Википедија

Oralni seks

Oralni seks je vrsta seksa u kojoj je polni organ stimulisan oralnim putem, odnosno ustima (usnama, jezikom, zubima ili grlom). Ova vrsta seksa ne obuhvata međusobni kontakt muškog i ženskog polnog organa.[1][2] Pored kunilingusa postoji i anilingus, seksualna stimulacija anusa.[1]

Ilustracija heteroseksualnog oralnog seksa kunilingusa između muškarca i žene
Ilustracija homoseksualnog oralnog seksa poze 69 između dva muškarca
Ilustracija homoseksualnog oralnog seksa kunilingusa između dve žene

Oralni seks se može izvoditi kao predigra za podsticanje seksualnog uzbuđenja pre drugih seksualnih aktivnosti (kao što su vaginalni ili analni odnos),[1][3] ili kao erotski i fizički intimni čin sam po sebi.[1][2] Kao i većina oblika seksualne aktivnosti, oralni seks može predstavljati rizik za dobijanje polno prenosivih infekcija (STI/STD). Međutim, rizik od transmisije oralnog seksa, posebno prenošenja HIV-a, znatno je manji nego kod vaginalnog ili analnog seksa.[4][5][6]

Oralni seks se često smatra tabuom,[1] ali većina zemalja nema zakone koji zabranjuju tu praksu. Ljudi obično ne smatraju da oralni seks utiče na nevinost bilo kojeg partnera, iako se mišljenja o tome razlikuju.[7][8][9][10] Ljudi takođe mogu imati negativna osećanja ili seksualne inhibicije u vezi sa davanjem ili primanjem oralnog seksa, ili mogu glatko odbiti da se upuste u ovu praksu.[1]

Postoje 3 podvrste oralnog seksa i to:

  • Kunilingus — oralni seks koji se izvodi nad ženom,
  • Felacio — oralni seks koji se izvodi nad muškarcem i
  • Anilingus — oralni seks kojim se stimuliše partnerov anus.

Oralni seks se u žargonu naziva „pušenje“ (kada se izvodi nad muškarcem) ili „lizanje“ (kada se izvodi nad ženom). Praktikuju ga i heteroseksualni i homoseksualni parovi. Upražnjava se ili kao deo predigre ili kao kompletan seksualni čin.

Prilikom ove vrste seksa ne postoji mogućnost začeća. Ipak treba obratiti pažnju na to da je i prilikom ovog vida seksa moguće prenošenje zaraznih bolesti (kao što su sida, herpes, itd.) Smatra se, ipak, da se neke vrste seksualno prenosivih bolesti teže prenose na ovaj način nego što je to slučaj sa klasičnim snošajem.[11]

Praksa uredi

Očuvanje nevinosti uredi

 
Skulptura iz 17. veka koja prikazuje ženu koja izvodi oralni seks na dvojici muškaraca. Sa zida hrama Umamahešvor u Kritipuru.

Oralni seks se može praktikovati da bi se očuvala nevinost, posebno među heteroseksualnim parovima; ovo se ponekad naziva tehničkom nevinošću (koja može uključivati analni seks, međusobnu masturbaciju i druge nepenetrativne seksualne radnje, ali isključuje penis-vaginalni seks).[7][8][9][12] Koncept „tehničke nevinosti“ ili seksualne apstinencije kroz oralni seks je popularan među tinejdžerima.[13][14]

Homoseksualci koji oralni seks smatraju načinom održavanja nevinosti vide analnu penetraciju penisom kao gubitak nevinosti, dok drugi gej muškarci mogu definisati oralni seks kao svoj glavni oblik seksualne aktivnosti.[7][15] Nasuprot tome, lezbejski parovi obično gledaju na oralni seks ili podvlačenje prstiju kao na gubitak nevinosti, iako se definicije gubitka nevinosti razlikuju i među lezbejkama.[7][10][16]

Kontracepcija i bezbedan seks uredi

Oralni seks sam po sebi ne dovodi do trudnoće i heteroseksualni parovi mogu da se upuste u oralni seks iz razloga kontracepcije.[2][17][18] Da bi došlo do začeća, spermatozoidi iz penisa moraju ući u matericu i jajovode i oploditi žensko jaje. Kod ljudi ne postoji veza između gastrointestinalnog sistema i reproduktivnog sistema,[nb 1] i sperma koju proguta žena biva ubijena i razložena kiselinama u njenom želucu i proteinima u tankom crevu. Proizvodi razlaganja se tada apsorbuju kao zanemarljiva količina hranljivih materija. Međutim, postoji potencijalni rizik od trudnoće ako sperma dođe u kontakt sa vaginalnim područjem na neki način, kao što je sperma u ejakulatu koja se nađe na prstima, rukama ili drugim delovima tela, koja zatim dođe u kontakt sa vaginalnim područjem.

Oralni seks nije nužno efikasan metod prevencije polno prenosivih infekcija (STI), iako se veruje da se neki oblici STI ređe šire na ovaj način, a oralni seks se preporučuje kao oblik bezbednog seksa.[19][20][21] U Sjedinjenim Državama, Uprava za hranu i lekove nije ocenila da je ijedna metoda barijere za upotrebu tokom oralnog seksa efikasna.[22] Međutim, zaštitna barijera kao što je kondom za felaciju ili zubna brana za kunilingus može ponuditi određenu zaštitu od kontakta kada se praktikuje oralni seks.[14]

Oralni seks treba ograničiti na zaštićena područja. Improvizovana dentalna brana može da se napravi od kondoma[23] ili rukavice od lateksa ili nitrila, ali upotreba prave zubne brane se smatra poželjnijim; to je zato što prave dentalne brane pokrivaju veću površinu, izbegavaju nezgode izazvane „klizanjem“ van pokrivene oblasti i izbegavaju rizik da se improvizovane verzije slučajno oštete ili ubodu makazama tokom postupka sečenja. Plastična folija se takođe može koristiti kao prepreka tokom oralnog seksa, ali ne postoje konačna naučna istraživanja o tome koliko efikasna može ili ne mora biti u sprečavanju prenošenja bolesti. Određene vrste plastične folije proizvedene su tako da se mogu koristiti u mikrotalasnoj pećnici i dizajnirane su da imaju pore koje se otvaraju kada se zagreju, ali takođe ne postoje naučna istraživanja o tome kakav uticaj, ako ih ima, to ima na prenošenje bolesti kada se koristi tokom oralnog seksa. Neki ljudi se žale da debljina plastike otupljuje osećaj.

Galerija uredi

Vidi još uredi

Napomene uredi

  1. ^ However, this has happened in bizarre circumstances Arhivirano avgust 18, 2021 na sajtu Wayback Machine involving a stabbing.

Reference uredi

  1. ^ a b v g d đ Janell L. Carroll (2009). Sexuality Now: Embracing Diversity . Cengage Learning. str. 265—267. ISBN 978-0-495-60274-3. Pristupljeno 29. 8. 2013. 
  2. ^ a b v Wayne Weiten; Margaret A. Lloyd; Dana S. Dunn; Elizabeth Yost Hammer (2008). Psychology Applied to Modern Life: Adjustment in the 21st century . Cengage Learning. str. 422. ISBN 978-0-495-55339-7. Pristupljeno 26. 2. 2011. 
  3. ^ „What is oral sex?”. NHS Choices. NHS. 2009-01-15. Arhivirano iz originala 1. 10. 2010. g. 
  4. ^ „Global strategy for the prevention and control of sexually transmitted infections: 2006–2015. Breaking the chain of transmission” (PDF). World Health Organization. 2007. Arhivirano (PDF) iz originala 23. 3. 2014. g. Pristupljeno 26. 11. 2011. 
  5. ^ Dianne Hales (2008). An Invitation to Health Brief 2010-2011 . Cengage Learning. str. 269—271. ISBN 978-0495391920. Pristupljeno 29. 8. 2013. 
  6. ^ William Alexander; Helaine Bader; Judith H. LaRosa (2011). New Dimensions in Women's Health. Jones & Bartlett Publishers. str. 211. ISBN 978-1449683757. Arhivirano iz originala 15. 7. 2014. g. Pristupljeno 29. 8. 2013. 
  7. ^ a b v g See here Arhivirano decembar 1, 2016 na sajtu Wayback Machine and pages 47-49 Arhivirano decembar 1, 2016 na sajtu Wayback Machine for views on what constitutes virginity loss and therefore sexual intercourse or other sexual activity; source discusses how gay and lesbian individuals define virginity loss, and how the majority of researchers and heterosexuals define virginity loss/"technical virginity" by whether or not a person has engaged in penile-vaginal sex. Laura M. Carpenter (2005). Virginity Lost: An Intimate Portrait of First Sexual Experiences. NYU Press. ISBN 978-0-8147-1652-6. Arhivirano iz originala 28. 4. 2021. g. Pristupljeno 9. 10. 2011. 
  8. ^ a b Bryan Strong; Christine DeVault; Theodore F. Cohen (2010). The Marriage and Family Experience: Intimate Relationship in a Changing Society . Cengage Learning. str. 186. ISBN 978-0-534-62425-5. Pristupljeno 8. 10. 2011. „Most people agree that we maintain virginity as long as we refrain from sexual (vaginal) intercourse. But occasionally we hear people speak of 'technical virginity' [...] Data indicate that 'a very significant proportion of teens ha[ve] had experience with oral sex, even if they haven't had sexual intercourse, and may think of themselves as virgins' [...] Other research, especially research looking into virginity loss, reports that 35% of virgins, defined as people who have never engaged in vaginal intercourse, have nonetheless engaged in one or more other forms of heterosexual sexual activity (e.g., oral sex, anal sex, or mutual masturbation).” 
  9. ^ a b Sonya S. Brady; Bonnie L. Halpern-Felsher (2007). „Adolescents' Reported Consequences of Having Oral Sex Versus Vaginal Sex”. Pediatrics. 119 (2): 229—236. CiteSeerX 10.1.1.321.9520  . PMID 17272611. S2CID 17998160. doi:10.1542/peds.2006-1727. 
  10. ^ a b Blank, Hanne (2008). Virgin: The Untouched History. Bloomsbury Publishing US. str. 253. ISBN 978-1-59691-011-9. Pristupljeno 8. 10. 2011. 
  11. ^ Campo J, Perea MA, del Romero J, Cano J, Hernando V, Bascones A (2006). „Oral transmission of HIV, reality or fiction? An update”. Oral Dis. 12 (3): 219—28. PMID 16700731. doi:10.1111/j.1601-0825.2005.01187.x. 
  12. ^ Ken Plummer (2002). Modern Homosexualities: Fragments of Lesbian and Gay Experiences. Routledge. str. 1920—1921. ISBN 978-1134922420. Arhivirano iz originala 12. 1. 2016. g. Pristupljeno 24. 8. 2013. „The social construction of 'sex' as vaginal intercourse affects how other forms of sexual activity are evaluated as sexually satisfying or arousing; in some cases whether an activity is seen as a sexual act at all. For example, unless a woman has been penetrated by a man's penis she is still technically a virgin even if she has had lots of sexual experience.” 
  13. ^ Jayson, Sharon (19. 10. 2005). „'Technical virginity' becomes part of teens' equation”. USA Today. Arhivirano iz originala 28. 4. 2011. g. Pristupljeno 7. 8. 2009. 
  14. ^ a b „Oral Sex and HIV Risk” (PDF). Centers for Disease Control and Prevention (CDC). jun 2009. Arhivirano iz originala (PDF) 10. 5. 2013. g. Pristupljeno 30. 8. 2013. 
  15. ^ Joseph Gross, Michael (2003). Like a Virgin. The Advocate. Here Publishing. str. 44—45. 0001-8996. Arhivirano iz originala 3. 5. 2021. g. Pristupljeno 2011-03-13. 
  16. ^ Karen Bouris (1995). The first time: what parents and teenage girls should know about "losing your virginity". Conari Press. str. 133—134. ISBN 978-0-943233-93-2. Arhivirano iz originala 2. 6. 2021. g. Pristupljeno 5. 8. 2020. 
  17. ^ Robert Crooks; Karla Baur (2010). Our Sexuality. Cengage Learning. str. 286—289. ISBN 978-0495812944. Arhivirano iz originala 10. 3. 2021. g. Pristupljeno 30. 8. 2012. „Noncoital forms of sexual intimacy, which have been called outercourse, can be a viable form of birth control. Outercourse includes all avenues of sexual intimacy other than penile–vaginal intercourse, including kissing, touching, mutual masturbation, and oral and anal sex.” 
  18. ^ Feldmann, J.; Middleman, A. B. (2002). „Adolescent sexuality and sexual behavior”. Current Opinion in Obstetrics and Gynecology. 14 (5): 489—493. PMID 12401976. S2CID 29206790. doi:10.1097/00001703-200210000-00008. 
  19. ^ Geffen Testing Center's HIV, Syphilis, and Hepatitis C Information Sheet. Accessed November 4, 2006. Arhivirano oktobar 19, 2006 na sajtu Wayback Machine
  20. ^ University Health Center, University of Georgia, Oral Sex Arhivirano oktobar 10, 2007 na sajtu Wayback Machine. Accessed November 4, 2006.
  21. ^ Fulbright, Yvonne K. (2003). The Hot Guide to Safer Sex . Hunter House. str. 217. ISBN 978-0-89793-407-7. „teabagging.” 
  22. ^ „HIV/AIDS among Women Who Have Sex With Women”. Centers for Disease Control and Prevention. 17. 10. 2006. Arhivirano iz originala 6. 9. 2009. g. Pristupljeno 20. 9. 2009. 
  23. ^ "How to Make a Dental Dam Using a Condom" Arhivirano avgust 9, 2017 na sajtu Wayback Machine, UCSB SexInfoOnline, February 7, 2008.

Литература uredi

Spoljašnje veze uredi

 
Oralni seks na Vikimedijinoj ostavi.
Preuzeto iz „https://sr.wikipedia.org/w/index.php?title=Орални_секс&oldid=27550777”