Episkop gornjokarlovački Genadije
Genadije Dimović (Šikloš, 1710 — Plaški, 1796) je bio osmi vladika gornjokarlovački.[traži se izvor]
Biografija uredi
Zamonašen je u manastiru Rakovcu. Dugo je bio vojni svještenik. U starijim godinama ponovo se vratio u svoj manastir. 1781. u Rakovcu je proizveden u arhimandrita. Na zasjedanju Sinoda godine 1786. popunjeno je više vladičanstava. Po Manojlu Grbiću, za vladiku gornjokarlovačkog bio je izabran Stevan Stratimirović, a za budimskog Genadije Dimović. Stratimirović je bio i potvrđen za ovo vladičanstvo, ali prije odlaska na dužnost molio je premještaj. Tako on dobiva budimskužo vladičanstvo a Genadije Dimović potvrđen za gornjokarlovačko vladičanstvo. Dimović je rukopoložen juna mjeseca 1786. poslije čega je odmah došao u vladičanstvo. Vladičanstvom je upravljao 10 godina.[1]
Uživao je ljubav naroda i svještenstva. Mnogo ga je poštivao i mitropolit Mojsije Putnik. Na čuvenom Blagoveštenskom saboru 1790. učestvovao je sa tri sveštena lica, sedam oficira i dva trgovca iz svojg vladičanstva. Sa njima «od strane plemstva» bio je i riječki posjednik Arsenije Šakabenta. Pošto nije ostvarena odluka da se u Temišvaru osnuje boloslovija (sjemenište), riješeno je da se bogoslovija osnuje u Srijemskim Karlovcima. Vladičanstvu gornjokarlovačkom određeno je da za izdržavanje bogoslovije godišnje daje 1.312 forinti.[traži se izvor]
Vladika Dimović, iako star, popravio je prilike u Vladičanstvu. Miješanje vojnih lica u crkveni život vratio je u okvire zakona. Jedan oficir koji je maltretirao svještenika, na intervenciju vladike, kažnjen je sa 300 forinti. Za vrijeme vladike Dimovića došlo je u vladičanstvo dosta svještenika iz Bosne od kojih su mnogi jedva znali čitati. A bilo je i takvih koji su znali čitati ali ne i pisati. O ovom problemu pisao je on mitropolitu Putniku. Moralno stanje narodao ocrtao je u svojoj poslanici od maja 1794. Nastojao je da sjedište vladičanstva prebaci u Petrinju, ali nije uspio. Na Blagovještenjskom saboru predlaže da se sjedište vladičanstva premjesti u Karlovac ali nije podržan.[traži se izvor]
Umro je u dubokoj starosti u 86. godini života. Sahranjen je u vladičanskoj crkvu u Plaškom, pored vladike Jakšića. Mitropolit Stratimirović o njegovoj smrti zabilježio je u svom dnevniku: «Umre že sej revnitelnij episkop dne 20. decembra 1796, u šest sati po podne u Plaškom». [2]
Reference uredi
- ^ „Episkopi | Sveštena episkopija Gornjokarlovačka” (na jeziku: rs). Pristupljeno 2023-02-01.
- ^ Genadije Dimović. Arhivirano iz originala 20. 12. 2015. g. Pristupljeno 23. 01. 2016.
Literatura uredi
- Vuković, Sava (1996). Srpski jerarsi od devetog do dvadesetog veka. Beograd: Evro.
- Kokotović, Budimir (2018). Grobna mesta arhijereja Karlovačkog vladičanstva. Beograd-Karlovac: Martiria.
- Orlović, Snježana (2017). Pravoslavna eparhija gornjokarlovačka: Šematizam. Beograd-Karlovac: Martiria.
