačuvano od propasti („Blic“, 3. oktobar 2010)
- ODAKLE PUŠKINU PESMA O KARAĐORĐU?, Vojislav M. Jovanović[mrtva veza], Politika, 9. mart 1937, str. 10 i 11, Beograd
- ODAKLE PUŠKINU PESMA O KARAĐORĐU?, Vojislav M. Jovanović, II[mrtva veza], Politika, 10. mart 1937, str. 11, Beograd
- Maramboov dom u Noći muzeja („Politika”, 18. maj 2018)
