Nikandrova isposnica
Nikandrova Blagoveštenjska isposnica (rus. Никандрова Свято-Благовещенская пустынь) pravoslavni je muški manastir Ruske pravoslavne crkve. Smešten je u severnom delu Pskovskog rejona, na obali reke Demjanke, na istoku Pskovske oblasti, osnosno na zapadu evropskog dela Ruske Federacije. Nalazi se na oko 37 kilometara zapadno od grada Porhova, odnosno nekih 70 kilometara severozapadno od Pskova. Posvećen je Blagovestima Presvete Bogorodice.
| Nikandrova isposnica | |||
|---|---|---|---|
| Nikandrova pustыnь | |||
 Blagoveštenjski saborni hram u sklopu manastira | |||
| Osnovni podaci | |||
| Tip | pravoslavni muški manastir | ||
| Jurisdikcija | Ruska pravoslavna crkva | ||
| Eparhija | Pskovska eparhija | ||
| Osnivanje | 1585. | ||
| Osnivač | Nikandr Pskovski | ||
| Raspušten | 1928. | ||
| Reosnovan | 2010. | ||
| Arhitektura | |||
| Nivo značaja |
| ||
| Lokacija | |||
| Mesto | Pskovski rejon Pskovske oblasti | ||
| Država |  Rusija | ||
| Koordinate | 57° 48′ 58″ N 29° 17′ 11″ E / 57.81611° S; 29.28639° I | ||
  Nikandrova isposnica Nikandrova isposnica na karti Pskovske oblasti | |||
Istorijat
uredi
Manastir je osnovan 1584. godine na pustom mestu na kom se nalazila malena isposnička kelija u kojoj je svoj život proveo prepodobni monah Nikandr (svetovno Nikon, 1507—1581). Nepune dve i po godine po Nikandrovoj smrti, u nekadašnju keliju u kojoj se nalazio i grob prepodobnog Nikandra, uselio se jedan iskušenik koji se ubrzo zamonašio i dobio monaško ime Isaija. Tadašei novgorodski episkop Aleksandar (Berdov, preminuo 2. juna 1591) rukopoložio je monaha Isaiju u čin jeromonaha, a zatim ga postavio na mesto igumana novoosnovane crkvene obitelji. Novoosnovani manastir nazvan je Nikandrovom isposnicom.
U pisanim izvorima manastir se prvi put pominje u povelji cara Fjodora I Zvonara iz decembra 1598. godine, kojom je car obavestio igumana Isaiju da je Nikandrov manastir oslobođen plaćanja poreza na zemlji, i da je manastiru na upravu dodeljeno okolno zemljište.
Prvi veliki vandalski napad na manastir delo je poljskih napadača koji su 1665. godine upali u manastir, pretukli monahe, a samog igumana držali godinu dana u zatočeništvu. Nakon velikog požara koji je zadesio manastir 31. marta 1673. i uništio gotovo sve manastirske zgrade, Nikandrova isposnica je opustela. Uz pomoć lokalnog stanovništva manastir je obnovljen za kratko vreme. Umesto nekadašnjih drvenih sagrađene su kamene crkve.
Na inicijativu igumana Jevfimija, a uz blagoslov patrijarha Joakima 29. juna 1687. godine izvršeno je obretanje moštiju prepodobnog Nikandra. Od tada manastirsko bratstvo praznuje i 29. jun kao dan posvećen svom osnivaču i zaštitniku Nikandru Pskovskom.
Najveći procvat manasti je doživeo u vreme arhimandrita Ignjatija Vasiljeva (1853—1870), a 1855. ustanovljena je tradicionalna litija od manastira do grada Porhova.
Po dolasku boljševika na vlast u Rusiji nakon Ruskog građanskog rata gotovo svim verskim objektima u zemlji je zabranjeno delovanje. Ista sudbina je zadesila i Nikandrov manastir koji je zvanično zatvoren 9. novembra 1928. godine. Manastirski kompleks je potom predan na upravu vojsci, a njegove zgrade iskorišćene su kao građevinski materijal za kasarnu 13. lake tenkovske brigade Crvene armije koja se gradila na periferiji Porhova.
Manastirsko bratstvo počelo je da se obnavlja tek 2000. godine, a godinu dana kasnije sa radom je počela fondacija čiji je osnovni cilj bila konačna obnova ovog srednjovekovnog manastira. Dana 28. maja 2005. obnovljena je litija ka Porhovu u znak obeležavanja 150 godina od prve održane litije.
Na teritoriji Nikandrovog manastira nalazi se nekoliko izvora inad kojih su podignue kapele, a najpoznatiji je izvor svetog Aleksandra Svirskog koji se nalazi na oko 2 kilometra zapadno od manastira, a koji je specifičan po vodi sa velikim koncentracijama radona i sa stalnim temperaturama koje se tokom cele godine kreću oko +6 °C.
Vidi još
urediReference
urediSpoljašnje veze
uredi
