Zapadno-malajsko-polinežanski jezici
Zapadno-malajsko-polinežanski jezici, su parafiletska grupa austronežanskih jezika koja uključuje one malajsko-polinežanske jezike koji ne pripadaju srednjo-istočno-malajsko-polinežanskoj grani. Uključuje austronežanske jezike kojima se govori na Madagaskaru, u kontinentalnoj jugoistočnoj Aziji, Filipinima, na Velikim Sundskim ostrvima (uklj. manja susedna ostrva), Bali, Lombok, zapadni deo ostrva Sumbava, Palau i Marijanska ostrva.
| zapadno-malajsko-polinežanski | |
|---|---|
| (odbačena hipoteza) | |
| Geografska rasprostranjenost | jugoistočna Azija i Madagaskar |
| Jezička klasifikacija | austronežanski
|
| ISO 639-5 | pqw |
| Glotolog | None |
-en.svg) Na mapi je prikazan zapadni deo prostora malajsko-polinežanskih jezika, na kome se vidi 8 od 9 osnovnih grana prema Smitu (2017). To su:
I) Zapadno-malajsko-polinežanski jezici: čamorski, osn. grana koja nije prikazana na mapi, u upotrebi na Marijanskim ostrvima istočno od Filipina.
II) Prikazan je i najzapadniji deo srednjo-istočno-malajsko-polinežanskih jezika, koji ne pripadaju zapadno-malajsko-polinežanskim jezicima | |
Postojanje zapadno-malajsko-polinežanske grane malajsko-polinežanskih jezika prvi je predložio Robert Blast, prema njegovom predlogu malajsko-polinežanski jezici se sastoje od dve osnovne grane.[1] Međutim zbog nepostojanja zajedničkih osobina specifičnih za jezike ove hipotetičke grane, u novijim klasifikacijama njeno postojanje nije priznato.[2][3]
Porodice koje su uključivane uredi
Najznačajniji predlog za unutrašnju klasifikaciju malajsko-polinežanskih jezika dao je Robert Blast, koji je predstavio nekoliko radova u kojima zagovara podelu na dve osnovne grane zapadno-malajsko-polinežansku i srednjo-istočno-malajsko-polinežansku.[4]
Dok je srednjo-istočno-malajsko-polinežanska grana široko prihvaćena kao podgrupa (postoji mali broj autora koji je osporava[5][6]), za zapadno-malajsko-polinežansku granu većina autora danas (uklj. samog Blasta) smatra da je to zbirni naziv, kojim su obuhvaćene grupe koje ne pripadaju srednjo-istočno-malajsko-polinežanskoj grani, drugim rečima nije genetska podgrupa.
Malajsko-polinežanski jezici koji su svrstavani u zapadno-malajsko-polinežanske jezike se mogu podeliti na sledeće podgrupe:[7]
- Filipinski (sporno)
- Samsko-badžavski
- Severnobornejski
- Kajanskomurički
- Kopnenodajački
- Baritski (uklj. malgaški)
- Malajsko-čamski
- Mokenskomoklenski
- Severozapadnosumatranski (verovatno uklj. enganski jezik)
- Redžanški
- Lampunški
- Sundski
- Javanski
- Madurski
- Balijsko-sasačko-sumbavski
- Celebeški
- Južnosulaveški
- Palaučki
- Čamorski
Prema Smitu (2017) uredi
Jezici koji su svrstavani u zapadno-malajsko-polinežanske jezike, prema Smitu (2017) su uključeni u dole navedene osnovne grane malajsko-polinežanskih jezika. Na osnovu predloga koji je prvobitno izneo Blast (2010) kao proširenje širesevernobornejske hipoteze,[8] Smit (2017) ujedinjuje nekoliko malajsko-polinežanskih podgrupa u „zapadnoindonežansku granu”, na taj način značajno smanjujući broj osnovnih grana malajsko-polinežanskih jezika:[3]
- Zapadnoindonežanski
- Širesevernobornejski
- Širebaritski (jezički kompleks)
- Samsko-badžavski
- Baritski (parafiletski jezički kompleks[9])
- Lampunški
- Javanski
- Madurski
- Balijsko-sasačko-sumbavski
- Severozapadnosumatranski (proširena verzija severozapadnosumatranskih jezika, koja uključuje nasalski; pitanje unutrašnje klasifikacije Smit je ostavio otvorenim)
- Celebeški
- Južnosulaveški
- Palaučki
- Čamorski
- Moklenski
- Filipinski (jezički kompleks, prema Smitu, „više je slabo povezana grupa jezika, koja možda sadrži veći broj osnovnih grana, nego što je jedna grana”)
Izvori uredi
- ^ Blust, Robert. 1980. Austronesian Etymologies. Oceanic Linguistics 19, pp. 1-189
- ^ K. Alexander Adelaar & Nikolaus Himmelmann. 2005. The Austronesian languages of Asia and Madagascar: A historical perspective, pp. 1-42, London, Routledge ISBN 0-7007-1286-0
- ^ a b Smith, Alexander D. (2017). „The Western Malayo-Polynesian Problem”. Oceanic Linguistics. 56 (2): 435–490. doi:10.1353/ol.2017.0021.
- ^ Blust, R. (1993). „Central and Central-Eastern Malayo-Polynesian”. Oceanic Linguistics. 32 (2): 241—293.
- ^ Ross, Malcolm (2005), "Some current issues in Austronesian linguistics", in D.T. Tryon, ed., Comparative Austronesian Dictionary, 1, 45–120. Berlin: Mouton de Gruyter.
- ^ Donohue, M., & Grimes, C. (2008). Yet More on the Position of the Languages of Eastern Indonesia and East Timor. Oceanic Linguistics, 47(1), 114–158.
- ^ Adelaar, K. Alexander; Himmelmann, Nikolaus (2005). The Austronesian languages of Asia and Madagascar.. London: Routledge.
- ^ Blust, Robert (2010). „The Greater North Borneo Hypothesis”. Oceanic Linguistics. 49 (1): 44—118. JSTOR 40783586. doi:10.1353/ol.0.0060.
- ^ Smith, Alexander D. 2018. The Barito Linkage Hypothesis, with a Note on the Position of Basap. JSEALS Volume 11.1 (2018).