Martin Valzer
Martin Valzer (nem. Martin Walser; Vaserburg, 24. mart 1927 — Iberlingen, 28. jul 2023) bio je nemački pisac.[1]
Martin Valzer | |
|---|---|
 | |
| Datum rođenja | 24. mart 1927. |
| Mesto rođenja | Vaserburg, Nemačka |
| Datum smrti | 28. jul 2023. (96 god.) |
| Mesto smrti | Iberlingen |
| Supružnik | Katharina Neuner-Jehle |
Biografija uredi
Valzer već decenijama ostavlja dubok trag u nemačkoj literaturi. Pisanje je moj život, kaže pisac koji je 1955. za knjigu pripovedaka nagrađen od strane legendarne „Grupe 47“, i od tada objavljuje svoja dela u mnogim rodovima i žanrovima - romane, pozorišne drame, pripovetke ili televizijske scenarije, te stoga pripada ne samo najproduktivijim nego i najuspešnijim savremenim nemačkim autorima. Većina od njegovih dvadesetak romana su bestseleri, pre svih roman Konj u bekstvu, koji je prodat u neverovatnih četiri miliona primeraka.
Ovaj umetnik se politički angažovao u predizbornoj kampanji SPD i kao protivnik rata u Vijetnamu. Njegov izdavač Zigfrid Unzeld smatrao ga je komunistom. Godine 1988, međutim, uzbudio je javnost kritikom nemačke podeljenosti, a kada se 1998. godine zahvaljivao na nagradi za mir nemačkih knjižara, kritikovao je instrumentalizaciju holokausta, što je nazvao moralnom toljagom kojom se postiže suprotan efekat. Tadašnji predsednik Saveta nemačkih Jevreja Ignac Bubis optužio ga je za duhovno spaljivanje Jevreja, pa je kasnije Valzer povukao svoju izjavu. Izjašnjavajući se o ratovima na prostoru Jugoslavije osudio je bombardovanje Srbije.[2]
Književni rad uredi
Kao nijedan drugi savremeni nemački autor Valzer tematizuje svakodnevicu srednjeg sloja. Njegovi junaci su službenici, učitelji, obični ljudi, a sudar supruga, šefova, prijatelja ili ljubavnika sa vlastitim čežnjama često ove likove čini tragičnim. Sa ironijom i simpatijama Valzer slika svoje junake koji životare sa osećanjem niže vrednosti i sebe vide kao gubitnike. U svim svojim delima ovaj pisac se oslanja na vlastita iskustva. Romani bez biografskih delova i nisu romani nego sociološka dela, izjavio je jednom prilikom. Njegova najnovija dela su Pupoljci straha (Shmekendike blumen, 2014) i Čovek koji umire (Ein sterbender Mann, 2016).
Glavna dela u prevodu na srpski i hrvatski uredi
- Odbjegli konj, Zagreb, „Znanje“, 1983 (prev. Mignon Mihaljević)
- Rad na duši, Zagreb, „August Cesarec“, 1987 (prev. Sonja Đerasimović)
- Moj džinovski problem (izbor priča), Beograd, „Rad“, 2000 (prev. Života Filipović)
- Životopis ljubavi, Beograd, „Paideja“, 2003 (prev. Tijana Obradović)
- Poslednja Geteova ljubav, Beograd, „Laguna“, 2013 (prev. Mirjana V. Popović)
Nagrade uredi
Martin Valzer je za svoja ostvarenja, osim nagrade „Grupe 47“ i Nagrade za mir nemačkih knjižara 1998, dobio i nagradu „Georg Bihner“, Veliki krst zasluga Nemačke, Veliku nagradu Bavarske akademije lepih umetnosti za književnost, i proglašen je vitezom umetnosti i književnosti.
Reference uredi
- ^ Biografija na sajtu izdavačke kuće „Laguna“. (Pristupljeno 1. marta 2016)
- ^ Ne bih bombardovao Srbe, NIN br. 2808, 26. oktobar (2004). str. 42-45.
