Mikael Lodra (fr. Michaël Llodra; rođen 18. maja 1980) bivši je francuski profesionalni teniser.[1] Osvojio je tri Grend slema u parovima: dva puta Otvoreno prvenstvo Australije i jednom Vimbldon.

Mikael Lodra
Mikael Lodra
Lični podaci
Datum rođenja(1980-05-18)18. maj 1980.(44 god.)
Mesto rođenjaPariz, Francuska
DržavljanstvoFrancuska
Visina1,90 m
Masa80 kg
PrebivališteRuej Malmezon, Francuska
Informacije o karijeri
Prof. karijera1999—2014
IgraLevom rukom jednoručni bekhend
Zarada7.432.024 $
Pojedinačno
Pobede—porazi170-202
Osvojeni turniri5
Izgubljena finala5
Najbolji plasmanbr. 21 (9. maj 2011)
Uspeh na grend slem turnirima
OP Australije3K (2012)
Rolan Garos4K (2004, 2008)
Vimbldon4K (2011)
OP SAD4K (2004)
Parovi
Pobede—porazi343–200
Osvojeni turniri23
Izgubljena finala21
Najbolji plasman3. (14. novembar 2011.)
Uspeh na grend slem turnirima — parovi
OP AustralijeP (2003, 2004)
Rolan GarosF (2004)
VimbldonP (2007)
OP SADPF (2003)
Ažurirano: 5. novembra 2012..
Osvojene medalje
Tenis
Olimpijske igre
Srebrna medalja — drugo mesto London 2012. Parovi

Život i karijera

uredi

Lodra je rođen u Parizu, gde je njegov otac Mišel igrao za Pari Sen Žermen. Kao igraču koji gaji servis-volej stil igre, uzor mu je Stefan Edberg.

Lodra i njegova žena Kamij su se venčali 9. septembra 2003, i imaju ćerku Manon (rođenu 23. marta 2004) i sina Tea (rođenog 5. septembra 2007).

Lodra je bio član francuske reprezentacije u Dejvis kupu. U finalu u Beogradskoj areni, u trećem meču (meč parova) igrajući sa Arno Klemanom, pobedio je srpski par Zimonjić-Troicki što je dovelo Francusku u vođstvo 2-1. U četvrtom meču je Đoković pobedio Monfisa i izjednačio na 2-2. Nakon toga, u petom odlučujućem meču, Lodra je izgubio od Viktora Troickog, čime je Srbija osvojila Dejvis kup a Francuska drugo mesto.[2]

U 2011, novi partner Lodre u parovima postao je Nenad Zimonjić.[3]

Reference

uredi
  1. ^ „Michael Llodra - Tennis Explorer”. www.tennisexplorer.com. Pristupljeno 2024-01-27. 
  2. ^ Internet prezentacija Dejvis kupa, Pristupljeno 12. 4. 2013.
  3. ^ Internet prezentacija Nenada Zimonjića, Pristupljeno 12. 4. 2013.

Spoljašnje veze

uredi