Katedrala u Dubrovniku
Katedrala u Dubrovniku je posvećena Uznesenju Blažene Djevice Marije na nebo (Velika Gospa). Centar je Dubrovačke biskupije. Nastala je na mestu vizantijske i romaničke katedrale, uništene u velikom zemljotresu 1667. godine. Sadašnja barokna katedrala građena je od 1671. do 1713. godine.
| Katedrala u Dubrovniku | |
|---|---|
 Katedrala u Dubrovniku | |
  Katedrala u Dubrovniku Lokacija na mapi Hrvatske | |
| Osnovne informacije | |
| Lokacija | Dubrovnik, Hrvatska |
| Koordinate | 42° 38′ 23″ S; 18° 06′ 38″ I / 42.6398487141316° S; 18.110688328743° I |
| Religija | katolicizam |
| Tip | katolička crkva |
| Biskupija | Dubrovačka biskupija |
| Arhitektonski opis | |
| Arhitekt(i) | Andrea Bufalini |
| Stil arhitekture | barok |
| Početak izgradnje | 1671. |
| Završetak izgradnje | 1713. |
Prema legendi, romanička katedrala iz 12. veka je građena novcem engleskog kralja Ričarda I Lavljeg Srca, koji je nedaleko od Lokruma preživeo havariju, posle povratka iz trećeg krstaškog rata 1192. godine.[1] Kao znak zahvanosti, dao je 100.000 dukata, što je tada bio jako veliki novac. Bila je to prva romanička bazilika na istočnom Jadranu i uticala je na crkvenu arhitekturu u čitavoj regiji. Bila je neobično visoka, što se vidi na slikama Dubrovnika pre zemljotresa 1667. godine. U tom zemljotresu katedrala je bila potpuno razorena. Krstionica u blizini je preživela, ali se više nije koristila. Ulogu katedrale privremeno je preuzela crkva svetog Vlaha.
Velik doprinos u ponovnoj izgradnji katedrale je dao sveštenik i diplomata Stjepan Gradić. Nabavio je mnogo novca i našao je arhitekta Andreu Bufalinija iz Urbina. Njegove nacrte je prihvatio 1671. dubrovački Senat, koji je tada težio štednji. Katedrala je završena u baroknom stilu 1713. godine. Senat je na fasadu postavio mermernu ploču u zahvalnost Stjepanu Gradiću. Otvarenje katedrale bila je velika svečanost.
Enterijer katedrale je raskošan. Iznad glavnog oltara nalazi se slika "Uznesenje Marijino" iz 16. veka, koju je potpisao slavni italijanski slikar Ticijan. Jedinstveni oltar Svetog Ivana Nepomuka sagrađen je od porfirnog mermera.
U trezoru katedrale čuvaju se mnogi zlatni i srebrni relikvijari, krstovi, crkveno posuđe i slike italijanskih, flamanskih i hrvatskih slikara, među kojima je i slika "Bogorodica sa detetom" iz 16. veka, nastala prema delu slavnog italijanskog slikara Rafaela. U trezoru je i relikvija glave Svetog Vlaha (Vlasija) iz 11—12. veka, u obliku krune vizantijskih careva. Ukrašena je medaljonima u emajlu i dragim kamenjem i predstavlja rad dubrovačkih zlatara.
U trezoru se takođe čuva i čudotvorna Isusova pelenica čiji se jedan deo čuva u Lateranskoj bazilici.[2]
Reference uredi
- ^ experience.dubrovnik.hr[mrtva veza], "Katedrala", pristupljeno 25. avgusta 2014.
- ^ Bego-Urban, Melita, Škrinja uspomena (Dubrovački jezički pabirci), 1. izd., humanitarno društvo Župe dubrovačke. . Загреб. 2010. pp. 279-280. ISBN 978-953-99329-5-2.
Literatura uredi
- Kruno Prijatelj, "Barok u Dalmaciji", u: Barok u Hrvatskoj, Zagreb, 1982.
