Ipolit Rimski
Ipolit je hrišćanski svetitelj.[1] Rođen oko 170. bio je episkop rimski i postradao je za veru u vreme cara Klaudija.
Ipolit je bio Grk iz Aleksandrije, učenik cenjenog Irineja, jednog od najplodnijih crkvenih pisaca na Zapadu. S takvim kvalitetima Ipolit se nije mogao pomiriti sa izborom Kalista za novog rimskog episkopa. Svaki Kalistov dekret o pokajanju video je kao oportunistički čin i manevar za privlačenje širokih masa, spuštajući nivo moralnih zahteva do dna. Kritikovao je oštro Zafirina ali se otvoreno obrušavao na Kalista stvarajući sa svojim pristalicama svojevrsnu šizmu (raskol). Njegovo nezadovoljstvo nastavljeno je tokom episkopata Urbana I kao i tokom Pontijevog upravljanja Crkvom.
Tokom 235. Ipolit i Pontijan zatvoreni su po naređenju cara Maksimina. Iako međusobni protivnici, kao robijaši našli su se u istom kamenolomu na Sardiniji. Za vreme robije u međusobnim razgovorima protivnici su došli do zajedničkog zaključka o svojim taštinama i sujetama ali i o svojim ambicijama. Izmirili su se, pa Ipolit vernicima šalje poruku: „Ostanite verni svojoj katoličkoj crkvi“. [a]
Obojica umrli su iste godine kao mučenici. Fabijan, novi episkop grada Rima vratio je njihove mošti u Rim gde su sahranjene istoga dana 13. avgusta 236. godine. Potomci su im oprostili ljudske slabosti i slave ih kao svece.
Kada u Rimu devica Hrisija bi nemilostivo mučena za Hrista, tada se zastupi za nju pred mučiteljima Sveti Ipolit i izobliči mučitelje. Zbog toga protesta i on bi stavljen pod sud, suđen i osuđen na smrt posle dugih istjazanja. Vezaše mu i noge i ruke i potopiše ga u moru. S njime i Hrisijom postrada još dvadeset mučenika. Postrada Sveti Ipolit 269. godine.
Srpska pravoslavna crkva slavi ga 30. januara po crkvenom, a 12. februara po gregorijanskom kalendaru.[1]
Vidi još uredi
Reference uredi
- ^ a b „Sveti sveštenomučenik Ipolit, episkop rimski”. Večiti pravoslavni kalendar (na jeziku: srpski). Pristupljeno 2024-01-22.
Napomene uredi
- ^ Ovde pojam katolička ima smisao celine, opštosti i vaseljenskog obima.
Napomena: Ovaj članak, ili jedan njegov deo, izvorno je preuzet iz Ohridskog prologa Nikolaja Velimirovića.
