German Aljaski
Sveti German Aljaski (engl. Herman of Alaska, rus. Преподобный Герман Аляскинский) jedan je od prvih pravoslavnih misionara u Americi. U Pravoslavnoj crkvi se poštuje kao svetitelj — zaštitnik pravoslavnih u Americi.
| German Aljaski | |
|---|---|
 Sveti German Aljaski | |
| Lični podaci | |
| Datum rođenja | 1751. |
| Mesto rođenja | Serpuhov, |
| Datum smrti | 15. novembar 1837. (80/81 god.) |
| Svetovni podaci | |
| Kanonizacija | 11. marta 1969. od strane strane Velikog arhijerejskog sinoda Pravoslavne crkve u Americi |
| Praznik | 9. avgusta |
Biografija
urediRođen je 1756. godine, u gradu Serpukovski u Moskovskoj guberniji. Već u 16. godini zamonašio se u manastiru Svete Trojice u blizini Sankt Peterburga. Posle mnogo godina jednostavnog monaškog života, monah German se preselio u veliki i čuveni Valaamski manastir koji se nalazio na ostrvu usred jezera. U to vreme iguman manastira je bio pravedni starac Nazarije. On je podučavao Germana duhovnom životu, prigrlivši ga kao što bi otac prigrlio svog sina. Odatle, sa delom bratstva Valaamskog manastira, odlazi u Ameriku i tamo započinje svoj misionarski rad.
Sveti German i još sedam monaha su stigli na ostrvo Kodijak 24. septembra 1794, na pomorskom brodu pod nazivom Tri Svetitelji i podvižnici. Monasi su širili Jevanđenje i krstili mnogobrojne Aleute, na okolnim ostrvima. Mnogi starosedeoci ovih ostrva nalazili su zaštitu kod njih od eksploatacije i zlostavljanja. Zbog toga su sami monasi bili zlostavljani, hapšeni i maltretirani. German je jedini u preostao u ovoj misiji, ostali su ubijeni, umrli prirodnom smrću ili su se vratili u Rusiju.
U periodu od 1808. do 1818. godine Sveti German je živeo na ostrvu Jela. Ostrvo Jela je gotovo u potpunosti bilo pokriveno šumom i udaljeno od moreuza oko kilometar. Na njemu je napravio isposnicu i tu zemlju je nazvao „Novi Valaam“ po manastiru iz kojeg je pošao u Ameriku. On je iskopao zemunicu i živeo u njoj u postu i molitvi do kraja svog života. U njoj je kasnije i sahranjen. Monah German je živeo životom potpunog sebeodricanja: podizao je siročad, ali — u isti mah — držao sva monaška pravila o postu, molitvi i tihovanju. Nosio je istu odeću i leti i zimi, trpeći strašne krajnosti aljaskog podneblja. Preko odeće je nosio samo kožu jelena, koju nije skidao niti menjao čitavih osam godina.
Pored isposnice sagrađena je mala kapela gde ga je lokalno stanovništvo često posećivalo. Oni su mu se često obraćali da moli za njih zbog čestih epidemija, gladi cunamija na ostrvu, požara na ostrvu.
Umro je 15. novembra 1837. godine, ali nije bio sahranjen sve do 13. decembra, jer sveštenik nije mogao da dođe da služi opelo. Bio je 30 godina zaboravljen, kako je i sam prorekao, onosno sve do 1867. godine kada se otkrivaju njegove mošti.
Dana 11. marta 1969. godine, Veliki arhijerejski sinod Pravoslavne crkve u Americi (OCA) svečano je kanonizovao Svetog Germana. On je prvi svetitelj sa tla Amerike koji je kanonizovan od strane Pravoslavne crkve.
Najveći deo njegovih moštiju čuvaju su u Sabornoj crkvi Svetog Vaskrsenja u Kodijaku, Aljaska.
Manastir svetog Germana Aljaskog mu je posvećen.
