Zoran Joksimović

Za drugu upotrebu, pogledajte stranicu Joksimović.

Zoran Joksimović (Brezovica, 12. septembar 1932 — Valjevo, 26. april 2015) bio je srpski književnik, istoričar i novinar. Dobitnik je više nagrada za naučno delo.

Zoran Joksimović
Portret Zorana Joksimovića, 2010. godina
Lični podaci
Datum rođenja	(1932-09-12)12. septembar 1932.
Mesto rođenja	Brezovica, Kraljevina Jugoslavija
Datum smrti	26. april 2015.(2015-04-26) (82 god.)
Mesto smrti	Valjevo, Srbija
Obrazovanje	Filološki fakultet u Beogradu
Porodica
Supružnik	Tatjana (poč. rođena Mihaljuk)

Biografija

Rođen u selu Brezovici, u Tamnavi, 12. septembra 1932. Osnovnu školu je učio u Brezovici (1939—1943), gimnaziju u Valjevu (1945—1952), a slavistiku i jugoslovenske književnosti sa srpskohrvatskim jezikom studirao je u Beogradu (1952—1957).

Skoro ceo radni vek proveo u novinarstvu. Kao učenik pokrenuo je list Reč omladine (1952). U valjevskom Napredu bio je novinar-urednik kulturne rubrike i feljtona (1957.-1961. i 1966.-1990), urednik lista (1961), glavni i odgovorni urednik (1962—1964. i 1966-1970), a direktor (1962—1964). Bio je upravnik volonter Gradske biblioteke (1963), i kustos u Narodnom muzeju (1965-1966) u Valjevu.

Radio je i kao dopisnik Večernjih novosti i Tanjuga. Uređivao je dečji list Polet (1958—1961) i Susreti (1971—1976). Član redakcija i uređivačkih odbora: U stvari (1960—1961), Vukov sabor (1971-1976), Glasnik IAV (1959—1971), Gimnazijalac (jubilarni 1980. i 1990), GIRO Milić Rakić (1980—1994) i dr. Zoran Joksimović je dvadeset godina (1991—2010), bio jedan od dvojice urednika Kalendara Kolubara, (jedno vreme Valjevac) i redaktor Biografskog leksikona Valjevskog kraja (1996—2010). Uređivao je republički časopis Knjižar (2000—2010).

Uredio je i knjige Gola Glava i njena škola i Sto godina Osnovne škole u Pambukovici, kao i knjigu Maturanti Valjevske gimnazije 1952. (o pedesetogodišnjici polaganja ispita zrelosti). Bio je član je Udruženja novinara Srbije od 1957, i Udruženja književnika Srbije (1962).

Preminuo je u Valjevu 26. aprila 2015. godine.

Nagrade

Radovi Zorana Joksimovića nagrađivani su na anonimnim konkursima: priče u Šapcu, Kruševcu, Nišu, Leskovcu, Beogradu, Sarajevu, Skoplju; romane Poslednje leto i Petljarević i ostali nagradio je Telegram u Zagrebu (1966. i 1967); romansiranu biografiju Život Dragojla Dudića i povest Jači od vatre nagradila je Fondacija Dragojlo Dudić (1972. i 1974).

Delo

Njegovo delo je bilo raznovrsno i bogato. Autor je priča, pripovedaka, romana, romansiranih biografija, feljtona, hronika, članaka, kritika, zapisa, porteta, intervjua, pozorišnih, radio i TV scenarija, bibliografija. Pojedine knjige Zorana Joksimovića doživele su više izdanja, dramatizovane i pozorišno izvođene.

Prevođen je na mađarski, makedonski, ruski i engleski jezik. Osim književnog rada Joksimović izučava prošlost Valjeva, Valjevskog kraja i, u novije vreme, Tamnave, XIX i XX veka u širokom žanrovskom i tematskom rasponu od političke, privredne istorije i demografije do istorije kulture, umetnosti i štampe. Njegovo višegodišnje književno, novinarsko i uredničko iskustvo, poslužilo mu je za veoma uspešan i cenjen redaktorski rad koji je i jezički stručan.

Knjige

• Senke vetrovima odnesene, pripovetke, Beograd 1961;
• Dragojlo Dudić, kratka biografija, Beograd 1964;
• Selo Dragojla Dudića, hronika, Novi Sad 1966;
• Valjevo, grad ustanika (s grupom autora) Beograd 1967;
• Poslednje leto, roman, Rijeka 1968;
• Poruka ispod vešala, povest, Valjevo 1971;
• Život Dragojla Dudića, romansirana biografija, Beograd 1974;
• Jači od vatre, povest Valjevo 1977;
• Podrinje i Kolubara, turistički vodič (s grupom autora), Beograd 1979;
• Petljarević i ostali, roman, Valjevo 1980;
• Revolucionarni radnički pokret u Valjevskom kraju 1919—1941, hronika, Valjevo 1981;
• Sunce u visokom luku, pripovetke (predgovor Sl. Ž. Marković), Valjevo 1982;
• Dragojlo Dudić, Valjevo 1987.
• Izabrana proza (izbor Ostoja Prodanović), Valjevo 2012;