Milica Mišković
Milica V. Mišković (Čačak, 1876 — Beograd, 1967) bila je srpska književnica.
Milica Mišković | |
|---|---|
| Datum rođenja | 10. april 1876. |
| Mesto rođenja | Čačak |
| Datum smrti | 1967. (90/91 god.) |
| Mesto smrti | Beograd |
Biografija
uredi
Rođena je 10. aprila 1876. godine[1] kao treće dete u porodici Mileve, učiteljice, i Dimitrija Mite Petrovića[2], nastavnika crtanja i lepog pisanja u čačanskoj realci, nakon rano preminulog sina Dragutina i Nadežde, koja će postati proslavljena umetnica. Zbog narušenog Dimitrijevog zdravlja, nakon Javorskog rata, Petrovići se sele u Karanovac (današnje Kraljevo), gde provode sledećih pet godina. Potom se, zbog obrazovanja potomaka, trajno vraćaju u prestonicu, gde se nastanjuju u Ratarskoj 32 u Beogradu, čiji je vlasnik bio Maksim Petrović, čuveni beogradski trgovac, Dimitrijev otac.[3] Roditelji su kod sve dece negovali rodoljublje i razvijali ljubav prema umetnosti, a njihov dom je bio istinsko stecište umetnika i obrazovanih ljudi.[4]Milica je posle osnovnog, stekla obrazovanje na Višoj ženskoj školi u Beogradu, a potom studira na Istorijsko-geografskom odseku Velike škole. Od rane mladosti piše stihove rodoljubive tematike, objavljujući ih u periodici. Sa Vladimirom K. Miškovićem (1867-1943), rudarskim inženjerom venčava se 14. februara 1899. godine. U tim braku rođeno je petoro dece: Vidosava, udata Maglić (1901-1975), Ivanka, udata Kolarž (1902-1987), Dragoslava, udata Radulović (1904-1980), Milena (1906-1931) i Branimir (1909-1940).
Porodica Mišković kratko živi u Senjskom Rudniku, a potom se nastanjuje u Cetinjskoj ulici u Beogradu. Deleći sudbinu srpskog naroda u Prvom svetskom ratu, Miškovići preko Soluna odlaze u Francusku. Pesnikinjine kćeri su smeštene u jedan katolički pansionat, a muž je raspoređen u renski rudnik. Pesnikinja sa sinom ostaje u Nici, gde se nalaze i Zora, Jela i Ljubica Petrović, sa bratom Rastkom. Uoči Velikog rata i u ratnom vihoru, pesnikinja je izgubila sestre Anđu, Dragicu i Nadeždu i brata Vladimira.[5] U domovinu se sa decom i mužem vraća 1919. godine. Stanuju najpre u Palmotićevoj ulici u Beogradu, a potom kupuju kuću u današnjoj Svetogorskoj ulici. Do smrti 1967. godine, Milica V. Mišković je u potpunosti posvetila porodici. Sahranjena je na Novom groblju u Beogradu.
Književno delo
urediZbirku Pesme, u koju je sabrala svoju liriku, objavila je, uz pomoć sestre Nadežde, 1910. godine u Novoj štampariji Davidović.[6]
Reference
uredi- ^ Ko voda s odnetim cvetom / Olivera Nedeljković. U: Disovo proleće (Čačak).- Br. 40 (2009). str. 26. -27.
- ^ Nadežda Petrović : 1873-1915. / Katarina Ambrozić. - Beograd : Srpska književna zadruga : Jugoslavijapublik, (1978). str. 13.
- ^ Ratarska 32 - kuća Petrovića / Kosta Dimitrijević. - Beograd : Stručna knjiga, 2002
- ^ Ratarska 32 - kuća Petrovića / Kosta Dimitrijević. - Beograd : Stručna knjiga, 2002
- ^ Nadežda Petrović : 1873-1915 : put časti i slave : posvećeno stodvadesetpetogodišnjici rođenja = Nadežda Petrović : 1873-1915 : The Path of Honor and Glory : dedicated to the 125th anniversary of her birth / [autor kataloga Ljubica Miljković ; prevod Tamara Rodvel-Jovanović]. - Beograd : Narodni muzej ; Čačak : Umetnička galerija "Nadežda Petrović", (1998). str. 188.
- ^ Pesme / Milica V. Miškovićka. - Beograd : Nova štamparija Davidović, 1910. - [34] str. ; 24 cm
