Ginter Ral
Ginter Ral (nem. Günther Rall; Gagenau, 10. mart 1918 — Bad Rajhenhal, 4. oktobar 2009) je bio nemački pilot-lovac u Drugom svetskom ratu, treći po uspešnosti. Postigao je ukupno 275 vazdušnih pobeda. Izvršio je 621 borbeni let, oboren je 8 puta i ranjen 3 puta.
| Ginter Ral | |
|---|---|
 Ginter Ral | |
| Lični podaci | |
| Datum rođenja | 10. mart 1918. |
| Mesto rođenja | Gagenau, Nemačko carstvo |
| Datum smrti | 4. oktobar 2009. (91 god.) |
| Mesto smrti | Bad Rajhenhal, Nemačka |
Rođen je u Gagenau, malom selu u oblasti Švarcvald u Nemačkoj, u trgovačkoj porodici. Godine 1936. stupio je u armiju i upisao je vojnu školu u Drezdenu gde je pod uticajem profesora odlučio da stupi u Luftvafe. Obuku za pilota završio je 1938. godine u činu poručnika. Iste godine je raspoređen u 52. lovačku grupu.
Drugi svetski rat uredi
Ral je u prvim vazdušnim borbama učestvovao tokom nemačkog napada na Francusku. 12. maja 1940. godine postigao je prve dve vazdušne pobede. Nakon kapitulacije Francuske njegova jedinica je raspoređena u blizini Kalea kako bi učestvovala u bici za Britaniju. Zbog teških gubitaka koje je jedinica trpela Ginter Ral je 25. jula postavljen za komandanta 8. eskadrile 52. lovačke grupe, a 1. avgusta je unapređen u čin oberlajtnanta.
Po završetku bitke za Britaniju Ralova jedinica učestvovala je u okupaciji Rumunije, a zatim i u Balkanskoj kampanji. Ral je takođe učestvovao i u Operaciji Merkur, vazdušnom desantu na Krit u maju 1940. godine. Posle uspešnog završetka ove operacije 52. lovačka grupa je vraćena u Rumuniju kako bi učestvovala u odbrani naftnih polja u Ploeštiju od napada ruskih bombardera. Tokom vazdušnih borbi koje su trajale pet dana Ral i njegova eskadrila su oborili oko 50 sovjetskih aviona.
Po otpočinjanju Operacije Barbarosa, 52. lovačka grupa priključena je grupi armija Jug na južnom krilu Istočnog fronta. 28. novembra 1941. godine. Ral je postigao svoju 36 vazdušnu pobedu. Istog dana njegov avion je pogođen zbog čega je morao da izvrši prinudno sletanje iza nemačke linije fronta. Prilikom sletanja polomio je kičmu na tri mesta. Smešten je u bolnicu u kojoj je ostao devet meseci pre nego što se u avgustu 1942. godine vratio u svoju jedinicu.
Od avgusta do novembra Ral je oborio još 64 sovjetska aviona što je ukupno činilo 100 vazdušnih pobeda. 26. novembra 1942. god. Adolf Hitler mu je lično dodelio hrastovo lišće uz Viteški krst. U aprilu 1943. godine unapređen je u kapetana, a 6. jula postavljen je za komandanta 62. lovačke grupe. Svoju 200-tu pobedu postigao je 29. avgusta 1943. godine za šta je dobio mačeve uz Viteški krst. Samo u oktobru 1943. godine oborio je 40 sovjetskih aviona što je njegov najbolji rezultat.
19. aprila 1944. godine. Ginter Ral postavljen je za komandanta 11. lovačke grupe koja je bila zadužena za odbranu Nemačke (Reichsverteidigung). Tokom odbrambenih borbi iznad Nemačke Ralova jedinica sukobljavala se sa bombarderima i lovcima američke 8. vazduhoplovne armije koja je ciljeve u nemačkoj napadala danju. 1. maja 1944. godine unapređen je u čin majora. Ponovo je ranjen 12. maja kada je učestvovao u borbi sa četiri američka lovca P-47 Tanderbolt, oborivši dva. U ovoj borbi izgubio je palac i bio je hospitalizovan više meseci zbog infekcije koja je uzela maha. U svoju jedinicu vratio se u novembru iste godine.
Kraj rata dočekao je na mestu komandatna 300. lovačke grupe koja je bila stacionirana na aerodromu u Salcburgu. 20. februara 1945. godine zarobile su ga američke snage.
Posle rata uredi
Ginter Ral je posle rata bio pripadnik novog nemačkog vazduhoplovstva koje je formirano nakon remilitarizacije Nemačke koja je otpočela 1955. godine. Od 1. januara 1971. do 31. marta 1973. godine bio je na položaju inspektora lovačkih snaga nemačke Luftvafe, a od 1. aprila 1974. godine do 13. oktobra 1975. godine bio je vojni ataše pri NATO-u. Karijeru je završio u činu general-pukovnika.
