Naum Dimovski
Naum Dimovski (svetovno Toma Dimovski; Bitolj, Osmansko carstvo, 1912 — Štip, SFRJ, 27. novembar 1977) je bio zletovsko-strumički episkop od 1959. do 1967. godine, a potom jerarh raskolničke Makedonske pravoslavne crkve.
| Naum (Dimovski) | |
|---|---|
| Osnovni podaci | |
| Pomesna crkva | Srpska pravoslavna crkva |
| Arhiepiskopija | autonomna Makedonska pravoslavna crkva |
| Čin | episkop |
| Titula | episkop zletovsko-strumički |
| Sedište | Štip |
| Posljednja eparhija | Zletovsko-strumička eparhija |
| Godine službe | 1959 — 1967. |
| Prethodnik | Vikentije (Prodanov) |
| Naslednik | - |
| Lični podaci | |
| Svetovno ime | Toma Dimovski |
| Datum rođenja | 1912. |
| Mesto rođenja | Bitolj, Osmansko carstvo |
| Datum smrti | 27. novembar 1977. (64/65 god.) |
| Mesto smrti | Štip, SFRJ |
Biografija uredi
Toma Dimovski je rođen 1912. godine u Bitolju. Nakon Drugog svetskog rata, kao pravoslavni sveštenik uključio se u pokret za odvajanja Makedonske pravoslavne crkve, postavši jedan od istaknutih zagovornika autokefalnosti. Pošto je povremeno zastupao i umerenije stavove, postao je prota, a potom i arhijerejski zamenik u Ohridsko-bitoljskoj eparhiji.[1] Iako je bio mirski sveštenik, predlagan je za episkopa od strane inicijativnog odbora u Skoplju.[2]
Sveti arhijerejski sabor Srpske pravoslavne crkve nije 1958. godine mogao pristati na njegov izbor za episkopa, zbog toga što je prota Toma Dimovski još uvek bio oženjen.[3]. Međutim, tadašnji komunistički režim u Jugoslaviji je nastavio sa vršenjem pritisaka, koji su naknadno urodili plodom. U proleće 1959. godine, izabrani su Dositej Stojković za mitropolita skopskog i Kliment Trajkovski za episkopa prespansko-bitoljskog. U međuvremenu, prota Toma Dimovski se zamonašio i uzeo ime Naum. Bez prethodne saglasnosti Svetog arhijerejskog sabora SPC, pomenuta dvojica arhijereja su 26. jula 1959. godine u Štipu izvršili hirotoniju Nauma Dimovskog za episkopa zletovsko-strumičkog, nakon čega je stvoren i tročlani arhierejski sinod autonomne Pravoslavne crkve u NR Makedoniji.[4]
Iako je njegova hirotonija bila naknadno priznata, Naum Dimovski je nastavio da se zalaže za sticanje potpune crkvene samostalnosti. Učestvovao je 1967. godine u nekanonskom proglašenju autokefalnosti Makedonske pravoslavne crkve i od tada se nalazio u raskolu sa Pravoslavnom crkvom. Pošto se nije odazvao pozivu na pokajanje, zajedno sa ostalim vinovnicima raskola stavljen je pred crkveni sud.[5] Umro je 27. novembra 1977. godine u Štipu, kao raskolnik, neizmiren sa Pravoslavnom crkvom.
Vidi još uredi
Reference uredi
- ^ Ilievski 1972, str. 133, 140, 144.
- ^ Dimevski 1989, str. 1052, 1062, 1065.
- ^ Puzović 1999, str. 164-165.
- ^ Belčovski 1990, str. 147, 150.
- ^ Puzović 1999, str. 167-171.
Literatura uredi
- Slijepčević, Đoko M. (1958). The Macedonian Question: The Struggle for Southern Serbia. Chicago: The American Institute for Balkan Affairs.
- Slijepčević, Đoko M. (1969). Makedonsko crkveno pitanje. Minhen: Iskra.
- Slijepčević, Đoko M. (1986). Istorija Srpske pravoslavne crkve. knj. 3. Keln: Iskra.
- Ilievski, Done (1972). Avtokefalnosta na Makedonskata pravoslavna crkva. Skopje: Nova Makedonija.
- Dimevski, Slavko (1989). Istorija na makedonskata pravoslavna crkva. Skopje: Makedonska kniga.
- Belčovski, Jovan (1990). Istoriskite osnovi za avtokefalnosta na Makedonskata pravoslavna crkva. Skopje: Izdanje autora.
- Puzović, Predrag (1999). „Raskol u Srpskoj pravoslavnoj crkvi - makedonsko crkveno pitanje (The Rift in the Serbian Orthodox Church - The Macedonian Church Issue)”. Vardarski zbornik (1): 155—173.
- Radić, Radmila (2002). Država i verske zajednice 1945-1970. knj. 2. Beograd: Institut za noviju istoriju Srbije.
- Đurić-Mišina, Veljko (2002). Letopis Srpske pravoslavne crkve 1946—1958. godine: Vreme patrijarha Gavrila (1946-1950) i Vikentija (1950-1958). knj. 3. Knin-Beograd: Zora.
- Đurić-Mišina, Veljko (2012). German Đorić - patrijarh u obezboženom vremenu. knj. 2. Beograd: Manastir Slanci.