Konstantin II Bugarski
Konstantin II Asen (bug. Konstantin II Asen; umro 17. septembra 1422. godine u Beogradu) je bio bugarski car u vreme turske okupacije 1397-1422. Zajedno sa Fružinom predvodio je neuspešan ustanak protiv osmanskih vlasti, nakon čijeg gušenja se sklonio u Srbiju. Umro je na dvoru despota Stefana Lazarevića.
| Konstantin | |
|---|---|
 | |
| Lični podaci | |
| Datum rođenja | 1370-ih |
| Mesto rođenja | Drugo bugarsko carstvo |
| Datum smrti | 17. septembar 1422. |
| Mesto smrti | Beograd, Srpska despotovina |
| Porodica | |
| Potomstvo | Šišman Fružin, Stojko Fružin, Stojan Fružin, Stanislav Fružin |
| Roditelji | Jovan Stracimir Ana Besarab |
| Dinastija | Dinastija Šišmanovića |
| titularni bugarski car | |
| Period | 1397-1422 |
| Prethodnik | Jovan Stracimir |
| Naslednik | nema |
| Savladar | Fružin |
 | |
Biografija uredi
Konstantin je bio sin Jovana Stracimira, bugarskog cara (1356—1396) i Ane, ćerke vlaškog kneza Nikole Aleksandrua. Godina rođenja i mladost Konstantina nisu poznati. Život Konstantina Asena možemo pratiti od 1395. godine ili ranije, kada je od strane oca krunisan za savladara. Poslat je u Trnovo. O Konstantinu se ništa ne zna u trenutku zatvaranja njegovog oca 1396. godine od strane osmanskog sultana Bajazita. Jovan Stracimir je podstrekivao vojsku da pomogne hrišćanskim državama u otporu Osmanlijama. Nakon Nikopoljske bitke, Vidin je konačno pao pod osmansku vlast[1][2].
Pojedini bugarski istoričari veruju da su zapadni delovi Vidinskog carstva opstali pod Konstantinom sve do njegove smrti 1422. godine. Zajedno sa svojim rođakom Fružinom, sinom Jovana Šišmana, Konstantin je iskoristio građanski rat u Osmanskom carstvu, izazvan nakon smrti Bajazita u zarobljeništvu Tamerlana, da podigne ustanak u severozapadnoj Bugarskoj. Konstantin je takođe bio saveznik srpskog despota Stefana Lazarevića i vlaškog vojvode Mirčeta. Pobuna Konstantina i Fružina trajala je gotovo pola decenije, od 1408. do 1413. godine. Ona se širi na veći deo Bugarske, sve dok pobunjenici nisu bili poraženi od strane jednog od Bajazitovih sinova, sultana Muse.
Bugari potom staju na stranu Musinog brata Mehmeda, te je Mehmedova konačna pobeda uticala da se stanje Bugara u Osmanskom carstvu donekle popravi. Nakon pobede Mehmeda u bici kod sela Čamorlu 1413. godine, Konstantin je napustio Bugarsku. Ostatak života proveo je u Srbiji i Mađarskoj. Njegova imovina pripojena je bugarskim teritorijama 1422. godine. Nedugo zatim, Konstantin je umro na dvoru Stefana Lazarevića, 17. septembra 1422. godine. Konstantin je bio poslednji bugarski car, a njegova smrt 1422. godine označila je i konačan kraj Drugog bugarskog carstva. Osmanska kontrola nad Bugarskom trajaće sve do 1878. godine.
Reference uredi
- ^ Crampton 2005, str. 28.
- ^ John Van Antwerp Fine (1994). The Late Medieval Balkans: A Critical Survey from the Late Twelfth Century to the Ottoman Conquest. University of Michigan Press. str. 423—425. ISBN 978-0-472-08260-5.
Literatura uredi
- John Van Antwerp Fine (1994). The Late Medieval Balkans: A Critical Survey from the Late Twelfth Century to the Ottoman Conquest. University of Michigan Press. str. 423—425. ISBN 978-0-472-08260-5.
- Crampton, R. J. (2005). A Concise History of Bulgaria. Cambridge University Press. ISBN 978-0-521-61637-9.
- Ivan Tjutjundžiev and Plamen Pavlov, Bălgarskata dăržava i osmanskata ekspanzija 1369–1422, Veliko Tărnovo, 1992.
Spoljašnje veze uredi
- Spisak bugarskih vladara Arhivirano na sajtu Wayback Machine (16. oktobar 2015)