Zlatićevo

Zlatićevo
Zlatićevo;
	Zlatićevo
Administrativni podaci
Država	Srbija
Upravni okrug	Jablanički
Opština	Vlasotince
Stanovništvo
— 2011.	83
Geografske karakteristike
Koordinate	42° 57′ 22″ S; 22° 15′ 19″ I / 42.956166° S; 22.255333° I
Vremenska zona	UTC+1 (CET), leti UTC+2 (CEST)
Aps. visina	705 m
	Zlatićevo Zlatićevo na karti Srbije
Ostali podaci
Pozivni broj	016
Registarska oznaka	VL

Zlatićevo je naselje u Opštini Vlasotince u Jablaničkom okrugu. Prema popisu iz 2011. bilo je 83 stanovnika (prema popisu iz 2002. bilo je 200 stanovnika).

Selo je na zaravni na nadmorskoj visini između 600 i 800 metara, okrenuto ka jugu, u zavetrini i uvek izloženo suncu. Naselje je dobilo naziv po rudi zlata, koja je kopana u vreme Rimljana. Livnica (tarapana) je bila u Prekop gradu.

Selo je elektrificirano. Postoji vodovod sa izvora. Izgrađen je makadamski put koji selo povezuje sa Vlasotincem preko Donjeg Dejana. U selu je nekada postojala potkivačka i kovačka radnja. Zlatićevo ima prodavnicu, zadružni dom i četvorogodišnju osnovnu školu, koja je otvorena posle Drugog svetskog rata. Nekada puna, škola u današnje vreme ima mali broj đaka iz Zlatićeva, Predanče i Javorja. Zadružni dom sela služio je organizaciji manifestacija, priredba i igranki zimi, u vreme raspusta i državnih praznika.

Kod “krsta” je postavljeno spomen obeležje svim poginulim i žrtvama terora od Bugara i Nemaca u Drugom svetskom ratu iz Zlatićeva, Jakovljeva, Predanče, Ravnog Dela i Gornjeg Dejana i Đorđina. Na tom mestu se sve do pred kraj XX veka slavio državni praznik 7. jul kao dan ustanka u Srbiji.

Gašenje seoskog vašara u kome se nekad slivala mladost u šarenilu sa svih strana ovog dela Povlasinja doprinelo je u nekom smislu opustošenju sela. U prethodnim vremenima se tu igralo uz pleh muziku i harmonikaše na nekoliko kola.

Demografija uredi

U naselju Zlatićevo živi 168 punoletnih stanovnika, a prosečna starost stanovništva iznosi 46,3 godina (42,5 kod muškaraca i 50,6 kod žena). U naselju ima 77 domaćinstava, a prosečan broj članova po domaćinstvu je 2,60.

Ovo naselje je velikim delom naseljeno Srbima (prema popisu iz 2002. godine), a u poslednja tri popisa, primećen je pad u broju stanovnika.

Grafik promene broja stanovnika tokom 20. veka

Demografija^[1]
Godina	Stanovnika
1948.	305
1953.	309
1961.	326
1971.	459
1981.	349
1991.	315	315
2002.	200	200
2011.	83

Etnički sastav prema popisu iz 2002.‍^[2]

Srbi	199	99,5%
Rumuni	1	0,5%
nepoznato	0	0,0%

Stanovništvo prema polu i starosti^[3]


	m	ž
?	0	1
80+	3	4
75—79	3	6
70—74	10	10
65—69	9	18
60—64	6	8
55—59	2	1
50—54	7	5
45—49	8	7
40—44	7	3
35—39	8	6
30—34	6	3
25—29	9	5
20—24	5	4
15—19	6	3
10—14	5	5
5—9	8	3
0—4	3	3
Prosek :	42,5	50,6

Domaćinstva

**Broj domaćinstava prema popisima iz perioda 1948—2002.**
Godina popisa	1948.	1953.	1961.	1971.	1981.	1991.	2002.
Broj domaćinstava	49	50	60	102	93	92	77

**Broj domaćinstava po broju članova prema popisu iz 2002.**
Broj članova	1	2	3	4	5	6	7	8	9	10 i više	Prosek
Broj domaćinstava	17	30	12	9	6	1	1	1	0	0	2,60

Stanovništvo staro 15 i više godina po bračnom stanju i polu

Pol	Ukupno	Neoženjen/Neudata	Oženjen/Udata	Udovac/Udovica	Razveden/Razvedena
Muški	89	24	58	4	3
Ženski	84	6	59	18	1
UKUPNO	173	30	117	22	4

Stanovništvo po delatnostima koje obavlja

Pol	Ukupno	Poljoprivreda, lov i šumarstvo	Ribarstvo	Vađenje rude i kamena	Prerađivačka industrija
Muški	48	32	0	0	0
Ženski	21	17	0	0	0
UKUPNO	69	49	0	0	0
Pol	Proizvodnja i snabdevanje	Građevinarstvo	Trgovina	Hoteli i restorani	Saobraćaj, skladištenje i veze
Muški	0	14	1	0	0
Ženski	0	0	1	0	0
UKUPNO	0	14	2	0	0
Pol	Finansijsko posredovanje	Nekretnine	Državna uprava i odbrana	Obrazovanje	Zdravstveni i socijalni rad
Muški	0	0	0	0	0
Ženski	0	0	0	2	0
UKUPNO	0	0	0	2	0
Pol	Ostale uslužne aktivnosti	Privatna domaćinstva	Eksteritorijalne organizacije i tela	Nepoznato
Muški	0	0	0	1
Ženski	0	0	0	1
UKUPNO	0	0	0	2

Stanovništvo i genealogija uredi

Zlatićevci su poreklom iz Dejana. Alabirci (Đokići) su došli sa Kopaonika prvo u Dejan, pa se preselili u Zlatićevo. Po kazivanjima Toze Arsića (*1881) Đoka Rabudžinski je uvek nosio za pojas rabus i četrdeset godina bio turski kmet u široj okolini sve do Niša. Pomagao je hajduke pa je potom optužen jer je ubio turskog bega. Sam je sebi presudio i otrovao se. Sahranjen je na tromeđi Zlatićeva, Svođa i Jakovljeva. Od njega potiču Gluscinci, Rabudžinci, Badžinci i Milenkovići.

Boškovci su iz Vlasine i Donjeg Dejana. Živkovci su se naselili iz Donje Lopušnje 1804. godine. Tamo su prvo pobegli iz Niša u mahalu Saramandici. Gruinci (Aleksići) su preklom iz Gare, a Čubrikinci (Stankovići) iz Svođa.

Upadljiva je dugovečnost meštana Zlatićeva: Mladen Grujić (116 godina), Mijalko Badžić (112 godina), Kita Mladenović (103. godine), Cone Gluvac (100 godina).

Mnogi meštani su se naselili posle oslobođenja od Turaka 1878. godine iz Gara i sa vlasinske oblasti. U Zlatićevu je bilo nekoliko napuštenih turskih kuća, koje su zauzete od strane doseljenika. U to vreme dolaze Ilići, Ranđelovići, Veličkovići, Miloševići, Boškovići, Stojanovići, Mladenovići i Arsići. Mnoge familije su se odselile u Vlasotince i Veliku Plani.

Nekada su u Zlatićevu, Dejanu i Predanči bili poznati stočari, koji su “iljadili” svoje stado, koje je paslo na padinama Bukove glave i dobropoljskih i kozilskih čuka, Danas nažalost više i nema ovaca u ovom kraju na početku XXI veka.

U stara vremena Zlatićevci su bili kovači, pinteri, terzije i ciglari majstori. Posle Drugog svetskog rata živelo se siromašno, pa su mnogi išli u pečalbu kao dlakari, pinteri i ciglari. Berba žutog kukuruza u Vojvodini bila je poseban svakogodišnji posao. Sedamdesetih godina XX. veka pojavom privatnih preduzimača išlo se u ciglare i zidare. To nije zaustavilo migracije u Vlasotince, Veliku Planu, Beograd i druga mesta u Srbiji.

Mahala Čuka uredi

Mahala Čuka je planinski zaselak Zlatićeva na mestu gde je bilo latinsko groblje. Braća Nikola i Krsta iz Boljara, doselili su se u Zlatićevo, gde su kao stočari imali kolibe u mahali Čuka, da bi se potom preselili sa svojim porodicama. Inače, njihove porodice vode poreklo sa Kosova odakle su preko Boljara naselile mahalu. Nikolini sinovi su bili Ilija, Stanija i Đorđe (današnje porodice Ilić i Mladenović). Krstini sinovi su bili Aranđel i Zlatko (današnje porodice Ranđelović i Zlatković). U mahali Čuka živi i porodica Jovanović. Godine 2011. ovaj zaselak ima tek 14 meštana.

U blizini mahale se u 6. veku nalazio rimski grad vizantijsko utvrđenje. Tu je bilo 30-40 kuća Rimljana, a groblje je bilo na kosoj strani mahale (sa desne strane reke Bistrice). Meštane koju su kasnije naselili ovaj kraj su iz tog razloga zvali latini. U predelu Košare od mahale Čuka prema reci Bistrici, između mahale Predanča i sela Javorje, postoji Boškov kamen i srpsko groblje čija starost nije ispitana.

Reference uredi

^ „Knjiga 9”. Stanovništvo, uporedni pregled broja stanovnika 1948, 1953, 1961, 1971, 1981, 1991, 2002, podaci po naseljima (PDF). webrzs.stat.gov.rs. Beograd: Republički zavod za statistiku. maj 2004. ISBN 86-84433-14-9.
^ „Knjiga 1”. Stanovništvo, nacionalna ili etnička pripadnost, podaci po naseljima. webrzs.stat.gov.rs. Beograd: Republički zavod za statistiku. februar 2003. ISBN 86-84433-00-9.
^ „Knjiga 2”. Stanovništvo, pol i starost, podaci po naseljima. webrzs.stat.gov.rs. Beograd: Republički zavod za statistiku. februar 2003. ISBN 86-84433-01-7.

Spoljašnje veze uredi

[1] „Knjiga 9”. Stanovništvo, uporedni pregled broja stanovnika 1948, 1953, 1961, 1971, 1981, 1991, 2002, podaci po naseljima (PDF). webrzs.stat.gov.rs. Beograd: Republički zavod za statistiku. maj 2004. ISBN 86-84433-14-9.

[2] „Knjiga 1”. Stanovništvo, nacionalna ili etnička pripadnost, podaci po naseljima. webrzs.stat.gov.rs. Beograd: Republički zavod za statistiku. februar 2003. ISBN 86-84433-00-9.

[3] „Knjiga 2”. Stanovništvo, pol i starost, podaci po naseljima. webrzs.stat.gov.rs. Beograd: Republički zavod za statistiku. februar 2003. ISBN 86-84433-01-7.

[1]

[2]

[3]