Википедија

Miri Regev

Miri Regev, rođena kao Mirjam Siboni (26. maj 1965), izraelska je političarka, bivši brigadni general u izraelskim odbrambenim snagama. Trenutno je član Kneseta za Likud i ministarka kulture i sporta. [1] U junu 2017 postavljena je za zamjenicu premijera, dok je premijer Benjamin Netanjahu boravio u inostranstvu.[2] Članica Kneseta bila je i u 18[3] i 19 sazivu.[4]

Miri Regev
Lični podaci
Datum rođenja(1965-05-26)26. maj 1965. (59 god.)
Mesto rođenjaKirjat Gat, Izrael
DržavljanstvoIzrael
NarodnostIzraelka
Religijajudaizam
Profesijamaster upravljanja poslovanjem
Porodica
SupružnikDror Regev
Deca3
Politička karijera
Politička
stranka		Likud
5. ministar kulture i sporta Izraela
Trenutna funkcija
Funkciju obavlja od 14. maja 2015.
Izbori17. mart 2015.
PredsednikRuven Rivlin
Predsednik vladeBenjamin Netanjahu
PrethodnikLimor Livnat

Biografija uredi

Regev je rođena u Kirjat Gatu, 26. maja 1965. od strane Sefardskih Jevreja, koji su migrirali u Izrael. Njen otac Feliks je iz Maroka, a majka Mersedes iz Španije.[5] Godine 1983 pridružila se vojnom programu Gadna, u kome je kasnije imenovana za komandanta voda i na toj poziciji ostala je do 1986. Stekla je diplomu iz neformalnog obrazovanja, kao i master upravljanja poslovanjem (MBA). Udata je za Drora Regeva, inžinjera u izraelskoj avio industriji; imaju troje djece: Roi, Džoel i Majkl. Njen suprug je ljevičarski orijentisane sredine i ima poglede dosta suprotne od nje.[6][7][8][9]

 
General Miri Regev 2005 godine.

Služenje u vojsci počela je kao govornik u južnoj komandi vojske Izraela. Čin pukovnika dobila je 2002, dok je 2003 godine postavljena na funkciju koordinatora za javne odnose kancelarije premijera, u pripremama za Irački rat. Nakon kratkog perioda u kojem je obavljala funkciju direktora medija (2004–2005), imenovana je za brigadnog generala 2005 godine. [8] Na toj funkciji bila jr tokom izraelskog sukoba u Gazi 2005 i Libanskog rata 2006.[10] Godine 2007 smijenjena je i na njeno mjesto postavljen je Avi Benajahu.[11]

Politička karijera uredi

 
Miri Regev (lijevo) sa premijerom Netanahjuom, Ajelet Šaked (centar) i Naftali Benet (desno)

U novembru 2008, Regev se pridružila partiji Likud, izjavivši da je podržavala platformu partije dosta godina.[12] Na izborima 2009 našla se na 27 mjestu na listi Likuda, što je bilo dovoljno da uđe u Kneset, jer je Likud osvojio 27 mjesta.[13] [14] Na izborima 2013, Regev se našla na 21 mjestu na listi; Likud je osvojio 31 mjesto, te se ona tako našla i u 19 sazivu Kneseta.[15][16] Na izborima 2015, Regev je bila peta na listi[17] i ušla je u Kneset treći put zaredom, jer je Likud osvojio 30 mjesta.[18][19] Predložena je od strane premijera Netanjahua za ministarku kulture i sporta u novoj vladi.

Bev sajt Dejli bist opisao je kao napadačkog psa Likuda, kao otvorenu političarku, nešto najbliže Sari Pejlin što Izrael ima.[20] Revital Madar, tunisko-izraelski pisac za Herec,[21] istakao je da se Regev suočava sa diskriminacijom zbog svog marokanskog porijekla.[22]

Ministarka kulture i sporta uredi

U septembru 2015, četiri mjeseca nakon izbora za ministarku, Regev je objavila spisak kriterijuma koji će dovesti do povlačenja državnih finansiranja naredne godine. Lista uključuje izmjenu državnih simbola i poziv na bojkot Izraela.[23]

U julu 2016, Regev je izjavila da neće učestvovati na ceremoniji otvaranja Olimpijskih igara 2016 u Rio de Ženeiru, zbog toga što se za održava za vrijeme šabata.[24]

Na poziciji ministra kulture, Regev je izjednačila umjetničku slobodu izražavanja, koristeći moć Vlade da povuče njihove finansije, koristeći termin "sloboda finansija".[25][26] Takođe je istakla da umjetnici i organizacije koje finansira država, moraju pokazati lojalnost Izraelu. Ovo je nazvala inicijativom "lojalnost kulture" i predložila je zakon "podrška kulturnim institucijama zavisi od njihove lojalnosti državi Izraela."[27] Istakla je da nevladina organizacija "Razbijajući tišinu" (Breaking the Silence) narušava sliku Izraela i optužila je galeriju u kojoj je organizacija držala govor za održavanje političkih aktivnosti.[28]

Na ceremoniji zatvaranja Makabijskih igara 2017 Regev je obišla je išla oko makabijske baklje u čast makabijskih sportista.[29][30]

Pogledi uredi

Migracije iz Afrike uredi

U maju 2012, na demonstracijama protiv ilegalne migracije iz Afrike u Izrael, Regev je izjavila da su migranti iz Sudana "kancer u tijelu nacije".[31][32][33][34] Kasnije je izjavila da je njena izjava pogrešno protumačena i izvinila se zbog poređenja ljudskih bića sa kancerom.[35]

LGBT prava uredi

Iako je heteroseksualne opredijeljenosti i pridržava se konzervativnih porodičnih vrijednosti, sastala se sa članovima LGBT zajednice[36] i istakla je da (u pogledu društvene aktivnosti) "ne mogu samo lijevi podržati i prigrliti gej zajednicu."[37]

Reference uredi

  1. ^ „Current Knesset Members of the Twentieth Knesset”. knesset.gov.il. Pristupljeno 14. 3. 2018. 
  2. ^ „Miri Regev appointed acting PM while Netanyahu abroad”. timesofisrael.com. 14. 6. 2017. Pristupljeno 14. 3. 2018. 
  3. ^ „Knesset Members of the Eighteenth Knesset”. knesset.gov.il. Pristupljeno 14. 3. 2018. 
  4. ^ „Knesset Members of the Nineteenth Knesset”. knesset.gov.il. Pristupljeno 14. 3. 2018. 
  5. ^ „Miri Regev's Culture War”. New York Times. 20. 10. 2016. Pristupljeno 14. 3. 2018. 
  6. ^ „Miri Regev”. knesset.gov.il. Pristupljeno 14. 3. 2018. 
  7. ^ „Miri Regev”. mfa.gov.il. Pristupljeno 14. 3. 2018. 
  8. ^ a b „Appointment of new IDF Spokesperson”. dover.idf.il. 7. 8. 2007. Arhivirano iz originala 31. 5. 2008. g. Pristupljeno 14. 3. 2018. 
  9. ^ „Miri Regev”. mako.co.il. 21. 11. 2016. Pristupljeno 14. 3. 2018. 
  10. ^ „IDF Spokeswoman Miri Regev to leave army”. Jerusalem Post. 11. 5. 2007. Pristupljeno 14. 3. 2018. 
  11. ^ „Brigadier General Avi Benayahu, IDF Spokesperson”. dover.idf.il. 7. 8. 2007. Arhivirano iz originala 22. 07. 2012. g. Pristupljeno 14. 3. 2018. 
  12. ^ Somfalvi, Attila (2. 11. 2008). „Benny Begin to run for Knesset”. Ynetnews. Pristupljeno 14. 3. 2018. 
  13. ^ תוצאות סופיות לא רשמיות (na jeziku: hebrejskom). Knesset Board of Elections. 12. 2. 2009. Pristupljeno 14. 3. 2018. 
  14. ^ „Tesan izborni rezultat u Izraelu”. rts.rs. 11. 2. 2009. Pristupljeno 14. 3. 2018. 
  15. ^ „Final official results of the Elections for the Nineteenth Knesset”. Israeli Central Elections Committee. 30. 1. 2013. Arhivirano iz originala 24. 01. 2018. g. Pristupljeno 14. 3. 2018. 
  16. ^ „Likud sa partnerima osvojio tijesnu većinu”. mondo.me. 22. 1. 2013. Pristupljeno 14. 3. 2018. 
  17. ^ „Candidate List – Likud Led By Benjamin Netanyahu for Prime Minister” (na jeziku: hebrejskom). Arhivirano iz originala 03. 03. 2016. g. Pristupljeno 14. 3. 2018. 
  18. ^ Hartman, Ben (20. 3. 2015). „Final Knesset tally bumps female MKs up to 29”. Jerusalem Post. Pristupljeno 14. 3. 2018. 
  19. ^ „Glatka pobjeda partije izraelskog premijera”. vijesti.me. 18. 3. 2015. Pristupljeno 14. 3. 2018. [mrtva veza]
  20. ^ Yadin, Nira; Ben-David, Ricky (18. 2. 2015). „The Sarah Palin of Israel”. thedailybeast.com. Pristupljeno 14. 3. 2018. 
  21. ^ Georgi, Anat (14. 5. 2013). „The Israeli melting pot and its discontents”. haaretz.com. Pristupljeno 14. 3. 2018. 
  22. ^ „למה מירי רגב דוחה את ראש הממשלה ומשה כחלון לא”. haaretz.co.il (na jeziku: hebrejskom). 8. 1. 2015. Pristupljeno 14. 3. 2018. 
  23. ^ „חשיפה: הקריטריונים החדשים לתקצוב מוסדות התרבות”. mako.co.il (na jeziku: hebrejskom). 2. 9. 2015. Pristupljeno 14. 3. 2018. 
  24. ^ Gilban, Marcus (1. 8. 2016). „Olympics: Israel’s largest-ever delegation is ready for Rio 2016”. jta.org. Pristupljeno 14. 3. 2018. 
  25. ^ Eichner, Itamar; Birenberg, Yoav (6. 1. 2017). „Miri Regev threatens to pull gov't funds from Israel Festival over nudity”. ynetnews.com. Pristupljeno 14. 3. 2018. 
  26. ^ Baruch, Hezki (28. 3. 2017). „New Israeli show a slap in the face to bereaved families”. israelnationalnews.com. Pristupljeno 14. 3. 2018. 
  27. ^ Erlanger, Steven (29. 1. 2016). „Israel, Mired in Ideological Battles, Fights on Cultural Fronts”. nytimes.com. Pristupljeno 14. 3. 2018. 
  28. ^ „Gallery refuses eviction after hosting Israeli veterans’ group; Jerusalem gallery seems to fail culture minister’s “loyalty test”. theartnewspaper.com. Arhivirano iz originala 21. 03. 2017. g. Pristupljeno 14. 3. 2018. 
  29. ^ Steinberg, Kayla (7. 6. 2017). „20th Maccabiah Games open with spectacular Jerusalem ceremony”. Jerusalem Post. Pristupljeno 14. 3. 2018. 
  30. ^ Sinai, Allon (16. 7. 2017). „Athletes make last medal pushes”. Jerusalem Post. Pristupljeno 14. 3. 2018. 
  31. ^ „Israeli MP Miri Regev Says African Migrants Are 'A Cancer In Our Body' At Tel Aviv Protest”. The Huffington Post. 25. 5. 2012. Pristupljeno 14. 3. 2018. 
  32. ^ Schechter, Asher (21. 12. 2012). „How Likud MK Miri Regev Talked Her Way to the Top”. Haaretz. Pristupljeno 14. 3. 2018. 
  33. ^ Schechter, Asher (27. 6. 2015). „How the Right-wing Already Won Israel's Culture War”. Haaretz. Pristupljeno 14. 3. 2018. 
  34. ^ Nesher, Talila (24. 5. 2012). „Demonstrators attack African migrants in south Tel Aviv Israel News”. Haaretz. Pristupljeno 14. 3. 2018. 
  35. ^ Hoffman, Gil (27. 5. 2012). „Miri Regev apologizes for calling migrants ‘cancer'”. The Jerusalem Post. Pristupljeno 14. 3. 2018. 
  36. ^ Cohen, Evan; Mizrachi, Dror (24. 12. 2012). „Regev is a source of pride?”. ynet.co.il. Pristupljeno 14. 3. 2018. 
  37. ^ Mualem, Mazal (3. 2013). „Likud's Miri Regev Challenges Netanyahu's Grip on the Party”. Al Monitor. Pristupljeno 14. 3. 2018. 

Spoljašnje veze uredi

 
Miri Regev na Vikimedijinoj ostavi.
Preuzeto iz „https://sr.wikipedia.org/w/index.php?title=Мири_Регев&oldid=26940936”