Istamske igre
Istamske igre (ili Istmijske igre) su svečanosti i takmičenja u Antičkoj Grčkoj u čast boga Posejdona. Održavale su se na Istamskoj (Korintskoj) prevlaci svake druge godine, sredinom leta, posle Antičkih olimpijskih igara. To su bile najvažnije antičke igre.[1]
U početku su imale lokalno, a od 589. pr.n.e. opštegrčko značenje. Obuhvatale su takmičenja u atletici i konjskim zapregama, a kasnije i u muzici i poeziji. Pobednici su nagrađivani vencem od celera ili borovih grančica, a kasnije od celerovog lišća i učešće u sportskim nadmetanjima su smatrali vrhuncem zemaljske sreće, jer će pobednik biti predmet divljenja za života i predmet slavljenja posle smrti, tako da cilj nadmetanja nije bilo koristoljublje, nego častoljublje.[2]
Kao i ostale igre i Istamske su ukinute u 4. veku, učvršćivanjem hrišćanstva na tim prostorima, kad su izgubile religiozni značaj i kad počinju da se smatraju paganskim slavljima.
Arheološka iskopavanja vršena krajem 19. veka, otkrila su u blizini Korinta ostatke Posejdonovog hrama, teatar, hipodrom i stadion. Na tom stadionu je 336. pr.n.e. Aleksandar Veliki aklamacijom izabran za vojskovođu protiv Persijanaca. Tu je i 196. pr.n.e. Rimski konzil Tit Kvinkcije Flaminin, prilikom Istamskih igara, proglasio slobodnim grčke gradove, posle završetka Drugog makedonskog rata sa Filipom V Makedonskim.
Vidi još
urediLiteratura
uredi- Enciklopedija fizičke kulture, JLZ Zagreb 1975. tom 1. str. 351.