Korisnik:Tijanastanic/pesak
| Hram Fajuan | |
|---|---|
 Hram Fajuan | |
  Lokacija Peking | |
| Osnovne informacije | |
| Lokacija | Peking |
| Koordinate | 39° 53′ 02″ N 116° 21′ 49″ E / 39.88389° S; 116.36361° I |
| Religija | Budizam |
| Zemlja | Kina |
| Arhitektonski opis | |
| Stil arhitekture | Kineska arhitektura |
| Osnivanje | 645. godine |
| Završetak izgradnje | 1437. godine (rekonstruisan) |
Hram Fajuan (Peking)
urediHram Fajuan, poznat još i pod nazivom Mindžong, nalazi se u južnom delu Điaozi Hutunga, u blizini Caišikou-a, koji pripada okrugu Siječeng[1]. Ovo je najstariji postojeći budistički hram u Pekingu. Hram poseduje ogromnu kolekciju budističkih Sutri, statua Bude, kao i rezbarija u kamenu. Trenutno je i lokacija Kineske budističke akademije, Kineske budističke biblioteke i muzeja kulturnih relikvija. Godine 2001. hram Fajuan je proglašen za jedan od pet nacionalnih ključnih spomenika kulture u Kini koji se nalazi pod zaštitom Državnog saveta Narodne Pepublike Kine.
Istorijski razvoj
urediZa vreme dinastije Tang, u 19. godini Dženguan (645.godina), vladar Taicong naredio je izgradnju hrama u Joudžou kao znak sećanja na vojnike koji su poginuli u istočnoj ekspediciji na Kogurjo.[2] U prvoj godini Vansui TungTijen ere (696. godine) završena je izgradnja ovog budističkog hrama. Vu Cetijen ga je nazvala Hram Mindžong. [3]Za vreme pobune Ana Lušana An Lušan i Ši Siming uspešno su izgradili pagode i spomenike u jugoistočnim i jugozapadnim delovima hrama[4], a hram je takođe privremeno preimenovan u hram Šuntijen.[5] U drugoj godini Džunghe (882. godine), ceo hram je uništen u požaru,[4] da bi potom nekoliko godina kasnije bio ponovno izgrađen u ranim godinama Đingfua. [4]
U trećoj godini Ćingning za vreme dinastije Liao (1057. godine), dogodio se veliki zemljotres u Joudžouu, a hram Mindžong je skoro u potpunosti uništen.[4] Rekonstrisan je šeste godine Sujenjung (1070. godine). Za vreme dinastije Đin, postao je čuveni hram u Đindžongdouu koji je služio Jurčenima kao prostorija za polaganje đinši ispita.[4]Car Ćincong od Songa je takođe proveo jedno vreme u ovom hramu kao zatvorenik. Za vreme rata u kasnoj dinastiji Juan i za vreme rane dinastije Ming hram je uništen, da bi u drugoj godini Džengtung (1437. godine) dinastije Ming, nakon rekonctrukcije bio preimenovan u hram Čongfu. U dvanaestoj godini Jungdžen (1734. godine) dinastije Ćing izvršena je ogromna rekonstrukcija i hram je pretvoren u kraljevski hram Vinaia specijalizovan za verske poslove i nazvan je hram Fajuan. Zatim tokom ĆijenLung perioda od četrdeset treće (1778. godine) do četrdeset pete godine (1780. godine) opet je došlo do značajne rekonstrukcije. Nakon završetka rekonstrukcije vladar ĆijenLung je lično posetio hram i kao poklon doneo tablu sa natpisom „Istinsko izvorište budizma”.(kineski:法海真源, pinjin: Fǎ hǎi zhēn yuán)
Za vreme Republike Kine, hram Fajuan je bio jedan od najvećih hramova u Pekingu. Nakon osnivanja Narodne Republike Kine, pretrpeo je ponovna renoviranja, a 1956. na ovom mestu je osnovana Kineska budistička akademija. Tokom Kulturne revolucije hram je pretrpeo ogromna oštećenja i uništen je veliki broj zgrada, natpisa, statuta Bude i budističkih Sutri. Tek 1978. godine njegova verska upotreba je obnovljena, a potom sledeće godine osnovana je Kineska budistička biblioteka i muzej kulturnih relkvija.
Glavna struktura i arhitektura
urediSve postojeće zgrade u hramu Fajuan izgrađene su tokom dinastija Ming i Ćing. Hram je okrenut ka severu i jugu u obliku nepravilnog pravougonika. Od južnog ka severnom delu dugačak je oko 240 metara, a od istočnog ka zapadnom prosečne je širine od 75 metara, pokrivajući površinu od 18000 kvadratnih metara. Ceo hram se može podeliti na šest dvorišta. Glavne zgrade su koncentrisane na centralnoj osi sever-jug, uključujući Planinsku kapiju, dvoranu Nebeskih kraljeva, Glavnu dvoranu, terasu Mindžong, dvorana Pilu, Veliki oltar saosećanja i Biblioteku budističkih sutri.
Zanimljivosti
uredi- Cveće u starom Pekingu je nekad bilo poznato po jorgovanima iz hrama Mindžong, božurima iz hrama Čungsijao, begonijama iz hrama Đile i belim božurima iz hrama Tijenninga. Tokom najprosperitetnijeg perioda dinastije Ćing unutar hrama Fajuan nalazilo se više od tri stotine jorgovana, uključujući ljubičaste i bele jorgovane, zahvaljujući kojima je postao poznat kao „More mirisnog snega". Za vreme sezone cvetanja, tokom kasnog proleća i ranog leta, hram organizuje „Festival jorgovana” , koji privlači veliki broj posetioca koji bi se oduševljeno zadržavali.
- Januara 1920, nakon što je Jang Kaihuijev otac, profesor Jang Čangđi sa Univerziteta u Pekingu, preminuo, a kako je njegovo telo boravilo ovde, Jang Kaihui zajedno sa Mao Cedungom, braćom i sestrom posetili su hram da odaju poslednju počast.
- Šezdesetih godina prošlog veka, pisac Li Ao inspirisan originalnim nazivom hrama Fajuan, „Midžong“, napisao je roman „Pekinški hram Fajuan“ koji beleži stradanje Tan Situnga nakon Stodnevne reforme. Upravo za ovo delo Li Ao je 2000. godine nominovan za Nobelovu nagradu za književnost, koja je donela prestiž i Li Aou i hramu Fajuan. Godine 2005. Li Ao je krenuo na „Kinesku kultrunu turneju” prilikom koje je izvršio specijalnu posetu hramu Fajuan.