Endonim
Endonim (od grčkog ἔνδον [éndon] — „unutar” i όνομα [ónoma] — „ime”) ili autonim, je lingvistički termin kojim se označava onaj oblik nekog pojma, na primer toponima, koji se koristi u jeziku porekla, odnosno u jeziku koji je matičan za područje na kome se dotični toponim nalazi. Pored endonimskih oblika za toponime, postoje i endonimski oblici za razne onomastičke pojmove, prvenstveno za demonime i etnonime. Naspram endonima stoje egzonimi, koji predstavljaju strane oblike naziva za iste pojmove. Po pitanju oblika i zvučnosti, endonimi se od egzonima mogu razlikovati delimično ili potpuno. Tako na primer, nemački oblik „Deutschland” predstavlja endonim, kome u srpskom jeziku odgovara egzonim „Nemačka”, što predstavlja primer za potpunu različitost endonima i egzonima, između kojih u ovom slučaju ne postoji etimološka veza. Na drugoj strani, pojedini endonimi su poslužili kao osnova za nastanak egzonima, te je tako na osnovu endonima „England” nastao egzonim „Engleska”. Norme koje važe u jeziku porekla, a odnose se na pojmove u funkciji endonima, nemaju uticaj na normiranje odgovarajućih egzonima, koji se grade prema pravilima koja važe u jeziku prijema. Istraživačka oblast koja se bavi proučavanjem nastanka i upotrebe endonima naziva se „endonimija”.[1]
Primeri endonima
urediVidi još
urediReference
uredi- ^ „Ivana Crljenko (2017): Metoda klasifikacije u istraživanjima egzonima” (PDF). Arhivirano iz originala (PDF) 14. 01. 2019. g. Pristupljeno 15. 01. 2019.
Literatura
uredi- Ivana Crljenko (ur.), Hrvatski egzonimi: 1, Imena država, glavnih gradova i njihovih stanovnika, Zagreb: Leksikografski zavod Miroslav Krleža, 2016.
- Nela Mrzljak, Diana Polanski, "Bibliografski identiteti pojedinaca nastali uporabom više imena: heteronimi, egzonimi (ksenonimi), endonimi (autonimi)", Vjesnik bibliotekara Hrvatske, 59/1-2 (2016), 207-232.
Spoljašnje veze
uredi- Republika Srbija: Komisija za standardizaciju geografskih imena Arhivirano na sajtu Wayback Machine (14. januar 2019)