Ivan Bujna
Ivan Bujna (sloven. Ivan Bujna; Pukanjec, 26. jul 1881 — Bratislava, 23. jul 1949) je bio slovački evangelistički sveštenik i senior, verski pisac i nacionalni radnik.
Ivan Bujna | |
|---|---|
 Ivan Bujna | |
| Puno ime | Ivan Martin Bohuslav Bujna |
| Datum rođenja | 26. jul 1881. |
| Mesto rođenja | Pukanjec, Austrougarska |
| Datum smrti | 23. jul 1949. (67 god.) |
| Mesto smrti | Bratislava,  Čehoslovačka |
Biografija
urediObrazovanje
urediOtac mu je bio Martin Bujna, evangelistički sveštenik a majka Ljudmila (rođena Holeči). Pohađao je Evangelističku gimnaziju u Banskoj Bistrici (1892-1894) i Banskoj Štjavnjici (1894-1900). Teologiju je studirao u Bratislavi (1900—1904).[1]
Sveštenik
urediSlužbu je počeo kao kapelan sveštenika Samuela Valašeka u Mijavi, nakon čega je postavljen za kapelan seniora Jana Leška iz Brezove. Godine 1905. izabran je za sveštenika u Nove Sadi, gde se oženio Anom, sa kojom je imao sina Vladimira. Nakon smrti Karola Hrdličke izabran je za sveštenika slovačke evangelističke zajednice u Nadlaku, te je instaliran 31. januara 1909. od strane oca Martina Bujne. Po njegovom dolasku evangelistička zajednica u Nadlaku brojala je oko 7.300 članova.[1]
Izbor za seniora
urediNjegova najveća zasluga je osnivanje slovačkog seniorata u okviru biskupije Evangelische Landeskirche u Sibinju nakon Prvog svetskog rata. Time su svi evangelistički Slovaci u Rumuniji dobili sopstvenu crkvenu organizaciju.[2] Prvi sinod Slovačkog seniorata održan je u Nadlaku 31. januara 1933, i tom prilikom za seniora je izabran Jan Kmeć, a za njegovog zamenika Ivan Bujna. Na četvrtom sinodu decembra 1935. Kmeć je podneo ostavku iz zdravstvenih razloga, a na njegovo mesto dolazi Bujna. Sve do maja 1948. ostao je duhovni poglavar slovačkih evangelista u Rumuniji.
Organizovao je amaterske pozorišne predstave i kulturne večeri. Osnovao je sportsko društvo „Sokol”, bio je član udruženja „Muzeálna spoločnosť” i na čelu udruženja „Slovenský ľudový kruh” (1914-1948).
Tokom Drugog svetskog rata i kratke okupacije Nadlaka od strane Hortijevih snaga Bujna je izbegao u Buzjaš. Nakon 1945. postao je veliki zagovornik repatrijacije, na koju se i sam odlučuje, i u novembru 1947. se sa suprugom preselio u Bratislavu.
Sahranjen je na groblju Slávičie údolie u Bratislavi.[1]
Odlikovanja
urediNosilac je Ordena rumunske zvezde i Ordena rumunske krune, kao i čehoslovačkog Ordena belog lava.[1]
Bibliografija
uredi- Stručný nástin dejín církve evanjelickej a. v. v Naďlaku - Od roku 1853 do roku 1912 (Kratak pregled istorije Evangelističke crkve u Nadlaku, od 1853. do 1912. godine) (Liptovski Mikulaš, 1912)
- Dejiny Slovenského ľudového kruhu (Istorija Slovačkog narodnog kruga) (Košice, 1935)
Reference
uredi- ^ a b v g Vanko, Gheorghe Dušan (2012). „L'udovít Boor şi Ivan Bujna – personalităţi ale slovacilor evanghelici din România în secolul XX”. Revista Bistriþei. XXVI: 272—274.
- ^ „Nadlak - Horlivý kňaz a národovec Ivan Bujna”. www.oslovma.hu.
