Episkop šabačko-valjevski Gavrilo
Episkop Gavrilo (svetovno Đorđe Popović; Baja, 23. oktobar 1811 – Beograd, 19. februar 1871) je bio episkop, episkop šabački, rektor Liceja i katiheta beogradski.
| Gavrilo Popović | |
|---|---|
 Episkop šabački Gavrilo (Popović) | |
| Osnovni podaci | |
| Pomesna crkva | Srpska pravoslavna crkva |
| Eparhija | šabačka |
| Čin | episkop |
| Titula | episkop šabački |
| Sedište | Šabac |
| Godine službe | od 1860. do 1866. |
| Prethodnik | Mihailo Jovanović |
| Naslednik | Mojsije Veresić |
| Lični podaci | |
| Svetovno ime | Đorđe |
| Datum rođenja | 23. oktobar 1811. |
| Mesto rođenja | Baja, Austrijsko carstvo |
| Datum smrti | 19. februar 1871. (59 god.) |
| Mesto smrti | Beograd, Kneževina Srbija |
Biografija uredi
Osnovnu školu i šest razreda gimnazije završio je u Baji.[1][2] U Segedinu i Đuru završio je filozofiju, tj. sedmi i osmi razred gimnazije[2]. Započeo je studij prava u Pešti, ali nakon jedne godine studiranja prešao je na bogosloviju u Sremske Karlovce[2]. Bogosloviju je završio u Sremskim Karlovcima, a onda je na poziv beogradskog mitropolita Petra prešao 1834. u Srbiju[2]. Iste godine rukopoložen je za đakona i radio je kao činovnik u mitropoliji.[1] Podignut je 1835. za protođakona[2].
U Beogradu je 1836. osnovana bogoslovija i Gavrilo je postao profesor Beogradske bogoslovije.[1] U toj službi ostao je do 1839[2]. Od 1839. postao je veroučitelj u Liceju u Kragujevcu.[1] Licej je 1841. premešten iz Kragujevca u Beograd, pa se i Gavrilo sa službom preselio u Beograd.[1] Ostao je na mestu veroučitelja do maja 1844.[1]
Od 11. VI 1842 je Redovni član Društva srpske slovesnosti. Potpredsednik DSS 1848, 1855 i 1856, sekretar DSS 1850[3].
Maja 1844. razrešen je dužnosti profesora u Liceju i postavljen je za arhimandrita i člana konzistorije[2].
25. novembra 1860 je postavljen za šabačkoga vladiku.[1]
27. novembra 1866 je penzionisan[4] i nakon toga jedno vreme je živeo u manastiru Ravanici i u manastiru Bukovu.[1]
Od 6. II 1869 je počasni član Srpskog učenog društva naimenovan 29. VI 1864. Redovni je član (Odseka filološkog i filosofskog)[3].
Kada je teško obolio došao je 1870. u Beograd, gde je živeo kod svoga prijatelja i rođaka Teodosija Mraovića.[1] Umro je 7/19. februara 1871. u Beogradu.[1]
Reference uredi
Literatura uredi
- Vuković, Sava (1996). Srpski jerarsi od devetog do dvadesetog veka. Beograd: Evro.
- Pravoslavna Srpska crkva u Kraljevini. Srbiji. Beograd 1895. Str. 222–223: Gavril.
- Pomenik, 557–560 (M. Đ. Milićević).
- Narodna enciklopedija srpsko – hrvatsko – slovenačka, Beograd, 1924.3 (R. Grujić).
- V. Aleksijević: Savremenici i poslednici Dositeja Obradovića i Vuka Stef. Karadžića : bio-bibliografska građa. Rukopis se čuva u Odeljenju posebnih fondova Narodne biblioteke u Beogradu. P 425/10
