Kučlat

Kučlat ili Kušlat je srednjovjekovni grad u Republici Srpskoj podignuta na špic stjeni nedaleko od Paljevića na mjestu ušća rijeke Jadar u Drinjaču, u opštini Zvornik. Grad je sagradio srpski ban Radovan, piše Evlija Čelebija.

Kučlat se prvi put pominje 1345. godine, a u povelji kralja Stefana Ostoje iz 1417. godine, kao svjedok navodi se Nikola Kučlatović lat. Cuclatovich. Po Nikolinoj porodici grad se zvao Kučlat. Grad je imao i svoje predgrađe u kome je bila i Dubrovačka kolonija trgovaca, a u njemu je bila smještena i carina. U toku 15. vijeka Kučlat je prelazio iz ruke u ruku, pa je tako osim srpskih vladara kralja Stefana Ostoje i despota Stefana Lazarevića, prelazio i u ruke Mađara i Turaka. Kučlat je od 1404. bio u posjedu Hrvoja Vukčića Hrvatinića, a od 1410. godine, sporazumno je predat ugarskom kralju Žigmundu Luksemburškom.

Pao je pod Turke 1463. godine i od tada, pa do 1833. godine u njemu je bila smještena turska posada. Turski putopisac Evlija Čelebija piše da je Kučlat okrugao kameni grad tvrdih bastiona, podignut na vrletnoj stijeni; nema opkopa ali je opasan paklenim ponorom. Važi za jedan od najnepristupačnijih gradova Bosne i Hercegovine. Danas su vidljivi ostaci zidova nekadašnjeg grada, ali je nemoguće utvrditi tačnu osnovu tvrđave. Zajedno sa okolnim liticama osnova izgleda kao izlomljena elipsa što se Čelebiji učinilo kao da je grad okruglog oblika, smatra Redžić.

Vidi još

• Opština Zvornik
• Paljevići

Literatura

• Vego, Marko (1957). Naselja bosanske srednjovekovne države. Sarajevo: Svjetlost. 
• Redžić, Husref (2009). Srednjovjekovni gradovi u Bosni i Hercegovini. Sarajevo: Sarajevo-pablišing. ISBN 978-9958-21-511-7. 
• Čelebi, Evlija (1967). Putopis : odlomci o jugoslovenskim zemljama. Sarajevo: Svjetlost.