Kosta Josipović
Kosta Josipović (Beograd, 2. maj 1887 – Skoplje, 7. avgust 1919), srpski umetnik, slikar impresionista
| Kosta Josipović | |
|---|---|
 Autoportret u vojničkoj uniformi, 1918. | |
| Lični podaci | |
| Datum rođenja | 2. maj 1887. |
| Mesto rođenja | Beograd, Kraljevina Srbija |
| Datum smrti | 7. avgust 1919. (32 god.) |
| Mesto smrti | Skoplje, Kraljevstvo SHS |
Biografija uredi
Rođen je u činovničkoj porodici. Kao talentovan učio je u prvoj generaciji polaznika slikarstvo kod Riste Vukanovića u Umetničkoj-zanatskoj školi. Za tu školu - njenu novu zgradu je kasnije radio dekorativne ukrasne elemente. Usavršavanje je nastavio u 25. godini, u Nemačkoj, sa državnom stipendijom, gde je (od maja 1912) u Minhenu u klasi profesora Huga Habermana.[1] Tada se družio sa Momčilom Nastasijevićem i drugim srpskim studentima umetnosti. Pre i po povratku iz Minhena živi i radi u Beogradu. Javlja se kao učitelj crtanja - grafičkog skiciranja u beogradskim školama 1911. godine.[2] Vodio ga je 1911. godine kao svog pomoćnika Dragutin Inkiostri, u Italiju, u Torino, na Međunarodnu izložbu dekoratovnih umetnosti.
Ranjavan u Balkanskom i Prvom svetskom ratu, lečen u Bizerti i Nici gde neprekidno slika. Njegova slika "Na mrtvoj straži" izložena ja 1912. godine u Beogradu na Četvrtoj jugoslovenskoj izložbi. Vratio se 1918. godine u vojničke redove, da bi učestvovao u proboju Solunskog fronta, kada je teško ranjen. Preminuo je u skopskoj vojnoj bolnici 1919. godine.[3]
Kao impresionist Kosta Jovanović zvani Sos poznat je po delu "Jedrilice na vodi", koje je radio po uzoru na Kloda Monea. Radio je 1909. godine u pastelu portret devojke Jele Kovačević, 1910. godine "Potrtret gospođe Živković" i jedan od njegovih poslednjih radova iz 1917. godine, "Portret mlade Italijanke".
Radio je ikone (16) na ikonostasu pravoslavne crkve u Ribnici, kod Mionice.[4]
Poznat po slici „Pred Bitoljem“ inspirisanoj istorijskim događajem iz I Balkanskog rata. Za razliku od epskog slikarstva Paje Jovanovića i ostalih savremenika, Josipović slika istorijski trenutak na sasvim novi i neobičan način bez tendencije ka glorifikaciji svoje vojske. Nema zaleđenog rama u kom su akteri u žaru borbe uhvaćeni u najdramatičnijem trenutku. Josipović figure slika bez portretnih karakteristika i bez težnje za karakterizacijom. Figure su tako organizovane i slikane da stvaraju vrlo ubedljivu iluziju kretanja. Godinu dana kasnije Aleksa Šantić piše pesmu sa istim nazivom, možda inspirisanu ovim ingenioznim delom Koste Josipovića. Izgubljena je njegova ratna istorijska kompozicija "Prelaz preko Albanije".[5]
Reference uredi
Literatura uredi
- Živković, S. (2009): Neuništivi svet duhovne lepote. Interprint.
